Λίγες μέρες αφότου μίλησε για προσάρτηση του Καναδά και της Γροιλανδίας από τις ΗΠΑ και παρουσία Αμερικανών στρατιωτών στη διώρυγα του Παναμά, ο Ντόναλντ Τραμπ, ξεπέρασε τα όρια του πλανήτη, βάζοντας στο… στόχαστρο τον Άρη. Και αφού είμαστε βέβαιοι πια ότι δεν υπάρχουν Αρειανοί για να τους λούσει κρύος ιδρώτας για ενδεχόμενο απόβασης, ας μιλήσουμε για την απόφασή του να στείλει επανδρωμένα διαστημόπλοια στον «κόκκινο πλανήτη».
Ο νέος (και πρώην) πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πάντοτε υπέρμαχος της ιδέας και γοητευόταν από την προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει το διάστημα. Και μπορεί τα κίνητρά του να απέχουν από αυτά των πανανθρώπινων αξιών και να σχετίζονται σχεδόν αποκλειστικά με την προσπάθειά του να καταδείξει την ανωτερότητα των ΗΠΑ επί των ημερών του, αλλά και πάλι η ουσία είναι η ίδια.
Προφανώς από τη στιγμή που αναλαμβάνει την εξουσία έχοντας πλέον σε ενεργό και εκτελεστικό ρόλο στο πλευρό του τον Έλον Μασκ, το διαστημικό project μπαίνει πολύ πιο ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της νέας κυβέρνησης.
Η Space X και η NASA
Το αφεντικό, μεταξύ άλλων, της Space X ουσιαστικά καθοδηγεί τον Ντόναλντ Τραμπ στα επόμενα βήματα τα οποία θα περιέχουν μια κάποια μορφή συνεργασίας της NASA με την εταιρεία του Αμερικανού μεγιστάνα.
Το πρώτο βήμα είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερων κονδυλίων μέσω του προϋπολογισμού, ενώ στη συνέχεια θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξουν επιπλέον συνέργειες μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα (που ήδη γίνονται) προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία το μεγαλεπήβολο σχέδιο των δύο ανδρών.
Για τον Έλον Μασκ θα αποτελεί μια δικαίωση που θα ταΐσει τον εγωισμό του, βάζοντας… από κάτω άλλους ιδιώτες που κατά καιρούς θέλησαν να έχουν μερίδιο σε αυτή τη νέα εποχή, ενώ και για τον Τραμπ υπάρχει ένα τεράστιο δέλεαρ. Να κάνει δηλαδή δηλώσεις ανάλογες με εκείνες του Τζον Κένεντι την δεκαετία του 1960, συνδέοντας το δικό του όνομα με την κατάκτηση του Άρη, όπως εκείνος είχε κάνει στην αντίστοιχη περίπτωση της Σελήνης.
Ο λαϊκισμός στο επίκεντρο
Επιπλέον το θέμα προσφέρεται όσο ελάχιστα για εσωτερική κατανάλωση. Έτσι κι αλλιώς κάθε άνθρωπος γοητεύεται από μια τέτοια προοπτική, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο Τραμπ φροντίζει να προσδώσει εθνικά και εθνικιστικά στοιχεία στην προσπάθεια.
Άλλωστε ο Τραμπ ξέρει να παίζει καλά το χαρτί του λαϊκισμού, όπως απέδειξε για ακόμη μία φορά, φροντίζοντας να γεμίσει με τσιτάτα την ομιλία της ορκωμοσίας του. «Η χρυσή εποχή της Αμερικής ξεκινάει τώρα… Από αυτή την ημέρα και μετά, η χώρα μας θα ανθίσει και θα γίνει ξανά σεβαστή σε όλο τον κόσμο. Θα μας ζηλεύει κάθε έθνος και δεν θα επιτρέψουμε να μας εκμεταλλεύονται άλλο. Προτεραιότητά μας θα είναι να δημιουργήσουμε ένα έθνος περήφανο, ευημερούν και ελεύθερο. Η Αμερική θα είναι σύντομα μεγαλύτερη, ισχυρότερη και πολύ πιο ξεχωριστή από ποτέ» ήταν τα λόγια του, πριν έρθει και η δέσμευση για τον Άρη.
«Ήρθε η στιγμή να δράσουμε ως ο πιο σημαντικός πολιτισμός της ανθρωπότητας. Θα στείλουμε και αστροναύτες ώστε να τοποθετήσουν την αμερικανική σημαία στον πλανήτη Άρη» φώναξε και φυσικά αποθεώθηκε από το πλήθος των ακροατών του…
Είναι εφικτό αυτό το ταξίδι;
Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, η συζήτηση για την παρουσία του ανθρώπου στον Άρη προηγείται χρονικά των… κορόνων του Τραμπ. Εδώ και αρκετά χρόνια ολοένα και περισσότεροι επιμένουν ότι η ανθρωπότητα δεν αρκεί να στρέφει τα βλέμματά της στο διάστημα με πιο δυνατά τηλεσκόπια, αλλά πρέπει να επιστρέψει εκεί. Κύκλοι οι οποίοι δεν πρόσκεινται στον σημερινό πρόεδρο, ούτε καν στους πιο συντηρητικούς, προσπαθούν να πείσουν το κογκρέσο για υψηλότερα κονδύλια και μια επιστροφή ουσιαστικά στη δεκαετία του 1960, όταν τα κορυφαία μυαλά της χώρας (και όχι μόνο) εργάζονταν για αυτόν τον σκοπό.
Έναν στόχο ο οποίος πάντως είναι σαφώς πιο δύσκολος από εκείνον της κατάκτησης της Σελήνης κι ας έχουν πραγματοποιηθεί τεχνολογικά άλματα στα πάνω από 60 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε.
Εδώ και 25 χρόνια έχουν υπάρξει μη επανδρωμένες αποστολές και ειδικά οχήματα έχουν πατήσει στο έδαφος του Άρη και έχουν επιστρέψει με πετρώματα. Όμως το να βρεθεί άνθρωπος αποτελεί μια εντελώς διαφορετική υπόθεση, με πολύ μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA ένα επανδρωμένο ταξίδι στον Άρη μπορεί να διαρκέσει τρία ολόκληρα χρόνια, σε αντίθεση με ένα αντίστοιχο στο φεγγάρι που μοιάζει με πικ νικ διάρκειας τριών ημερών. Πέρα από το πώς θα φτάσουμε εκεί, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε το θέμα του φαγητού, του νερού και του οξυγόνου και γενικότερα της επιβίωσης των αστροναυτών μέσα στην άκατο που θα τους μεταφέρει, αλλά και στην επιφάνεια του πλανήτη.
Μέχρι το 2030
Ο Έλον Μασκ είχε δηλώσει ότι οι πύραυλοι του Space X Starship είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν αυτό το ταξίδι, αλλά η πρόσφατη έκρηξη ενός εξ αυτών στον αέρα δημιούργησε αμφιβολίες. Και αυτό διότι μπορεί η Αμερική να θέλει να δει τη σημαία της στον πλανήτη, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να ανεχτεί απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.
Ακόμη κι έτσι πάντως η ίδια η NASA πιστεύει ότι μπορεί να είναι εφικτό ένα τέτοιο ταξίδι ακόμη και σε λίγα χρόνια. Ο ορίζοντας είναι το 2030, με τον Τραμπ βέβαια να επιθυμεί όσο τίποτα άλλο αυτό να γίνει λίγο νωρίτερα, όσο ακόμη θα είναι ο ίδιος στην εξουσία.
Από την πλευρά του ο Μασκ επιμένει ότι παρά τις αποτυχίες, μέσα στο 2026 το Starship θα φτάσει στον Άρη επιχειρώντας μη επανδρωμένες πτήσεις με προσεδάφιση στον πλανήτη. Εφόσον αυτές πάνε καλά, το επόμενο «παράθυρο ευκαιρίας» θα είναι μέσα στο 2028, αφού οι τροχιές των δύο πλανητών τους φέρνουν στην πιο ευνοϊκή απόσταση κάθε 26 μήνες περίπου…