Πίσω στην δεκαετία του ’80 η –παρωχημένη πια- λέξη «μηχανόβιος» περιέγραφε τους μοτοσικλετιστές οι οποίοι απέκτησαν μια κάπως αμφιλεγόμενη φήμη εξαιτίας του τρόπου παρουσίασής τους μέσα από τις βιντεοκασέτες της εποχής, με κλασικό παράδειγμα τα «Τσακάλια». Βέβαια δεν έλειπαν και οι διαφορετικές, πιο ανάλαφρες εκδοχές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Στάθη Ψάλτη στο «Καμικάζι αγάπη μου», με την αξέχαστη Ρένα Παγκράτη.
Η κοινή συνισταμένη στα παραπάνω δεν είναι πάντως μόνο ότι γυρίστηκαν σε βίντεο, ούτε η παρουσία των μηχανών μεγάλου κυβισμού. Ακόμη ένα κοινό στοιχείο είναι ο Σταύρος Καλιακούδας, ο άνθρωπος ο οποίος ντούμπλαρε τους ηθοποιούς σε όλες τις επικίνδυνες σκηνές με μηχανές, είτε επρόκειτο για κάποια σπαρταριστή κωμωδία είτε για κάποιο κοινωνικό δράμα.
Ήταν ο αγαπημένος κασκαντέρ του Γιάννη Δαλιανίδη ο οποίος τον προτιμούσε και τον επέλεγε για όλες τις ταινίες στις οποίες εμφανιζόταν μηχανές. Ενώ παράλληλα βρισκόταν πάντα στην κορυφη των επιλογών και του Όμηρου Ευστρατιάδη. Προφανώς όσο καλοί και αν ήταν οι πρωταγωνιστές πάνω στους δύο τροχούς, δεν θα μπορούσαν να διακινδυνέψουν στις επικίνδυνες σκηνές. Εκεί ήταν που αναλάμβανε δράση ο Σταύρος Καλιακούδας.
Ειδικά για τις ταινίες με τον Ψάλτη ήταν… ταμάμ αφού και αυτός εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα αδύνατος, αλλά το… φυζίκ δεν τον εμπόδιζε να μπαίνει στα… ρούχα και άλλων, πιο «νταβραντισμένων» ηθοποιών, όπως ο Πάνος Μιχαλόπουλος στα θρυλικά «Τσακάλια».
Εκείνη ήταν και η πρώτη του παρουσία σε ταινία, πίσω στο 1981. Ο Γιάννης Δαλιανίδης περιγράφει τον κατήφορο που είχε πάρει ο Γιώργος (Πάνος Μιχαλόπουλος) που ενδιαφέρεται μόνο για τις μηχανές και μπλέκει με συμμορίες και ναρκωτικά. Το φιλμ είναι γεμάτο με επικίνδυνες σκηνές οι οποίες γυρίστηκαν στην Πανεπιστημιούπολη στην Αθήνα και εκεί ο Σταύρος Καλιακούδας είναι που παίρνει το βάπτισμα του πυρός.
Σε κάποια μάλιστα από τις σκηνές καταδίωξης με μοτοσυκλέτες συμβαίνει και ένα ατύχημα. Όπως περιγράφει και ο ίδιος ο πραγματικός πρωταγωνιστής, ήταν τόσο θεαματικό το ατύχημα που ο Γιάννης Δαλιανίδης αποφάσισε το προφανές. Δηλαδή να μην το κόψει στο μοντάζ αλλά να το αφήσει στην ταινία, δίνοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη αληθοφάνεια στο έργο!
Βέβαια στην πραγματικότητα το ατύχημα ήταν πέρα για πέρα αληθινό, με αποτέλεσμα ο Έλληνας κασκαντέρ να μεταφερθεί στο νοσοκομείο ΚΑΤ. Εκεί έλαβε τις πρώτες βοήθειες και του τοποθετήθηκαν ράμματα. Ωστόσο το συγκεκριμένο περιστατικό δεν στάθηκε ικανό να τον κάνει να σταματήσει. Άλλωστε δεν ήταν τόσο σοβαρό, ενώ με… μεροκάματο που έφτανε στις 20.000 παλαιές καλές δραχμές ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθεί στον πειρασμό να βάλει στολή και κράνος και να καβαλήσει ξανά την μηχανή του!