Στο τουρνουά που φέρει τιμής ένεκεν το όνομά του (Rod Laver Cup) είδαμε την σκηνή της δεκαετίας, ίσως και του αιώνα, στο τένις. Το συγκινητικό «αντίο» του Ρότζερ Φέντερερ, στην τελευταία επίσημη παράστασή του, στο πλευρό του τεράστιου αντιπάλου του στα courts, Ράφα Ναδάλ. Από μόνο του αυτό το γεγονός θα αρκούσε για να του χαρίσει μια θέση στην ιστορία, με την διαφορά ότι ο Ροντ Λέιβερ και τα κατορθώματά του βρισκόταν ήδη στα κιτάπια της και μάλιστα σε περίοπτη θέση.
Σήμερα οι ειδικοί του τένις συμφωνούν ότι ο Ροντ Λέιβερ υπήρξε ο κορυφαίος παίκτης της γενιάς του, πίσω στην δεκαετία του ’60, ενώ δεν είναι λίγοι που το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Υποστηρίζουν δηλαδή ότι μπορεί να συγκριθεί ακόμη και με τον θρυλικό Μπιορν Μποργκ και –σαν να μην έφτανε αυτό- τολμούν να τον τοποθετήσουν δίπλα (ή ακόμη και πάνω) τόσο από τον Σουηδό όσο και τους σύγχρονους μύθους, Ρότζερ Φέντερερ, Ράφα Ναδάλ και Νόβακ Τζόκοβιτς.
Βέβαια μια σύγκριση μεταξύ αθλητών διαφορετικών εποχών δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση και στο τένις γίνεται ακόμη πιο δύσκολη εξαιτίας της ιδιομορφίας του και του γεγονότος ότι ακόμη και τα στατιστικά και ιστορικά στοιχεία αφορούν δύο εντελώς ξεχωριστές περιόδους. Εκείνη πριν και εκείνη μετά την Open Era, όταν δηλαδή άρχισε να παίρνει το σπορ την σημερινή επαγγελματική μορφή του.
Ο γεννημένος στις 9 Αυγούστου 1938 στο Ροκχάμπτον του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, Ροντ, ήρθε στον κόσμο με μια… ρακέτα στο χέρι καθώς και οι δύο γονείς του έπαιζαν ερασιτεχνικά. Από μικρός ήθελε να ασχοληθεί, αλλά η σωματοδομή του δεν υπήρξε σύμμαχός του, αφού το 1,73 του ύψους του θεωρείτο χαμηλό, ακόμη και για τα μέτρα της δεκαετίας του ’50 και του ’60. Πώς απάντησε ο νεαρός στις δυσοίωνες προβλέψεις και εκτιμήσεις; Με αδιανόητη ατομική προπόνηση που τον έκανε να βελτιώσει τομείς του παιχνιδιού του σε τέτοιο βαθμό ώστε μόλις στα 18 του να μπει στο «μάτι» του αρχηγού της ομάδας της Αυστραλίας ο οποίος τον έκανε μέλος της για το Davis Cup.
Πολύ σύντομα ο αριστερόχειρας τενίστας άρχισε να κυριαρχεί στα γήπεδα της εποχής, βασιζόμενος κυρίως στο εξαιρετικό service του και τα χτυπήματα volley, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπολειπόταν στα υπόλοιπα. Όσοι έχουν μελετήσει τον τρόπο παιχνιδιού του κάνουν λόγο για μια εκπληκτική ικανότητα κίνησης του καρπού του χάρη στην οποία μπορούσε να στέλνει την μπάλα με δύναμη και ακρίβεια τόσο στο forehand όσο και στο backhand. Άλλωστε αυτές οι κερδισμένες μπάλες ενώ βρισκόταν σε γωνία μετά από σπριντ ήταν που αποτέλεσαν το σήμα κατατεθέν του, με τους αντιπάλους του να μην πιστεύουν ότι όχι μόνο είχε κατορθώσει να επιστρέψει την μπάλα αλλά και να κερδίσει τον πόντο!
Πριν γίνει επαγγελματίας στην εποχή των Open το 1963 ο Ροντ Λέιβερ γνώρισε τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες του το 1959 όταν έφτασε και στους 3 τελικούς του Wimbledon κερδίζοντας τελικό το μικτό διπλό με παρτενέρ την Νταρλίν Χαρντ. Την επόμενη χρονιά πανηγύρισε τον παρθενικό single τίτλο του σε Grand Slam (και μάλιστα στην πατρίδα του την Αυστραλία) και από εκεί και πέρα άρχισε να σπάει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο, με ορισμένα από αυτά να αντέχουν ακόμα και να θεωρείται βέβαιο ότι θα κρατήσουν για πάντα, αφού πλέον το άθλημα έχει αλλάξει τόσο πολύ που να είναι απίθανο να δούμε ξανά ανάλογες επιδόσεις.
Για παράδειγμα, ο Λέιβερ με 198 (!) καταγράφεται ως ο παίκτης με τις περισσότερες κατακτήσεις τουρνουά singles, ενώ αξεπέραστο θα μείνει και το σερί του με τουλάχιστον 10 τίτλους σε μία σεζόν για 7 συνεχόμενα χρόνια! Συνολικά ως ερασιτέχνης και επαγγελματίας έφτασε σε 11 Grand Slam βάζοντας στην τροπαιοθήκη του 3 Αυστραλιανά Open (1960, 1962, 1969), 2 Roland Garros (1962, 1969), 4 Wimbledon (1961, 1962, 1968, 1969) και 2 US Open (1962, 1969). Παράλληλα κέρδισε άλλα 6 τρόπαια στις ίδιες διοργανώσεις στα διπλά και ακόμη 3 στα μικτά και συμπλήρωσε το εντυπωσιακό παλμαρέ του με 5 Davis Cup με την εθνική ομάδα της Αυστραλίας!
Οι πιο παρατηρητικοί θα διαπίστωσαν ότι το 1962 και το 1969 ο Λέιβερ πήρε και τους 4 Grand Slam τίτλους σε ένα ημερολογιακό έτος και είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία (άντρας ή γυναίκα) που μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα τέτοιο επίτευγμα (δύο φορές) στην Open Era. Τέλος ήταν ο πρώτος (από τους δύο μέχρι σήμερα) τενίστας που και να έχει κατακτήσει και να έχει φτάσει σε τελικό και να έχει ηττηθεί στα 4 majors. Ο δεύτερος αυτής της λίστας είναι ο Ρότζερ Φέντερερ, δηλαδή ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την δημιουργία του τουρνουά που φέρει το όνομα του Αυστραλού μύθου και πολύ ταιριαστά έμελλε να πει σε αυτά τα courts το δικό του «αντίο» στον χώρο. Κάνοντας ακόμη και αντιπάλους του όπως ο παλιόφιλός του ο Ράφα να δακρύσουν και αναγκάζοντας μέχρι και τον 84χρονο σήμερα Λέιβερ να κοιτάξει με υγρά μάτια τον πραγματικό διάδοχό του να αποχαιρετά το σπορ που χάρισε και στους δύο μια θέση στην ιστορία αλλά και στις καρδιές των φιλάθλων.