Αναμφίβολα θα ήταν το γεγονός της άνοιξης του 1986 που θα έμενε χαραγμένο στη μνήμη των Ελλήνων περισσότερο από κάθε άλλο, εάν ελάχιστες εβδομάδες αργότερα δεν θα είχε συμβεί το σοβαρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία, στο Τσέρνομπιλ. Ακόμη κι έτσι, ήταν αρχές Απριλίου εκείνης της χρονιάς όταν ο ηρωισμός, η ψυχραιμία και οι ικανότητες ενός πιλότου δεν στέκονταν αρκετά για να προσγειωθεί ένα αεροπλάνο που πετώντας πάνω από το Άργος κόντεψε να διαλυθεί στον αέρα μετά από έκρηξη βόμβας!
Το ημερολόγιο έγραφε 2 Απριλίου 1986 και στο αεροσκάφος της TWA, που εκτελούσε την πτήση Ρώμη-Αθήνα, 115 επιβάτες και επταμελές πλήρωμα όλα έμοιαζαν να κυλούν ομαλά. Το ταξίδι είχε αρχίσει πολλές ώρες νωρίτερα από το Λος Άντζελες με τελικό προορισμό το Κάιρο και ενδιάμεσες στάσεις στη Νέα Υόρκη, στη Ρώμη και στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. Στην Ιταλία το αεροπλάνο τύπου Boeing 747 το οποίο είχε διασχίσει τον Ατλαντικό αντικαταστάθηκε με Boeing 727 και εκεί ξεκίνησαν οι αλυσιδωτές εξελίξεις που οδήγησαν στο κακό.
Λίγη ώρα πριν την προσγείωση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού η καμπίνα των επιβατών σείεται από μια τρομερή έκρηξη η οποία ανοίγει μια τρύπα με διάμετρο δύο τετραγωνικών μέτρων… Σχεδόν ακαριαία τέσσερα άτομα ρουφιούνται στο κενό από την αποσυμπίεση, ενώ άλλοι τραυματίζονται και επικρατεί χάος. Μέσα σε αυτές τις τραγικές συνθήκες ένας άνθρωπος οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να παλέψει όχι μόνο για την δική του ζωή αλλά και αυτές των επιβατών του. Είναι ο πιλότος Ρίτσαρντ Πίτερσεν ο οποίος αντιμετωπίζει τιτάνια πρόκληση, με το λαβωμένο από το χτύπημα αεροπλάνο. Ο μόνος σύμμαχός του είναι το γεγονός ότι την ώρα του συμβάντος το Boeing βρισκόταν σε διαδικασία καθόδου κι επομένως σε χαμηλό ύψος 11.000 ποδιών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά πίεσης σε εσωτερικό και εξωτερικό της ακάτου. Αν βρισκόταν ψηλότερα, το σενάριο της συντριβής θα έμοιαζε δεδομένο.
Τα επόμενα 10 λεπτά θα μείνουν αξέχαστα τόσο για τον ίδιο όσο και για τους επιβαίνοντες που έζησαν τον απόλυτο εφιάλτη, μέχρι ο πιλότος να κατορθώσει να προσγειώσει το αεροπλάνο στην Αθήνα. Οι ειδικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους, ο Τύπος τον χαρακτήρισε –καθόλου άδικα- ήρωα και οι απώλειες μόλις τεσσάρων ζωών ισοδυναμούσε με ένα μικρό θαύμα. Λίγες ώρες αργότερα οι Αρχές περισυνέλεξαν τρεις διαμελισμένες σορούς Ελληνοαμερικανίδων στην περιοχή του αεροδρομίου του Άργους. Ήταν η 52χρονη Δήμητρα Στυλιανοπούλου, η 25χρονη κόρη της Μαρία και η 8 μηνών εγγονή της, Δήμητρα. Η τέταρτη, η οποία ανασύρθηκε από τον Αργολικό κόλπο, ανήκε σε έναν 37χρονο κολομβιανής καταγωγής, που καθόταν στην μοιραία θέση 10F. Εκεί δηλαδή όπου από την έρευνα αποδείχθηκε ότι είχε τοποθετηθεί η βόμβα.
Η έρευνα που ακολούθησε δεν ήταν από αυτές που κρατούν πολύ καιρό. Ο ηρωισμός του πιλότου δεν είχε σώσει μόνο 118 ανθρώπινες ζωές, αλλά και το ίδιο το αεροσκάφος το οποίο πολύ γρήγορα αποκάλυψε την αλήθεια. Βάσει των υπολογισμών των ειδικών, περίπου ένα κιλό εκρηκτικής ύλης είχε τοποθετηθεί εκεί, φέροντας ωρολογιακό μηχανισμό. Από τα στοιχεία δεν προέκυψε η παραμικρή αμφιβολία για το γεγονός ότι ήταν ένα τρομοκρατικό χτύπημα, που επιβεβαιώθηκε αργότερα όταν η οργάνωση «Αραβικοί Επαναστατικοί Πυρήνες» ανέλαβε την ευθύνη για την ενέργεια, που ήρθε ως αντίποινα και απάντηση στους βομβαρδισμούς των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην Λιβύη, μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα.