Πώς κάτι που ξεκίνησε από μια αποθήκη στα Πετράλωνα στα μακρινά 50s έγινε σήμερα η 4η μεγαλύτερη σε εταιρεία πωλήσεις στην Ελλάδα, με τζίρο πάνω από 4,5 δισ. ευρώ και 500+ καταστήματα σε όλη τη χώρα; Το story έχει προφανώς πάρα πολλά επεισόδια σε βάθος τόσων ετών, αλλά συνοψίζεται εξαιρετικά στο εξής: Επιχειρηματικό δαιμόνιο.
Ο Σκλαβενίτης υπήρξε από την πρώτη στιγμή μια ιστορία που κουμάντο έκαναν άνθρωποι που έβλεπαν πιο μπροστά από τους άλλους. Άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν τα ρίσκα και τις πρωτοβουλίες και πήραν τις σωστές αποφάσεις στα κομβικά σημεία.
Με πρώτη πολύ μεγάλη στιγμή καινοτομίας, game changer θα την λέγαμε, την κίνηση που η επιχείρηση έκανε τη δεκαετία του 1960. Τι ήταν αυτό; Τηλεφωνικές παραγγελίες.
Ναι σήμερα μοιάζει κάτι τόσο απλό και αυτονόητο όσο το να βάλουμε να πιούμε ένα… ποτήρι νερό. Τότε ωστόσο ήταν μια σκέψη εντελώς «έξω από το κουτί». Κάτι σαν τα σημερινά delivery της Amazon με drones. Αυτό που έκανε την πρώτη μεγάλη διαφορά υπέρ της εταιρείας σε ένα business οικοσύστημα που θεωρητικά ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς πολύ από τους υπόλοιπους.
Ο Σκλαβενίτης όμως, μέσω της ΤΗΛΕΞΥΠ (σύντμηση των λέξεων «τηλεφωνική εξυπηρέτηση», φοβερό όνομα, ε;), ουσιαστικά το πρώτο delivery service στην Αθήνα, που ιδρύθηκε το 1967 ως παρακλάδι της μαμάς-εταιρείας, χτίζει σοβαρή φήμη.
Το 1969 ανοίγει το πρώτο κατάστημα λιανικής, το 1971 το πρώτο ελληνικό σούπερ μάρκετ, η επιτυχία είναι μεγάλη και ως βάση έχει τη σαρωτική και άμεση επιτυχία της ιδέας με τα τηλέφωνα. Απλό αλλά τόσο ευρηματικό, τόσο αποτελεσματικό.
Θα περνούσαν πάντως πολλά ακόμη χρόνια για να γιγαντωθεί πραγματικά ο Σκλαβενίτης και να γίνει αυτό που ξέρουμε σήμερα ξεπερνώντας μάλιστα μια περίοδο που έδειχνε να έχει βαλτώσει. Η νεότερη γενιά των ανθρώπων της οικογένειας που ίδρυσαν αρχικά την εταιρεία ευτύχησε να μην έχει ανοίγματα όταν έσκασε η οικονομική κρίση με την ισχύ βόμβας.
Δανείστηκε σωστά, έχτισε όνομα στις τράπεζες ως καλοπληρωτής και μπόρεσε να αναπτυχθεί γοργά και σωστά όταν πολλοί από τους ανταγωνιστές έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους σε μια αγορά που βυθιζόταν. Με εξαγορές, με επενδύσεις, με σχέδιο, με ιδανική ανάγνωση των δεδομένων της αγοράς και όραμα.
Ο Σκλαβενίτης έχει επίσης το τεράστιο «συν» πως είναι μια επιχείρηση που σέβεται στην πράξη τους εργαζόμενους του. Τους συμπεριφέρεται σαν τρόπον τινά οικογένεια, προστατεύει τα δικαιώματα τους, τους ανταμείβει υλικά (όπως το ότι πληρώνει 90 ευρώ πάνω στον βασικό μισθό) αλλά και ηθικά. Επίσης κάνει ό,τι μπορεί για να συγκρατήσει τις τιμές του σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ακρίβειας,
Οι πελάτες εισπράττουν αυτό το feel good περιβάλλον με αποτέλεσμα το εν λόγω σούπερ μάρκετ γίνεται γι’ αυτούς κάτι σαν την… ομάδα της καρδιάς τους. Δεν το αλλάζουν, το στηρίζουν με κάθε τρόπο. Και να σκεφτεί κανείς πως όλα ξεκίνησαν από ένα… τηλέφωνο!