Κάτι παραπάνω από μια δεκαετία μας χωρίζει από τις 8 Μαρτίου 2014, όταν χάθηκε για πάντα η πτήση MH370 των Μαλαισιανών Αερογραμμών. Έκτοτε το τι πραγματικά συνέβη και οδήγησε στον θάνατο των 227 επιβατών και των 12 μελών του πληρώματος, αποτελεί το μεγαλύτερο άλυτο μυστήριο στην ιστορία της αεροπλοΐας.
Για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προκλήθηκε η αεροπορική τραγωδία έχουν διατυπωθεί πολλές διαφορετικές απόψεις από κάθε λογής ειδικούς ή «ειδικούς». Και εάν δεν υπήρχαν τα στοιχεία από το δορυφόρο Inmarsat που «παρακολουθούσε» την πορεία του αεροσκάφους, δεν θα είχαμε καν ιδέα πού περίπου χάθηκε το Boeing 777.
Η ακατανόητη πορεία που ακολούθησε εκτός σχεδίου πτήσης μετά την τελευταία επικοινωνία με τον κέντρου έλεγχου εναέριας κυκλοφορίας, οδήγησε στη διατύπωση πολλών διαφορετικών θεωριών. Στην πορεία του χρόνου αναπτύχθηκαν πολλές τέτοιες, οι οποίες τέθηκαν στη βάση μιας ακούσιας ή εκούσιας αλλαγής πορείας.
Ορισμένοι, ειδικά το πρώτο διάστημα, στάθηκαν στην πιθανότητα υποξίας (κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στο περιστατικό του «Helios» στην Ελλάδα), όμως όταν έγινε αναπαράσταση της διαδρομής, διαπιστώθηκαν κινήσεις και μανούβρες που δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς να έχουν γίνει εσκεμμένα από ανθρώπινο χέρι στο πιλοτήριο.
Τα ενδεχόμενα ακόμη και αεροπειρατείας ή και ηθελημένης πτώσης από τον ίδιο τον κυβερνήτη ακούστηκαν έντονα, με την δεύτερη περίπτωση να «παίζει» πολύ δυνατά. Πάντως καθώς οι μήνες περνούσαν, ο Zaharie Ahmad Shah, το παρελθόν του και η πιθανότητα ηθελημένα να οδήγησε το αεροσκάφος σε πτώση, μπήκαν στο μικροσκόπιο των Αρχών.
Κι ενώ κάποια στιγμή, αυτή η πιθανότητα απομακρύνθηκε, πλέον ένας ειδικός έρχεται να την επαναφέρει στην πρώτη γραμμή.
Ο Βίνσεντ Λάιν, επικουρικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, υποστηρίζει ότι γνωρίζει τι συνέβη και μάλιστα θεωρεί ότι όντως πρόκειται για ηθελημένη ενέργεια του κυβερνήτη ο οποίος σκόπιμα έριξε το αεροπλάνο και μάλιστα επέλεξε την τέλεια κρυψώνα.
Σύμφωνα με την δική του θεωρία, ο Zaharie Ahmad Shah επέλεξε την «Σπασμένη Κορυφογραμμή» του Ινδικού Ωκεανού, όπως ονομάζεται. Εκεί όχι μόνο το βάθος είναι πολύ μεγάλο και συγκεκριμένα στα 6.000 μέτρα ή αν προτιμάτε, 20.000 πόδια, αλλά και ο ίδιος ο Λάιν το περιγράφει ως «ένα πολύ ασταθές και επικίνδυνο ωκεάνιο περιβάλλον με στενές και απότομες πλαγιές, που περιβάλλεται από μεγάλες κορυφογραμμές και άλλες βαθιές κοιλότητες».
Επιπλέον, μελετώντας τα στοιχεία από συντρίμμια που βρέθηκαν πολύ αργότερα σε ακτές του δυτικού Ινδικού Ωκεανού σε Μαδαγκασκάρη και Ρεϋνιόν και σύμφωνα με το πόρισμα: «αναγνωρίστηκαν ως πολύ πιθανά ή σχεδόν βέβαια προερχόμενα από την Πτήση 370» καταθέτει την άποψη ότι τα σημάδια στα φτερά του αεροσκάφους μοιάζουν αρκετά με εκείνα που καταγράφηκαν στο αεροπλάνο το οποίο προσθαλάσσωσε με επιτυχία ο πιλότος Chesley Sullenberger στον ποταμό Χάντσον το 2009, σε μια από τις πιο γνωστές υποθέσεις στην ιστορία.
Με βάση όλα τα παραπάνω ο Λάιν προτείνει τη διενέργεια νέων ερευνών στο συγκεκριμένο σημείο του Ινδικού Ωκεανού, καλώντας τις Αρχές να μην σταματήσουν να ψάχνουν.
Πάντως η προηγούμενη οργανωμένη και επίσημη έρευνα σταμάτησε στις 17 Ιανουαρίου 2017 και έχει καταγραφή ως η ακριβότερη στην ιστορία. Η τελική έκθεση της Υπηρεσίας Ασφαλείας Μεταφορών της Αυστραλίας που δημοσιεύθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2017, ανέφερε ότι η υποθαλάσσια αναζήτηση του αεροσκάφους κόστισε συνολικά 155 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι η εκτίμηση της πιθανής τοποθεσίας όπου έπεσε το αεροσκάφος συρρικνώθηκε σε μια έκταση 25.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, χρησιμοποιώντας δορυφορικές εικόνες και με ανάλυση του διασκορπισμού των συντριμμιών.
Όσο για τον κυβερνήτη, ο οποίος επισήμως δεν κατηγορείται για κακόβουλη ενέργεια (αφού κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να αποδειχθεί) εικάζεται ότι επιχείρησε μια αυτοκτονία εξαιτίας προσωπικών και οικογενειακών προβλημάτων, κάτι που ωστόσο οι δικοί του άνθρωποι αρνούνται κατηγορηματικά. Συγκριμένα υπάρχουν αναφορές και μαρτυρίες ότι αναχώρησε νωρίτερα από το Πεκίνο έχοντας νωρίτερα καυγά με την σύζυγό του με την οποία ετοιμάζονταν να χωρίσουν, αλλά και ότι τον απασχολούσε έντονα το γεγονός ότι ένας συγγενής του είχε καταδικαστεί σε πέντε χρόνια φυλάκιση για σοδομισμό.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι τουλάχιστον στο σκέλος του ρόλου του πιλότου, με τη θέση του Λάιν μοιάζει να συμφωνεί και ο πρώην επικεφαλής ερευνητής αεροπορικών δυστυχημάτων, Larry Vance (γνωστός και από πολλά επεισόδια της δημοφιλούς σειράς ντοκιμαντέρ Air Crash Investigation) ο οποίος υποστήριξε ότι το Boeing 777 διέθετε αρκετά καύσιμα και οι θηριώδεις κινητήρες του λειτουργούσαν πλήρως όταν όταν «υποβλήθηκε σε μια αριστοτεχνική ελεγχόμενη πτώση και όχι σε μια σύγκρουση υψηλής ταχύτητας χωρίς καύσιμα», όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.