«Με τον Δομάζο αρχηγό...»: Η αντίδραση του «Στρατηγού» όταν άκουσε το όνομά του να γίνεται σουξέ

Ένα τραγούδι που ο Μίμης Δομάζος κάθε άλλο παρά αδιαφορούσε όταν άκουγε

Το ακούς, το γράφεις, το διαβάζεις, αλλά και πάλι δεν θες να το πιστέψεις, σου είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείς πως ο Μίμης Δομάζος δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας, πως το νήμα της ζωής του κόπηκε στα 83 του χρόνια. Αντλείς μια κάποια παρηγοριά από τη σκέψη πως αφήνει πίσω του τόσο ισχυρή κληρονομιά που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Μύθος

Ο Παναθηναϊκός, το ελληνικό ποδόσφαιρο, πλήθος κόσμου διάσημοι και μη, αποχαιρέτησαν τον «Στρατηγό», συνοδεύοντάς τον, την Δευτέρα (27/1), στην τελευταία του κατοικία, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Ένα συγκινητικό «αντίο» όπως πραγματικά ταίριαζε σε έναν άνθρωπο που έγραψε τις δικές του χρυσές σελίδες δόξας, ασύγκριτης ιστορίας.

Όλες αυτές τις μέρες, σε ιστοσελίδες και social media, γράφτηκαν πάμπολλα αποχαιρετιστήρια μηνύματα. Από καρδιάς. Μέσα σε όλα αυτά, αναπαράχθηκε μάλλον αρκετά ένα τραγούδι της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Δεν έχει ποδοσφαιρικό μήνυμα το «Τα (πιο Ωραία) Λαϊκά». Αλλά περιέχει έναν από τους πιο ποδοσφαιρικούς στίχους που γράφτηκαν ποτέ – ας μας επιτραπεί να το θέσουμε έτσι. «Τις πιο ωραίες Κυριακές με λεμονάδες σπιτικές τις είχαμε δροσίσει / Με το Δομάζο αρχηγό και το Σιδέρη κυνηγό γιατί ήσουν Ένωση κι εγώ με χωρισμό σ’ είχα φοβίσει».

Θα περίμενε κανείς πως ο μαθημένος στην αποθέωση άλλοτε σταρ του Παναθηναϊκού δεν θα συγκινούταν ιδιαίτερα από αυτό το απόσπασμα. Όχι επειδή ήταν ακατάδεκτος ή κάτι τέτοιο. Αλλά ακριβώς επειδή είχε συνηθίσει στην αγάπη του κόσμου, στο να είναι πόλος έλξης. Κι όμως. Το τραγούδι αυτό τον έκανε τρόπον τινά να «λυγίζει». Συγκινούταν πολύ όταν το άκουγε. Ένιωθε να αναγνωρίζεται η αξία του με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχε μάθει. Πέρα από το ποδόσφαιρο. Έλεγε μάλιστα πως ανατρίχιαζε όταν άκουγε το όνομά του σε ένα τραγούδι που έγινε μεγάλο σουξέ, ακουγόταν πραγματικά σε όλη την Ελλάδα όταν βγήκε, το 1993, ως κομμάτι του δίσκου «Ανθρώπων Έργα».

Αρκετά χρόνια δηλαδή μετά το 1984, όταν ο Μίμης Δομάζος έδωσε τον «τελευταίο χορό» του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, στο προς τιμήν του φιλικό με την Μπόκα Τζούνιορς που διοργάνωσε ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ. Όμως ο «Στρατηγός» ήταν και είναι (και) αυτό. Ένα σύμβολο πιο δυνατό από το χρόνο.

Γι’ αυτό και το όνομά του ποτέ δεν έπαψε να κάνει τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, αλλά και γενικώς τους υγιώς σκεπτόμενους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους, να χαμογελούν. Γι’ αυτό και παρά τη δεδομένη στεναχώρια για το θάνατό του, εικόνες χαράς περνούν παράλληλα από το μυαλό πολλών ανθρώπων τις πρώτες αυτές μέρες μετά την είδηση του «φευγιού» του. Όσων είχαν την τύχη να τον δουν αγωνιζόμενο, να κάνει πράματα και θάματα με την μπάλα στα πόδια. Ένα 10άρι για άριστα με τόνο, ένας κορυφαίος παίκτης σε όλα του. Ήταν αυτές οι πιο ωραίες Κυριακές