Η αλήθεια είναι πως το ταλέντο του Νίκου Παπάζογλου ήταν τόσο πηγαίο και το στυλ του τόσο μοναδικό που αργά ή γρήγορα αυτός ο ιδιαίτερος καλλιτέχνης θα λάμβανε την αναγνώριση που του άξιζε. Ωστόσο καμιά φορά ακόμη και τυχαία γεγονότα, όπως αυτό με τον… κλέφτη της Νομικής, παίζουν τον (μικρό ή όχι) ρόλο τους.
Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 1979. Λίγους μήνες, σχεδόν ένα χρόνο, αφότου είχε κυκλοφορήσει η πρώτη δισκογραφική δουλειά με την οποία άρχισε όχι μόνο μια συνεργασία αλλά μια σχέση ζωής μεταξύ του Νίκου Παπάζογλου και του Μανώλη Ρασούλη.
Φυσικά αναφερόμαστε στην περίφημη «Εκδίκηση της γυφτιάς», με τον Νίκο Ξυδάκη να υπογράφει τη μουσική στα 11 από τα 13 κομμάτια (με εξαίρεση τα «Κυρ Διευθυντά Των Δίσκων» και «Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά» που είναι του ίδιου του Νίκου, ο οποίος φυσικά ερμηνεύει, ενώ συμμετέχουν και οι Δημήτρης Κοντογιάννης και Σοφία Διαμαντή. Στο πρότζεκ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν συνεισφέρει επίσης σπουδαία ονόματα όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Βάσω Αλλαγιάννη και άλλοι.
Κόντρα σε όλους
Σύμφωνα με τα στοιχεία από εκείνη την εποχή, τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του LP οι πωλήσεις δεν πήγαιναν και τόσο καλά. Πιθανότατα μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και το γεγονός ότι στους μοναδικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς που υπήρχαν τότε και ήταν όλοι κρατικοί, τα κομμάτια δεν έβρισκαν το δρόμο τους προς τον αέρα.
Οι συντηρητικοί, ασορτί με εκείνα τα χρόνια, υπεύθυνοι αλλά και οι παραγωγοί (τουλάχιστον η πλειοψηφία τους, για να είμαστε δίκαιοι) δεν έδειχναν διάθεση να προωθήσουν τη δουλειά αφού δεν ήταν του γούστου τους, ενώ ακόμη και η ύπαρξη της λέξης «γυφτιά» στον τίτλο τους προκαλούσε δυσανεξία…
Μάλιστα λένε πως το αφεντικό της LYRA, ο Πατσιφάς, ήταν έξω φρενών, αφού έτσι κι αλλιώς ούτε σε αυτόν πολυάρεσε ο δίσκος, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ήταν και ο πρώτος που ηχογραφήθηκε στο στούντιο «Αγροτικόν» το οποίο είχε στήσει στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Παπάζογλου.
Σύμφωνα με το αστικό μύθο κιόλας, αν και η ίδια πάνω-κάτω παρέα δούλευε με πυρετώδεις ρυθμό και το επόμενο άλμπουμ, το «Δήθεν», εκείνος είχε στείλει μέσω τρίτου… φιρμάνι πως η εταιρεία του δεν ήταν και τόσο… ζεστή να το κυκλοφορήσει.
Η απογοήτευση του Νικόλα και η πρόταση
Απογοητευμένος από αυτήν την εξέλιξη, ο Νίκος Παπάζογλου παρέμεινε στην συμπρωτεύουσα και συνέχισε τη δουλειά του στο «Αγροτικόν» και αναλογιζόμενος τα επόμενα βήματά του.
Τότε ήταν που ήρθε και μια πρόταση από κάποιος φίλους του. Στο αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης θα λάμβανε χώρα ένα μικρό φεστιβάλ μουσικής. Ή καλύτερα, ένα φοιτητικό γλέντι, στο οποίο τον προσκάλεσαν να συμμετάσχει. Ήταν λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά και συμπτωματικά το δρώμενο είχε προγραμματιστεί για τις 20 Μαρτίου 1979, την ημέρα που ο καλλιτέχνης θα γινόταν 31 ετών.
Αν και είχε πολλές δεύτερες σκέψεις, ο Νίκος Παπάζογλου, απάντησε θετικά και μερικές ημέρες αργότερα εμφανίστηκε στο αμφιθέατρο της Νομικής μαζί με τους μουσικούς του.
Το σημαδιακό απρόοπτο
Ενώ είχε ξεκινήσει την συναυλία, κάποια στιγμή ο σπουδαίος Νικόλας ήθελε να χρησιμοποιήσει το άλλο σήμα κατατεθέν του, πέρα από το γνωστό σε όλους μας φουλάρι του. Το μπλαγλαμαδάκι του. Για να συνειδητοποιήσει ότι αυτό είχε κάνει «φτερά»…
Τότε, χωρίς περιστροφές, δηλώνει σε όλους τους παρευρισκόμενους ότι θα σταματήσει τη συναυλία, δίνοντας όμως παράλληλα στον υπαίτιο μια ευκαιρία να επανορθώσει. Υπέδειξε ένα συγκεκριμένο σημείο, ένα συρτάρι σε κάποιο γραφείο του χώρου, στο οποίο θα μπορούσε ο κλέφτης να επιστρέψει το «λάφυρο» που είχε αρπάξει. Εάν συνέβαινε αυτό, θα επέστρεφε την επόμενη ημέρα για να ολοκληρώσει την εμφάνισή του.
Και αυτό ακριβώς συνέβη. Το μπλαγλαμαδάκι βρίσκεται στη θέση που έπρεπε και ο Νίκος ανεβαίνει στη σκηνή του κατάμεστου αμφιθεάτρου, όπου γνωρίζει την αποθέωση όπως ποτέ ξανά ως τότε. Οι φοιτητές τον αποθεώνουν τραγουδώντας τα κομμάτια του και ο Παπάζογλου συνειδητοποιεί ότι παρά το εμπάργκο των ραδιοφωνικών σταθμών, η δουλειά του ακούγεται, ακόμη και μέσω αντιγραφών από τη μια κασέτα στην άλλη.
Αυτό ήταν και το έναυσμα για να αρχίσει αυτό να αποτυπώνεται και στις πωλήσεις, με αποτέλεσμα η «Εκδίκηση της γυφτιάς» να γίνει μεγάλη επιτυχία. Τόσο μεγάλη ώστε, σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, ο ίδιος ο Πατσίφας να κάνει… κωλοτούμπα και να ρωτάει τον Δημήτρη Κοντογιάννη: «Που χάθηκαν αυτά τα παλιόπαιδα, μάζεψε τα και φέρ’τα από εδώ να βγάλουμε τον άλλον δίσκο»…