Με κάτι παραπάνω από 100 χιλιόμετρα να τη χωρίζουν από τη «μισητή» Κίνα και κάτι λιγότερο από 1.000.000 πολίτες της να ζουν ή να εργάζονται εκεί και να μετακινούνται σχεδόν καθημερινά, η Ταϊβάν –θεωρητικά- συγκέντρωνε πολύ μεγάλες πιθανότητες να «γονατίσει» από το ξέσπασμα του κορωνοϊού.
Με έκταση που ισοδυναμεί περίπου στο 1/4 της Ελλάδας (36.197 τ. χλμ.) και πληθυσμό υπερδιπλάσιο (περίπου 25 εκατ.), ο υγειονομικός συναγερμός που ήχησε στην Ταϊβάν όταν ξέσπασε η επιδημία του κορωνοϊού ήταν κάτι παραπάνω από εκκωφαντικός.
Η συνθήκη να περιβάλλεται από θάλασσα έπαιξε βοηθητικό ρόλο, αλλά ασφαλώς δεν αποτελεί πανάκεια, όπως έχουν δείξει τα παραδείγματα πολλών χωρών, όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία.
Το κλείσιμο των συνόρων στην πρώτη φάση της πανδημίας και οι υπερσύγχρονες υγειονομικές υποδομές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον περιορισμό της διάδοσης του Covid-19 και του ποσοστού θνησιμότητας. Βασικό πλεονέκτημα του εθνικού συστήματος υγείας είναι η δυνατότητα που δίνει για καθολική προσβασιμότητα, οι μικροί χρόνοι αναμονής και το εξαιρετικά χαμηλό κόστος.
Η εθνική ασφάλεια καλύπτει το 99% των ασθενών, αλλά ακόμα και για τους ανασφάλιστους οι υπηρεσίες είναι πάμφθηνες. Κάθε ασθενής έχει μια κάρτα υγείας στην οποία είναι αποθηκευμένο όλο το ιστορικό και το οποίο διαβάζεται με ένα απλό swipe σε οποιοδήποτε μηχάνημα.
Η χώρα είναι η πρώτη στον κόσμο σε κλίνες εντατικής αναλογικά με τον πληθυσμό της. Σε απόλυτα νούμερα είναι τρίτη μετά τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, ενώ κοντά στην πρωτεύουσα Ταϊπέι βρίσκεται το μεγαλύτερο νοσοκομείο του κόσμου, με μέγιστη χωρητικότητα τα 10.000 κρεβάτια. Αποτελεί απλώς τη ναυαρχίδα ενός «στόλου» μεγάλων υπερσύγχρονων νοσοκομείων, εξοπλισμένων με ακριβά ιατρικά facilities τελευταίας τεχνολογίας και δομημένων σε υπερλούξ ξενοδοχειακά πρότυπα.
Ακόμα κι έτσι όμως, μοιάζει σχεδόν… ανεξήγητο το γεγονός ότι η Ταϊβάν καταγράφει πλέον σχεδόν μηδενικά κρούσματα covid-19 (5 χθες), την ώρα που η φωτιά του κορωνοϊού χτυπάει αλύτητα τις υπόλοιπες χώρες. Επαναλαμβάνουμε ότι αναφερόμαστε σε μια χώρα περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ποια ήταν η συνταγή της επιτυχίας;
Έγκαιρη παρέμβαση, εφαρμογή του πλάνου, διάκριση και διαμερισμός των ευθυνών και διαρκής ενημέρωση των πολιτών. Αρχικά, καθόρισε αρμοδιότητες στα διάφορα τμήματα της κρατικής μηχανής προκειμένου να αναλάβουν συγκεκριμένες υπηρεσίες δράση, χωρίς να επικαλύπτονται ή να υπάρχουν κενά εξουσίας που θα επέτρεπαν την δημιουργία μιας «τρύπας» στο σύστημα η οποία θα οδηγούσε στην εξάπλωση του ιού.
Δηλώσεις, θέσεις και δημόσιες τοποθετήσεις περί του θέματος αφέθηκαν αποκλειστικά στους ειδικούς επί των λοιμώξεων, επιδημιολόγους κλπ, που και στο παρελθόν είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις με άλλες μολυσματικές ασθένειες. Κανείς άλλος «γκουρού» δεν λήφθηκε υπόψη και δεν αφέθηκε να παραπλανήσει το κοινό με «μαντζούνια», μαγικά φίλτρα και άλλα τέτοια φαιδρά και κωμικοτραγικά που συνέβησαν σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης –δυστυχώς- και της πατρίδας μας.
Έχοντας την δραματική εμπειρία του SARS πριν από λιγότερο από 20 χρόνια, οι Ταϊβανέζοι χρησιμοποίησαν την «κληρονομιά» που τους άφησε μια εθνική τραγωδία προκειμένου να αποτρέψουν την επόμενη.
Όταν το στέλεχος Α επεκτάθηκε στη χώρα η προοπτική δεν ήταν καθόλου ευοίωνη. Η Ταϊβάν ήταν πολύ πίσω σε εμβολιασμούς, λόγω ενός συνδυασμού ανεπαρκών παραγγελιών, παγκόσμιων προβλημάτων εφοδιασμού, υποτιθέμενης κινεζικής παρέμβασης στις προμήθειες και δισταγμού του πληθυσμού να εμβολιαστεί. Τα lockdown ωστόσο – τα οποία οι κάτοικοι της χώρας τηρούν ευλαβικά – και η πρότυπη διαδικασία εντοπισμού, απομόνωσης και ιχνηλάτησης των κρουσμάτων απέφεραν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα, που πλέον μεταφράζονται σε σχεδόν μηδενικά θετικά κρούσματα.
Αυτή η συνέπεια της χώρας χτίστηκε το 2003, όταν και δημιουργήθηκαν τα πρωτόκολλα ώστε οι επιστήμονες να έχουν πολύ μεγαλύτερη εξουσία σε τέτοιες στιγμές και να αναλαμβάνουν με μεγαλύτερη αμεσότητα δράση, σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς να περιμένουν καν την έγκριση του υπουργείου Υγείας ή του πρωθυπουργού, ενώ στη διάθεση των πολιτών είναι πάντοτε καλά στελεχωμένες τηλεφωνικές γραμμές που παρέχουν πληροφορίες και καθοδήγηση.
Ταυτόχρονα, υπήρξαν τότε συζητήσεις ανάμεσα στο κράτος, την επιστημονική κοινότητα και τον ιδιωτικό τομέα για διαρκή συνεργασία, το οποίο κατά βάση μεταφραζόταν ως εξής: διαρκές monitoring των εργαζομένων, άμεση αναφορά του παραμικρού συμπτώματος και απομόνωση του μολυσμένου ατόμου.
Για την Ταϊβάν σημαντικό ρόλο έπαιξε και η κουλτούρα του έθνους. Όπως εξήγησε σε συνέντευξή του στην Telegraph ο υπουργός Υγείας, Τσεν Σι-Τσουνγκ, οι κάτοικοι της χώρας έχουν ως αγαπημένη συνήθεια να πηγαίνουν για check-up και επισκέπτονται με την παραμικρή αφορμή τον προσωπικό τους γιατρό.
Ο Τσεν αναφέρει στη συνέντευξη του ότι παρόλο που ο ΠΟΥ έχει θέσει εκτός την Ταϊβάν, υπάρχουν χώρες που σπεύδουν για συμβουλές σε εκείνον. Πράγμα απολύτως λογικό όταν μιλάμε για μια χώρα με πληθυσμό 25 εκατ. που καταγράφει πλέον από 0 έως 5 κρούσματα καθημερινά…