Είναι μία κατάσταση που σου δίνει την αίσθηση πως παίζεται ξανά και ξανά σε… λούπα. Μ’ εξαίρεση το πρώτο καλοκαίρι της εμφάνισης του κορωνοϊού– όταν και τα πάντα, όπως θα θυμάστε, «πάγωσαν» σε ολόκληρο τον πλανήτη και η πανδημία μονοπωλούσε το ενδιαφέρον σύσσωμης της οικουμένης-, έχουμε την τελευταία περίπου πενταετία την ίδια ιστορία.
Σε τι αναφερόμαστε;
Στην σταθερά προκλητική ρητορική της Τουρκίας, η οποία απειλεί σε τακτά χρονικά διαστήματα την Ελλάδα με πόλεμο, με τους αξιωματούχους της γειτονικές χώρας να χρησιμοποιούν ατάκες του στιλ «Θα σας ρίξουμε στην θάλασσα», «Μη μας προκαλείτε, θα σας ισοπεδώσουμε» και ούτω καθεξής.
Το φλέγον ερώτημα, βέβαια, είναι ένα και μόνο ένα: κατά πόσον οι απειλές αυτές έχουν βάση ή είναι απλά αποκρουστικά λόγια του αέρα που έχουν ως στόχο να στρέψουν αλλού την κοινή γνώμη, ξεχνώντας- έστω και προσωρινά- τα προβλήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Δεδομένου του ότι ουδείς εχέφρων άνθρωπος θέλει να υπάρξει ένα θερμό επεισόδιο (το οποίο, είναι βέβαιο, θα κλιμακωθεί άμεσα και θα γίνει μεγάλων διαστάσεων επίθεση ένθεν κι ένθεν) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όλοι εύχονται να είναι απλά λόγια του πολεμόχαρου αέρα.
Παρά τις κατά καιρού… βόλτες του Oruc Reis και ένα-δύο περιστατικά που ανέβηκαν πραγματικά οι τόνοι, προς ώρας φαίνεται πως πραγματικά ισχύει το σενάριο του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.
Αυτό ισχυρίστηκε και ο Έλληνας πρωθυπουργός μιλώντας στην Σύνοδο του Βερολίνου. Είπε χαρακτηριστικά: «Αν απαντούσα στις δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων κάθε φορά που προκαλούν την Ελλάδα στα λόγια δεν θα έκανα άλλη δουλειά. Δεν θα μπούμε σε έναν ανέξοδο ανταγωνισμό δηλώσεων, οι θέσεις μα είναι ξεκάθαρες: προτιμώ να συζητώ για τα θέματα της ελληνικής οικονομίας και τον γεωστρατηγικό ρόλο της πατρίδας μας», είπε ο πρωθυπουργός και σημείωσε με νόημα: «Αν η Ελλάδα είχε 85% πληθωρισμό και εγώ θα ήθελα να αλλάζω την θεματολογία».
Η Τουρκία, ειρήσθω εν παρόδω, έχει πληθωρισμό αυτή την στιγμή το εξωπραγματικό 85,51% και δεν είναι λίγοι και εντός των τειχών της που ισχυρίζονται πως ο «Σουλτάνος» παίζει μονίμως το χαρτί της ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Ελλάδα, προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και να κερδίσει και τις επερχόμενες εθνικές εκλογές στη γειτονική χώρα.
Βέβαια, το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί κανείς και για την πλευρά τη δική μας (δεν είναι καθόλου μα καθόλου λίγες και οι γαλανόλευκες αναφορές για πιθανή πολεμική σύγκρουση), μιας και, μην ξεχνάμε, και εμείς έχουμε εκλογές στα τέλη της άνοιξης του 2023.
Όπως και να ‘χει, για την ώρα φαίνεται πως η πιθανότητα ενός θερμού επεισοδίου είναι περισσότερο θεωρητική παρά έχει ψήγματα αλήθειας «μέσα» της.
Φαίνεται, όμως.
Με τον Ερντογάν- πολλώ δε μάλλον τον απελπισμένο Ερντογάν- κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θα πράξει, ιδίως αν διαπιστώσει πως η εκλογική του ήττα είναι πιθανή και όχι κάτι που υπάρχει μονάχα στην σφαίρα της φαντασίας.
Γιατί, ξέρετε, ο Ερντογάν πράγματι μπορεί να ηττηθεί στις εκλογές.
Κι αυτό, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, δεν είναι απαραίτητα το ιδεατό σενάριο για τα ελληνοτουρκικά…