Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα (και) στην πολιτική. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού και το 41% της Νέας Δημοκρατίας, οι αναλυτές άρχισαν να μιλάνε για γαλάζια κυβέρνηση με ορίζοντα… όσο πάει. «Δεν υπάρχει αντίπαλος», έλεγαν, μετά βεβαιότητας.
Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ουδείς από αυτούς που εμφανίστηκαν τότε τόσο σίγουροι και κατηγορηματικοί για το μέλλον είχε προβλέψει το εκλογικό αποτέλεσμα, την τόσο μεγάλη διαφορά δηλαδή υπέρ της παράταξης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πώς ήταν τόσο σίγουροι αυτή τη φορά πως θα δικαιωθούν; Δεν αντιλέγουμε πως μπορεί τελικά να γίνει έτσι. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως πάντα πρέπει να κρατάς μικρό καλάθι, ειδικά σε κάτι τόσο αβέβαιο όσο η πολιτική.
Ούτε ένα χρόνο μετά από τις εκλογές και η ΝΔ καταγράφει ήδη μεγάλη φθορά. Φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Τελικά δεν είναι καλό να παίζεις μπάλα μόνος σου, χωρίς αντίπαλο. Μιλάμε για ένα ρεσιτάλ κακοδιαχείρισης και επίδειξης αλαζονείας από ορισμένα γαλάζια στελέχη. Για ένα γενικότερο εφησυχασμό και μια αίσθηση άτρωτου που εξελίχθηκε σε ύβρις.
Κυρίως η κυβέρνηση πληρώνει τις επιλογές της. Με το νομοσχέδιο για το γάμο των ομοφύλων, τους χειρισμούς της στα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό, δυσαρέστησε τους πιο συντηρητικούς ψηφοφόρους της, γι’ αυτό και τα κόμματα δεξιότερα της ΝΔ καρπώνονται μεγάλα – και ανησυχητικά – οφέλη δημοσκοπικά. Με τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια χαλάστηκαν αρκετοί κεντρώοι (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι) που είχαν πει να δώσουν μια ευκαιρία στην ΝΔ, έστω με μισή καρδιά ή αναγκαστικά. Και με την Εξεταστική στα Τέμπη θύμωσε… όλος ο κόσμος – χαρακτηριστικά όσο και εντυπωσιακά, το 77% των ερωτηθέντων σε έρευνα απάντησε πως βλέπει προσπάθεια συγκάλυψης!
Στις Ευρωεκλογές, το ξέρουμε, η ψήφος είναι παραδοσιακά πιο χαλαρή. Πολλοί άνθρωποι που το προηγούμενο καλοκαίρι ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, θα θελήσουν να την «τιμωρήσουν» για το πώς πολιτεύτηκε από εκεί και ύστερα.
Το ποσοστό αυτό όλο ανεβαίνει και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που έφτασαν προς Μαξίμου μεριά δεν άρεσαν καθόλου στον πρωθυπουργό και το επιτελείο του. Οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτό που περίμεναν, από αυτό που είχαν προϋπολογίσει. Η συσπείρωση των ψηφοφόρων ολοένα βαίνει μειούμενη. Δεν είναι απίθανο έτσι όπως διαμορφώνεται η τάση, η ΝΔ να πέσει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 30%. Πρώτη θα είναι ακόμα κι έτσι, προφανώς, αλλά δεν θα νιώθει καθόλου νικήτρια.
Και κάπως έτσι, αθόρυβα αλλά σταθερά, σχηματοποιείται μια τάση. Ακόμα είναι ψίθυρος, αλλά στην πορεία θα αρχίσει να ακούγεται όλο και πιο δυνατά: Πρόωρες εκλογές. Να ένα σενάριο που κερδίζει συνεχώς έδαφος. Ποιος να το έλεγε μετά το 41%…
Αρνητικό αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές ενδεχομένως να δώσει πάτημα στην εσωκομματική δεξιά αντιπολίτευση της ΝΔ, που έως σήμερα κινείται διακριτικά να βγει μπροστά. Επίσης θα αναγκάσει τη γαλάζια παράταξη να κινηθεί δραστικά προσπαθώντας να ανακόψει την περαιτέρω άνοδο της ακροδεξιάς (και δεν ειναι σίγουρα λύση επιλογές τύπου Φάηλου Κρανιδιώτη) και να μη δώσει τη δυνατότητα στην κεντροαριστερή αντιπολίτευση να ανασυγκροτηθεί σε ορίζοντα τετραετίας.
Η κυβέρνηση συνεπώς και για να περιορίσει τη φθορά θα θελήσει να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή προβάλλοντας ξανά το ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Αντιπολίτευση της προκοπής για να αντικρούσει αυτό το επιχείρημα δεν (φαίνεται πράγματι να) υπάρχει αυτή τη στιγμή. Καλά καλά δεν ξέρουμε ποιο είναι το δεύτερο κόμμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι διόλου απίθανο ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ψάξει ακόμα μια εκλογική νίκη που θα παρατείνει την παρουσία του στο Μαξίμου, θα παγιώσει ακόμα μια 4ετία. Πότε; Κάποιοι λένε πως ακόμα και μέσα στο Φθινόπωρο μπορεί να έχουμε προσφυγή στις κάλπες. Άλλοι το τοποθετούν περί τις αρχές του 2025.
Με τελικό ορίζοντα το 2029. Αν συνεχίσει ως τότε ο πρωθυπουργός θα συμπληρώσει 10 συνεχόμενα χρόνια στο πόστο. Θα μπορέσει παράλληλα να προετοιμάσει τη διαδοχή του, την επόμενη μέρα του κόμματος. Και στη συνέχεια να κυνηγήσει αυτό που ακούγεται έντονα επί προσωπικού γι’ αυτόν: Ένα μεγάλο ευρωπαϊκό αξίωμα.