Είναι αστειότητα αυτό που συμβαίνει με τον Αυτιά…

Κάπου λίγο όπα

Η αρχική και απλή ανάγνωση των πραγμάτων μας τα λέει ως εξής: Ο Γιώργος Αυτιάς ήταν ο πρώτος στη μάχη του σταυρού στις ευρωεκλογές. Τόσο στη λίστα της Νέας Δημοκρατίας όσο και διακομματικά. Συγκεντρώνοντας συνολικά 307.941 ψήφους, ο 2ος Βαγγέλης Μεϊμαράκης έλαβε 258.425 στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Ένας θρίαμβος; Ναι, αλλά όχι της πολιτικής. Της δύναμης της εικόνας.

Αυταπάτες δεν (πρέπει να) χωρούν σε κάτι τέτοια. Ο κόσμος δεν τον ψήφισε για τις πολιτικές του προτάσεις, το όραμά του ή λόγω κάποιου δοκιμασμένου και πετυχημένου παρελθόντος στα κοινά. Ο κόσμος τον ψήφισε επειδή τον ήξερε από την τηλεόραση. Αυτόν και αρκετούς ακόμη, όπως για παράδειγμα την Ελεονώρα Μελέτη.

Δόθηκε έτσι τότε η αφορμή και κάναμε για ακόμη μια φορά την κουβέντα για τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουμε. Πόση σοβαρότητα δηλαδή και ψάξιμο (δεν) διακατέχει τη διαδικασία κατά την οποία βάζουμε σταυρό δίπλα από τα ονόματα στο ψηφοδέλτιο. Πέρα από ένα ανάλαφρο «α, αυτόν τον ξέρω».

Σε κάθε περίπτωση, ο Γιώργος Αυτιάς χρησιμοποίησε ένα όπλο που είχε στα χέρια του προκειμένου να εκλεγεί και μάλιστα πανηγυρικά. Είχε προφανώς το δικαίωμα για να το κάνει. Και ΟΚ, επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, είμαστε πρόθυμοι να τον αφήσουμε να δοκιμαστεί στην Ευρωβουλή για να δούμε αν μας διαψεύσει και αποδειχτεί όντως ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Παρότι ξεκίνησε με ένα ντροπιαστικό σόου αμέσως μετά την εκλογή του, όταν και μέσα από την πάντα φιλόξενη γι’ αυτόν τηλεοπτική στέγη του ΣΚΑΪ έκανε μια φοβερή και τρομερή επίκληση στο συναίσθημα. Δεν καλλιεργούσε και ιδιαίτερες προσδοκίες όλο αυτό πως κάτι θα άλλαζε στα όσα ξέραμε για το πώς δρα και σκέφτεται.

Το ερώτημα, ωστόσο, που γεννάται και αφού πλέον έχουμε στα χέρια μας ένα πρώτο δείγμα πεπραγμένο είναι το εξής: Μαθαίνουμε την πραγματική απόδοση του πρώην δημοσιογράφου σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο; Ή σε μας φτάνει η ηχώ μιας ωραιοποιημένης και συνειδητά πειραγμένης εκδοχή της πραγματικότητας;

Έχουμε πολύ συγκεκριμένο λόγο που το λέμε αυτό. Από την πρώτη ημέρα της θητείας του και αφού πρώτα άφησε πίσω του μια σοβαρή περιπέτεια υγείας, ο Γιώργος Αυτιάς πλασάρεται από πολλά media σαν… σούπερμαν ευρωβουλευτής. Λες και έχει γεμίσει ήδη τα ταμεία της χώρας με δεκάδες δισ. ευρώ χάρη στις προσωπικές του ενέργειες και στην άσκηση μαχόμενης ενεργής πολιτικής. Λες και ήταν αυτό(ς) που περιμέναμε για να αλλάξει ο ρους της ιστορίας για την Ελλάδα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σοβαροί να ‘μαστε και… κάπου λίγο όπα. Προφανώς και ο Γιώργος Αυτιάς έχει άκρες σε πολλά μέσα ενημέρωσης. Τόσα χρόνια στο χώρο, έχτισε φιλίες, συμμαχίες. Άλλο αυτό όμως και άλλο εξαιτίας αυτού να παρουσιάζεται ως κάτι που δεν είναι. Και επιμένουμε, μπορεί να μας διαψεύσει, ειλικρινά θα το θέλαμε αφού θα ‘ναι για το καλό της χώρας. Μόνο που ακόμα είμαστε πολύ μακριά από κάτι τέτοιο. Κόντρα στα όσα διαβάζουμε δεξιά και αριστερά. Κυρίως… δεξιά!