Κάθε πρωί στις 10, αν βάλεις Sfera 102.2, θα ακούσεις μια πολύ γλυκιά φωνή. Είναι κοντά 7 χρόνια σε αυτή τη θέση. Κι αν νομίζεις πως είναι πάνω από 35, τότε πλανάσαι. Η Βερίνα Ευαγγέλου στα 27 της χρόνια είναι μια από τις πιο φρέσκες ραδιοφωνικές παρουσίες.
Τη βάφτισαν Βαρβάρα, όμως η ιταλολάγνα γιαγιά της έφαγε μια φλασιά και της ήρθε να την πουν Βερίνα. Άλλωστε, η σχέση αγάπης με την Ιταλία λόγω σπουδών του γιου και μπαμπά είναι βαθιά.
Με τον μπαμπά της γυρνάνε από όταν ήταν μικρή την Ελλάδα, για να πάνε στα διάφορα events που έχει αναλάβει τη διοργάνωση η εταιρεία του μπαμπά της. Κάπου εκεί μπήκε το μικρόβιο της μουσικής. Κι όταν σπούδασε μάρκετινγκ, ήξερε πως μπορεί να συνδυάσει αυτά τα δύο.
Η Βερίνα Ευαγγέλου έχει διαγράψει πολλά χιλιόμετρα στο ραδιόφωνο, είναι έτοιμη να βρεθεί κάπου τηλεοπτικά, αλλά δεν είναι και ο μανιώδης σκοπός της. Μεταξύ των εκπομπών της στον Sfera, αφιέρωσε μια ώρα για να δώσει την πρώτη της live συνέντευξη κι επειδή μου το είπε πως το είχε άγχος, τα πήγε καλά.
Πριν στα πει μόνη της, να σου πω επιγραμματικά πως είναι φοβερή μαγείρισσα (το λένε φίλοι, γειτόνοι και η ίδια), τρομερή οδηγός και λάτρης της ταχύτητας (αλλά πάντα με σύνεση, με σκουντάει να συμπληρώσω εδώ καθώς μου το λέει), κάνει βόλτες τον αδερφό της και τους φίλους του με το αμάξι και δεν είναι με τίποτα των περιστασιακών σχέσεων.
Αυτή είναι τηλεγραφικά η Βερίνα Ευαγγέλου και σίγουρα δεν λέει παρά ελάχιστα μια συνέντευξη αποτυπωμένη σε λέξεις, αν δεν είσαι μπροστά της να την βλέπεις να σε κοιτάζει, να σου χαμογελά και να σου δείχνει και εξωλεκτικά αυτό που λένε τα χείλη της.
Λέει όμως κάτι. Κάτι ουσιώδες!
Κατανοώ τώρα ότι έχω διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, είναι πολλά τα χρόνια. Είσαι κάθε μέρα στον αέρα για πόσες ώρες και ζεις καταστάσεις on και off air, άλλες τέλειες, άλλες… όχι και τόσο
«Νομίζω ότι ο λόγος που βρίσκομαι τόσα χρόνια σε αυτή την πρωινή ζώνη, είναι πως έχει χτιστεί μια τέτοια σχέση με το κοινό που ακούει αυτές τις ώρες, ώστε θα ήταν ρίσκο για τον σταθμό να το διαταράξει. Εννοώ ότι βγάζουμε κάτι ειλικρινές, δεν είναι κάτι το προσποιητό και αυτό το κοινό φαίνεται να το αναγνωρίζει.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις τι σημαίνει χτίσιμο. Μου έστειλε πριν περίπου έναν χρόνο μήνυμα μια κοπέλα ότι έμεινε έγκυος και το είχε πει πρώτα σε μένα, πριν το πει στον άντρα της. Και όταν γέννησε, μου έστελνε φωτογραφίες με τη μπέμπα και μου έλεγε ότι με άκουγε όταν ήταν στην κοιλιά και με ακούει στο ραδιόφωνο και τώρα που ζει εκτός κοιλιάς.
Με έπιασαν τα κλάματα σε όλο αυτό. Συγκινούμαι κι εύκολα. Θεωρώ πως στο ραδιόφωνο τουλάχιστον πρέπει να είσαι αυτό που είσαι στην ζωή σου. Αυτό θέλω κι εγώ ως ακροάτρια. Μπαίνω σε αυτή τη θέση και λέω ότι αφού εσύ αυτό θες να ακούς, τότε αυτό θα πρέπει να ακούει κι ο ακροατής από σένα».
«Μετά από 9 χρόνια τώρα νιώθω έτοιμη να κάνω και κάτι τηλεοπτικά. Είχα προτάσεις όλα αυτά τα χρόνια, πήγαινα στα κάστινγκ, αλλά δεν ένιωθα έτοιμη. Έχουν υπάρξει φορές που ήμουν κοντά στο να πάρω τη δουλειά, αλλά κάτι φαίνεται να μου έλειπε. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω αποβάλλει αυτό το φοβισμένο κοριτσάκι που είχα μέσα μου.
Κατανοώ τώρα ότι έχω διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, είναι πολλά τα χρόνια. Είσαι κάθε μέρα στον αέρα για πόσες ώρες και ζεις καταστάσεις on και off air, άλλες τέλειες, άλλες… όχι και τόσο καλές, γιατί συνεργάζεσαι και με ανθρώπους που διαφέρετε αρκετά, οπότε αναπόφευκτα θα υπάρξουν εντάσεις…Τώρα βλέπω πως διαχειρίζομαι καλύτερα τέτοιες συνθήκες».
«Επειδή μεγάλωσα σε αυτόν τον χώρο λόγω της δουλειάς του μπαμπά που έχει εταιρεία παραγωγής για εκδηλώσεις και συναυλίες, είχα συναναστροφές με αρκετούς τραγουδιστές από μικρή, τους απομυθοποίησα όλους από μικρή. Δεν έβλεπα τον απρόσιτο διάσημο που είναι θεός, όπως τους βλέπουμε συνήθως.
Έφτασα στα 20 μου να έχω μια δική μου εκπομπή στον Sfera, είμαι 7 χρόνια, θα μπορούσα εύκολα να καβαλήσω το καλάμι. Δεν θεωρώ πως αυτό που κάνουμε είναι κάτι ιδιαίτερο. Είναι πολύ λεπτή η γραμμή ανάμεσα στο να έχεις μια αυτοπεποίθηση και στο να έχεις έπαρση και να προσβάλλεις κόσμο».
Φτιάχνω γλυκά και πάω στη γειτονιά να τα μοιράσω. Αν έρθεις σπίτι μου και δεν φας, θα είμαι από πάνω σου σαν μαμά και θα σε πιέσω να φας.
«Η ζωή μου στα Γιάννενα μικρή περιελάμβανε, πέρα από τα σχολεία και φροντιστήρια, πολύ χορό και βραδινές βόλτες με την παρέα μου. Ήταν όλα ανέμελα. Δε θα μπορούσα να είχα μεγαλώσει αλλού.
Με τους περισσότερους από τότε έχω χαθεί δυστυχώς. Με κάποια άτομα έχουμε κάποιες επαφές, αλλά κυρίως έχω δύο κολλητές που μένουν κι αυτές Αθήνα. Πλέον, με τις δουλειές που προκύπτουν, στα Γιάννενα θα πάω το πολύ μια φορά τον χρόνο και αν. Η ζωή μου είναι εδώ. Θα πάω να δω τον παππού και τη γιαγιά, θα πάω σε κάποιες γιορτές.
Όταν ήρθα στην Αθήνα δε φοβόμουν κάτι. Ήθελα να ξεκινήσω μια δική μου ζωή, να κάνω κάτι δικό μου. Το μόνο που με δυσκόλευε τότε ήταν οι αποστάσεις. Ήρθα και 17 ετών εδώ γιατί κέρδισα χρονιά, αλλά ήξερα ότι εδώ θέλω να ζήσω. Σκέψου είχα περάσει σε σχολή στη Θεσσαλονίκη και μετά το πρώτο εξάμηνο έφυγα κι ήρθα εδώ.
Ίσως ήταν μια πρόκληση για μένα το να έχω ένα σπίτι, να καθαρίζω, να μαγειρεύω κτλ. Στα Γιάννενα δεν έκανα τίποτα, τα έκαναν όλα η μαμά και ο μπαμπάς. Τώρα μπορώ να σου πω ότι μαγειρεύω φανταστικά. Φωνάζω συνέχεια φίλους. Δε μπορώ να μαγειρεύω για εμένα. Αν είναι να φάω μόνη μου θα παραγγείλω. Αλλά μαγειρεύω για άλλους, μου αρέσει. Φτιάχνω γλυκά και πάω στη γειτονιά να τα μοιράσω. Αν έρθεις σπίτι μου και δεν φας, θα είμαι από πάνω σου σαν μαμά και θα σε πιέσω να φας.
Είμαι τρελή με την καθαριότητα επίσης, το σπίτι μυρίζει χλωρίνη. Για να καταλάβεις, αν τυχόν υπάρξει μέρα που δεν προλάβω να στρώσω το κρεβάτι, όταν γυρίσω και πάω να ξαπλώσω και πρώτα θα το στρώσω, για να το ξεστρώσω. Θέλω να είναι όλα στην εντέλεια. Αυτές είναι λίγες από τις μικρές μου παράνοιες».
«Μπορεί στο ραδιόφωνο να είμαι φουλ κοινωνική, αλλά έξω απ΄αυτό είμαι πιο κλειστή. Παλιά ήμουν μαγκωμένη και ντροπαλή, σε βαθμό να με θεωρούν σνομπ. Δεν είμαι δηλαδή η πολύ ανοιχτή και πρόσχαρη της παρέας από την πρώτη στιγμή. Πολλές φορές μου λένε σε κοινές παρέες ότι στο ραδιόφωνο μιλάω πολύ και από κοντά δε βγάζω άχνα. Κάθομαι σε μια γωνιά και είμαι ήσυχη μέχρι να συνδεθώ με τους γύρω μου και μετά θα γίνω ο καραγκιόζης της παρέας».
Όταν νιώθω ψυχολογικά να σπάω, δεν πάω να αναζητήσω τους φίλους μου. Παίρνω το αμάξι και οδηγάω. Μπορεί να φτάσω μέχρι και τη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα.
«Αναπόφευκτα όταν δουλεύεις πολλές ώρες και βλέπεις στα social media τις ζωές των άλλων, σου βγαίνει να νιώσεις ότι κάπως έχεις μείνει πίσω. Έχω περάσει διάστημα που δούλευα 15 ώρες και μέχρι πέρσι πρόπερσι δηλαδή, όπου έπαθα burnout, είπα δεν πάει άλλο, δεν αξίζει και τότε αποφάσισα να χαλαρώσω και να δω και την προσωπική μου ζωή. Ζορίστηκα αρκετά σε αυτά τα πρώτα 7-8 χρόνια της δουλειάς. Συνέχεια σκεφτόμουν όσα ήθελα να κάνω και δεν προλάβαινα.
Συνέβαινε συνέχεια σε αυτό το διάστημα να μην έχω το κουράγιο να βγω. Ευτυχώς οι λίγοι και καλοί μου φίλοι με κατανοούσαν. Κάποιες φορές είχα παράπονα, αλλά τους έκανα κι εγώ. Γιατί όπως δουλεύω εγώ πολύ, δουλεύουν κι άλλοι. Κι είναι δύσκολο να συγχρονίσεις μες στη βδομάδα το πρόγραμμα.
Επίσης, σε πολλά καλέσματα που γίνονταν μέσω της δουλειάς, δεν πήγαινα, αν και αυτό θα μου έκανε καλό στη δουλειά. Το καλό είναι ότι όταν είσαι πολλά χρόνια στον ίδιο όμιλο, αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις, βλέπουν ότι τρέχεις όλη μέρα σε πράγματα και οι συνάδελφοι που θα μου πουν να πάμε για ποτό, θα καταλάβουν ότι δεν έχω αντοχές».
«Το να δουλεύεις και να έχεις ένα σπίτι μόνος σου, είναι μια τρομερή ικανοποίηση, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν στιγμές που θες να πάρει κάποιος από πάνω σου το βάρος. Έστω για μια-δυο μέρες, ακόμα και τα πιο απλά. Εγώ δεν το είχα τόσο, ίσως και γιατί δεν αφήνω εύκολα κανέναν να με βοηθήσει. Έχω αυτό του Σκορπιού να πρέπει να δείχνω δυνατή συνεχώς. Δεν εξωτερικεύω, τα κρατάω μέσα μου.
Το ζω όλο μόνη μου. Δε θέλω να μιζεριάζω ούτε να μεταδίδω στενοχώρια στους φίλους μου. Πρέπει να έχω φτάσει σε σημείο να σκάω για να τους ζητήσω να πάμε για καφέ και να μιλήσουμε. Αντιθέτως, είμαι διαθέσιμη ανά πάσα ώρα και στιγμή για τα δικά τους προβλήματα. Κι είναι παράξενο αυτό, γιατί θεωρώ ότι μεγάλωσα σε ένα όμορφο περιβάλλον, έχω την υγεία μου, έχω πετύχει κάποια πράγματα, έχω θέσει τις βάσεις για να πετύχω στο μέλλον. Ίσως να είμαι όντως τιμωρητική προς τον εαυτό μου, όπως λες.
Γι΄αυτό κι όταν νιώθω ψυχολογικά να σπάω, δεν πάω να αναζητήσω τους φίλους μου. Παίρνω το αμάξι και οδηγάω. Μπορεί να φτάσω μέχρι και τη Θεσσαλονίκη για παράδειγμα. Δεν το νιώθω κουραστικό. Οδηγώ καθημερινά εξάλλου απίστευτες ώρες. Η οδήγηση είναι η δεύτερη ψυχοθεραπεία μου μετά τη μαγειρική».
«Όταν έρχεται η στιγμή του απολογισμού μου, δεν είμαι τόσο σκληρή μαζί μου. Γιατί ξέρω τι πάω να κάνω, ακόμα κι αν είναι βλακεία. Ξέρω ότι θα το μετανιώσω, αλλά θα το κάνω γιατί είναι ένα μάθημα που θα με οδηγήσει κάπου. Δε μπορώ να σου πω βέβαια και ότι με επιβραβεύω. Με πιάνει διαρκώς μια μανία μόλις καταφέρνω κάτι, να πάω για το επόμενο και ξεχνάω να συνειδητοποιήσω τι πέτυχα τελικά. Δεν χαίρομαι το τώρα. Συνεχώς σκέφτομαι τι θα κάνω μετά».
Οι φίλοι μου με λένε Βερίνα Χάμιλτον
«Είμαι σχεδόν περήφανη για την διαίσθησή μου. Δεν έχω πέσει ποτέ έξω στην εκτίμηση μου για έναν άνθρωπο. Κοιτάζω κάποιον στα μάτια και καταλαβαίνω. Πιστεύω πολύ στην πρώτη εντύπωση. Έχω κρατήσει αποστάσεις με ανθρώπους γιατί στην πρώτη εντύπωση κάπως δεν μου έκατσε καλά η αύρα τους».
«Θέλω από πολύ μικρή να κάνω οικογένεια. Δε θα παρατούσα ποτέ τη δουλειά μου γι΄αυτό. Αν έπρεπε όμως να διαλέξω ένα από τα δύο, δεν θα το σκεφτόμουν, θα επέλεγα την οικογένεια, το σπιτικό. Έχω πλήρη συνείδηση πως αν αποφασίσω να πάρω 1-2 χρόνια εκτός δουλειάς για να κάνω παιδιά, δε θα είναι εύκολο να ξαναμπώ. Δεν έχω ευτυχώς και κανέναν αυτοσκοπό να γίνω γνωστή, ώστε να φοβάμαι ότι θα χάσω την επαφή.
Γι΄αυτό κιόλας θέλω να έχω τη δική μου εταιρεία διοργάνωσης και παραγωγής. Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρητικά. Ας βρεθεί πρώτα αυτός ο άνθρωπος που θα με κάνει να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Στο μέλλον μου όμως αυτό θέλω και φαντάζομαι. Επειδή έχω και δύο γονείς χρόνια μαζί που αγαπιούνται και είναι ερωτευμένοι, το έχω πλάσει έτσι. Υπήρξε μια στιγμή που θα μπορούσα να έχω κάνει. Εγώ έλεγα κιόλας ότι θέλω ως τα 25 μου να έχω κάνει οικογένεια. Τώρα είμαι 27. Πίστευα ότι θα πανικοβληθώ, αλλά οκ, υπάρχει χρόνος μπροστά μας».
«Στο κομμάτι του έρωτα είμαι απόλυτη. Είμαι πολύ σταθερή. Είχα στη ζωή μου μόνο μεγάλες σχέσεις. Στη ζωή μου έχω ερωτευτεί μία φορά. Δεν έχω βρεθεί ακόμα σε θέση να θέλω χωρίς ανταπόκριση. Εγώ θέλω να τα δίνω όλα μέσα σε μια σχέση και θέλω να τα πάρω όλα. Όχι στη λογική της ανταπόδοσης, αλλά νομίζω ότι θέλοντας και μη, αν δεν συμβαδίζεις με τον άλλον στο τι δίνεις, θα φθίνει από μόνο του και θα τελειώσει.
Εγώ δε μπορώ να μην τα δώσω όλα, αλλά ξέρω πως δεν είναι εύκολο για τον άλλον. Κάποιες φορές ίσως δεν εκτιμάται κιόλας. Εγώ πάντως αισθάνομαι καλά με το μέσα μου μόνο όταν είμαι φουλ σε μια σχέση. Είμαι και ρομαντική, ευαίσθητη, νομίζω, αρκετά, κλαίω συχνά σε αισθηματικές ταινίες».
«Σε έναν άντρα με εξιτάρει να είναι γρήγορος στην ατάκα, ευφυής, γιατί έτσι είμαι κι εγώ, ατακαδόρα. Θέλω να έχει και χιούμορ, αλλά δεν θα είναι και λόγος να το τελειώσω αν δεν έχει και τόσο. Εκεί που δεν σηκώνω κουβέντα όμως, είναι στην ευγένεια. Αν ο άλλος δεν έχει παραπάνω από τη στοιχειώδη ευγένεια, θα δώσω Thank You Next και θα φύγω από το ραντεβού.
Αν μου αρέσει κάποιος, εγώ δεν θα πάω με τίποτα να του μιλήσω. Αν του αρέσω, θα πρέπει να έρθει αυτός. Μέχρι σήμερα δεν είμαι και πολύ του να πιάσω κουβέντα με έναν άγνωστο κάπου. Όλα μου έχουν προκύψει με φίλους φίλων και γνωστούς. Κι εκεί, ακόμα κι αν πεθαίνω για τον άλλον, δεν θα το πω. Θα πρέπει να έχει υπομονή μαζί μου.
Εγώ δεν παίρνω και χαμπάρι αν κάποιος μου την πέφτει. Είμαι πολύ…θεία. Αν δε μου κάνει καμία φίλη μου νόημα να καταλάβω, μπορεί να μιλάμε όλο το βράδυ κι εγώ να είμαι σε άλλο σύμπαν. Και λέγοντας όλα αυτά, αισθάνομαι φουλ αντιφατική».
«Η καθημερινότητα μου θέλω να περιλαμβάνει γυμναστήριο, που το έχω βάλει τον τελευταίο χρόνο στη ζωή μου, βόλτα με φίλους, να δω τη μαμά και τον αδερφό μου, να πάω βόλτα τον σκύλο μου και στο τέλος της ημέρας να δω και μια ταινία, αφού μαγειρέψω εννοείται. Όπως τα περιγράφω και τα ακούω, μου φαίνομαι βαρετή (γέλια). Δηλαδή η πιο έντονη παρόρμησή μου είναι στα γλυκά. Είμαι ξενέρωτη παιδί μου».
«Κάθε βράδυ παλεύω με την ιδέα πως πρέπει να ξυπνήσω πρωί. Δεν το έχω καθόλου. Απορώ που κάνω τόσα χρόνια πρωινή εκπομπή. Πολύ συχνά, από το σχολείο ακόμα, θυμάμαι να κοιμάμαι 4 ή 5 το πρωί, ή και καθόλου, και να πηγαίνω σερί. Έτσι και με τη δουλειά. Δεν είναι ότι θα είμαι έξω και θα κλαμπάρω. Σπίτι θα είμαι. Αλλά δε με παίρνει ο ύπνος.
Κάθομαι και συζητάω στις 2 το βράδυ με φίλους για πράγματα που σκέφτομαι, πράγματα που με στενοχώρησαν, πώς χειρίστηκα κάτι και πώς θα ήθελα να το έχω χειριστεί. Αυτά σκέφτομαι το βράδυ. Δεν έχω κάτι πιο βαθύ, πιο κοσμογονικό, ούτε κάποιον φόβο. Δε φοβάμαι ιδιαίτερα».
«Από μικρή είχα πάθος με τα αυτοκίνητα, λόγω του πατέρα μου. Ήθελε αγόρι μάλλον. Ήμουν συχνά σε αντιπροσωπείες και παρατηρούσα τις μηχανές των αυτοκινήτων. Ήταν αναπόφευκτο να λατρεύω την οδήγηση και ό,τι έχει να κάνει με το αυτοκίνητο.
Θα αλλάξω λάστιχο, θα τσεκάρω τη μηχανή να δω τι πρόβλημα έχει, ξέρω σχεδόν όλα όσα μπορεί να συμβούν. Είμαι και κάπως γκαζιάρα στον δρόμο. Θα πάω να κάνω και test drive με γρήγορα αυτοκίνητα. Οι φίλοι μου με λένε Βερίνα Χάμιλτον».
* Φωτογραφίες: Intime/Δημήτρης Περιστέρης
** Η φωτογράφιση και συνέντευξη έγινε στον υπέροχο χώρο του Minu Athens.