Θα στα πω όπως τα είπα και στην ίδια. Έμαθα το όνομά της ένα βράδυ κάπου μεταξύ πρώτης και δεύτερης καραντίνας που είδα στο Youtube ένα βίντεο της με τον Κοντοπίδη. Από τότε η Έλενα Κώνστα μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Δεν είχα μπει ποτέ σε διαδικασία να σκεφτώ πώς θα ήταν να της πάρω συνέντευξη. Και γι΄αυτό δεν την αναζήτησα. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που άρχισα να το σκεφτόμαι. Κι όπως το σκεφτόμουν, να σου που την πετυχαίνω σε ένα μέρος και πάω και της λέω «Θες να μου δώσεις την ωραιότερη συνέντευξη της ζωής σου ως τώρα, αλλά και της μετέπειτα;». And she said yes.
Και θέλω να πιστεύω ότι – για να μην είμαι υπερβολικός – ως προς το κομμάτι της ζωής που έχει ζήσει, είναι όντως η καλύτερη συνέντευξη της που θα διαβάσετε. Είναι αυτή που ξεδιπλώνει έναν πάπυρο με στοιχεία για την ίδια που δεν τα είχε ξεδιπλώσει ως τώρα με τόση λεπτομέρεια. Άντε να τα είχε δει κάποιος πιξελιασμένα. Τώρα είναι όλα μπροστά σου, πεντακάθαρα.
Η Έλενα Κώνστα είναι ραδιοφωνική παραγωγός (την ακούς κάθε μέρα 21:00-23:00 στον Sfera 102.2), youtuber (τσέκαρε το κανάλι της εδώ), dj, δημοσιογράφος και θέλει να γίνει και παρουσιάστρια. Το κυνηγάει. Δεν το κρύβει. Όπως δεν κρύβει πως είναι ψώνιο. Όχι με την έννοια του σνομπ, αλλά με την έννοια του να λάμψει στην πορεία της, να θριαμβεύσει, να κατακτήσει, να την μάθει ο κόσμος και να δείξει πόσο καλή είναι σε αυτό που θέλει.
Δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να σου ανατρέπουν οι άνθρωποι τις εικασίες ή να σου δείχνουν πράγματα που δεν τα προσδοκούσες.
Εγώ δεν είχα κάποια προσδοκία όταν ξεκίνησε αυτή η συνέντευξη. Ήθελα να βγει αυτό που βγήκε ως αποτέλεσμα, αλλά δεν προσδοκούσα πως θα το πετύχω. Τελικά, πήρα παραπάνω απ΄όσα οραματιζόμουν.
Πριν ξεκινήσεις να την διαβάζεις, να σου πω πως η Έλενα Κώνστα είναι ένα άτομο που γυμνάζεται αρκετά και γι΄αυτό έχει γίνει πολύ καλή στο να μαγειρεύει υγιεινά πράγματα, πιο στεγνά, πιο fitness, αλλά περηφανεύεται για τα μπέργκερ που κάνει. Και για τα ζυμαρικά.
Τα πιο γεμάτα σε θερμίδες δεν τα αποφεύγει. Τα τρώει, αλλά προτιμά να τα φάει από τα χεράκια της μαμάς της. Αυτά που αποφεύγει είναι οι τζανκίλες, οι κακές θερμίδες που δεν προσφέρουν τίποτα. Γι΄αυτό και δεν πίνει. Αν δηλαδή της πεις «πάμε για ποτό;» και σου ρίξει άκυρο, δεν απορρίπτει εσένα, αλλά το ποτό.
Καλό θα είναι πάντως αν σου βγει να την φλερτάρεις, να το κάνεις. Της αρέσει το φλερτ. Δεν της αρέσει η «δειλία» του από κοντά. Κι αν την φλερτάρεις, μην πας να υποδυθείς τον «αλήτη». Της αρέσουν τα καλά παιδιά, τα ευγενικά. Και μην πας να παίξεις μπάλα με το six pack. Θα χάσεις. Όπως θα χάσεις αν δεν της επιτρέψεις να σου δώσει το σήμα με τα μάτια της.
Τέλος, αγαπάει πολύ τον ύπνο. Αν δηλαδή της πεις να φτιάξει την ιδανική της μέρα και της πεις να αφαιρέσει τον ύπνο, όπως έκανα εγώ, θα σε κοιτάξει με γουρλωμένα μάτια και θα σου πει πως ο ύπνος δεν λείπει από την ιδανική μέρα.
Αυτά. Σας αφήνω να τα πείτε οι «δυο» σας με την Έλενα Κώνστα.
Εγώ λατρεύω την επικοινωνία με τον κόσμο και θέλω να μάθουν το όνομά μου. Είναι δουλειά και όλοι στη δουλειά τους θέλουν να ακούγονται και να είναι οι καλύτεροι.
«Το Youtube είναι το τελευταίο πράγμα χρονικά με το οποίο ασχολήθηκα. Ήμουν ήδη στο ραδιόφωνο, είχα κάνει κάποια dj sets κι όταν πέρασε η πρώτη καραντίνα, τον Σεπτέμβριο του 2020, με προσέγγισε ο σκηνοθέτης του After Dark, όπου δουλεύαμε μαζί στην εκπομπή κι εγώ έκανα τη γειτόνισσα του Θέμη Γεωργαντά, και με έπεισε να το κάνω. Ξεκινήσαμε να κάνουμε κάποια βιντεάκια, όχι όμως με τη συχνότητα που ήθελα και απαιτεί το Youtube.
Η εταιρεία παραγωγής ήθελε κάθε βίντεο να είναι καλό για να ανέβει, εγώ ήμουν της αντίθετης άποψης. Ήθελα να ανέβει βίντεο ό,τι και να γίνει. Ο κόσμος θέλει να χτίσει μια συνήθεια. Έτσι σκεφτόμουν τότε. Καλό ή κακό, δεν έχει σημασία. Οπότε το Youtube ξεκίνησε από μια ανάγκη μου να επικοινωνώ με τον κόσμο εκτός καλουπιού τηλεόρασης και ραδιοφώνου.
Είμαι και 25 ετών, κάτι που σημαίνει ότι από τη στιγμή που μπήκα στην εφηβεία μέχρι σήμερα ζω την εξέλιξη του Youtube, αντιλαμβάνομαι τη δυναμική του. Σε αυτό το πρώτο διάστημα εγώ ήμουν άχαρη γιατί μου είχαν συμβεί διάφορα, δεν ήμουν σε καλή φάση. Βλέπω τα βίντεο και το νιώθω ότι ήμουν δύσκολα τότε. Το έκανα 6 μήνες, σταμάτησε και το ξεκίνησα και πάλι εντελώς δικό μου τους τελευταίους δύο μήνες»
«Ο κόσμος θεωρεί πως αν κάνω κάτι για την εμφάνιση μου, δεν είναι μέρος της δουλειάς μου. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εμένα η δουλειά μου είναι να παρουσιάζω, να μιλάω με εικόνα – στην τηλεόραση ή στο Youtube – στον κόσμο, άρα το να περιποιηθώ τα μαλλιά μου για παράδειγμα, είναι δουλειά. Υπάρχει μια πατριαρχική αντίληψη πως δεν είναι δουλειά.
Είναι. Είναι το έξτρα της δουλειάς. Κι αν δεν τα κάνεις, ο κάθε σεξιστής θα γυρίσει να σου πει “γιατί βγήκες έτσι;”. Αν θέλω να είμαι περιποιημένη για τη δουλειά μου, θα είμαι. Κι αν δεν θέλω, δε θα είμαι. Δεν θα μου τη λέει κανείς γι΄αυτό.
Δεν είναι ότι νιώθω πίεση να φτιαχτώ. Τα νύχια των χεριών μου ας πούμε δεν τα φτιάχνω πάντα. Ό,τι νιώθω ότι θέλω να κάνω γιατί μου αρέσει εμένα, θα το κάνω. Το θεωρώ μέρος της εικόνας μου. Κι αν ο άλλος γυρίζει να μου πει “πώς είσαι έτσι;”, θα του πω “έτσι είμαι γιατί έτσι γούσταρα”»
«Κάθε μέρα θα κάνω γυμναστική, θα καλύψω πολλές αποστάσεις με το αμάξι. Μια απλή μέρα είναι 3-4 ώρες στο αυτοκίνητο. Αυτό συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Είχα κι έχω υπερβολικό στόχο να με μάθει ο κόσμος.
Ναι, είμαι ψώνιο, μου αρέσει να συμμετέχω συνεχώς σε ωραία πράγματα. Εγώ λατρεύω την επικοινωνία με τον κόσμο και θέλω να μάθουν το όνομά μου. Είναι δουλειά και όλοι στη δουλειά τους θέλουν να ακούγονται και να είναι οι καλύτεροι. Κι αυτό είναι που με κάνει να παραβλέπω τα τόσα αρνητικά που έχει αυτός ο χώρος.
Αβεβαιότητα, έκθεση, είσαι στόχος πολλών ανθρώπων που δεν έχουν πάντα όρεξη να σου πουν θετικά πράγματα, πρέπει να δίνεις λογαριασμό για το τι κάνεις, πρέπει μόνιμα να κρύβεις τις προσωπικές σου σχέσεις…Κι αυτό μέρος της δουλειάς είναι. Είναι δουλειά, ξεκάθαρα».
Το κακό με μένα είναι ότι δεν απολαμβάνω κάτι που πέτυχα γιατί εστιάζω πάντα σε αυτά που δεν έχω καταφέρει ακόμα.
«Αν κάποιος με γνωρίσει, θα με δει σαν φιλαράκι του. Μεγάλωσα με αδερφό, ήμουν αγοροκόριτσο, δεν είχα αυτά που -στερεοτυπικά – λέμε κοριτσίστικα. Έπαιζα ποδόσφαιρο με τον αδερφό μου μικρή.
Παίζαμε πολύ ξύλο γιατί ήταν της μόδας το Smackdown, παίζαμε Playstation, παίζαμε χάντμπολ… Ο αδερφός μου μου έχει χτυπήσει τη μύτη με μπάλα κι έχω ματώσει και μια άλλη φορά μου είχε πετάξει την τσάντα μου στο κεφάλι. Μου είχε κάνει ακραία πράγματα ως παιδί κι αυτός. Ήμουν στις κακουχίες (γέλια). Παίζαμε και μπάσκετ που εκεί ήμουν καλή. Στο ποδόσφαιρο δεν ήμουν καλή».
«Στο σχολείο ήμουν υπερκοινωνική. Αλλά όταν γύριζα σπίτι, είχα δύο κολλητές που μόνο με αυτές θα βρισκόμουν εκτός σπιτιού. Στο δημοτικό αυτό.
Με παρακαλούσε τότε η μαμά μου να μιλάω και με άλλα παιδάκια. Ενώ στο πλαίσιο του σχολείου είχα πάντα ομάδες και πολλές παρέες, έφτασα γυμνάσιο για να πάθω την μετάλλαξη και να αποκτήσω περισσότερες φιλίες. Τότε ήθελα να κάνω παρέα με τους πάντες.
Μιλούσα στους πάντες, γνωστούς και αγνώστους. Δεν είχα καμία εσωστρέφεια. Ήμουν, εννοείται σε 5μελη και 15μελη, ήμουν αυτή που θα βοηθούσε τα πιο αδύναμα παιδιά. Δεν ήμουν η πολύ καλή μαθήτρια. Ήμουν του 17-18…
(*σε αυτό το σημείο γουρλώνω τα μάτια μου να την κοιτάξω γιατί το 17-18 είναι παραπάνω από πολύ καλό, αλλά στην συνέχεια μου εξηγεί πώς το εννοεί και γιατί το λέει).
Ήμουν πολύ ήσυχη και με ενοχλούσε όταν έκαναν φασαρία. Ένιωθα πολύ άβολα. Πήγαινα σε ιδιωτικό, δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου κοπάνα.
Ο λόγος που δεν θεωρώ πολύ καλό το 17-18, είναι γιατί δεν με θυμάμαι να διαβάζω τόσο πολύ. Πέρασα στις Πανελλήνιες, Κοινωνιολογία Παντείου, και δεν με θυμάμαι ποτέ να διαβάζω. Επειδή βιαζόμουν να μεγαλώσω, νομίζω ότι έβγαζα αυτούς τους βαθμούς γιατί πρόσεχα πολύ στο μάθημα – είχα και τα σκονάκια μου – αλλά το 17 και το 18 το έβγαζαν οι περισσότεροι στην τάξη.
Δεν το λέω από καμία τάση τελειομανίας. Απλώς συγκριτικά με τους συμμαθητές μου δεν είχα κάτι το…exceptional. Αν ήμουν σε μια τάξη που όλοι είχαν 14, θα σου έλεγα ότι το 17 είναι τέλειο. Όλα είναι συγκριτικά. Δηλαδή εγώ θεωρούμαι ψηλή εδώ, αλλά αν πάω στην Τσεχία, είμαι μάλλον μέτρια. Όλα είναι θέμα σύγκρισης, δυστυχώς».
«Αυτό το συγκριτικό το σκέφτομαι πολύ συχνά και στις δουλειές. Όχι με φθόνο όμως. Αλλά αναρωτιέμαι πολύ γιατί δεν μου ήρθε κάτι για το οποίο δούλεψα πολύ και μπορεί να πήγε σε άλλον που δεν δούλεψε τόσο. Αυτό με πιάνει. Κατανοώ όμως ότι κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν και έτσι νιώθω σιγουριά πως θα ανταμειφθώ για τις προσπάθειες μου. Πάω με το ρεύμα, απολαμβάνω την διαδρομή. Κι όταν φτάσω σε έναν στόχο…δεν χαίρομαι.
Αυτό είναι το κακό μου. Μου το είχε πει η μαμά μου. Δεν απολαμβάνω κάτι που πέτυχα γιατί εστιάζω πάντα σε αυτά που δεν έχω καταφέρει ακόμα. Πάω κατευθείαν στον επόμενο στόχο και ξεχνάω ότι πριν δύο μήνες ποθούσα τρομερά αυτό που μου συνέβη. Αυτό προσπαθώ να το μετριάσω και να απολαμβάνω το τώρα, το σήμερα. Όλο αυτό μου συμβαίνει μόνο στα επαγγελματικά, για να μην παρεξηγηθώ».
Νιώθω πως έχω γεννηθεί για να επικοινωνώ με τον κόσμο, να κάνω τους άλλους να περνάνε καλά. Μου αρέσει πολύ να είμαι στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο Youtube.
«Θεωρώ ότι όλοι μας θα ζήσουμε τον πιο μεγάλο έρωτα. Στην προσωπική μου ζωή είμαι ευτυχισμένη με τα πιο απλά πράγματα που μπορείς να φανταστείς. Π.χ. να έχω λιγότερη δουλειά μια μέρα και να καταφέρω να ξαπλώσω το μεσημέρι μια καθημερινή και να δω Netflix».
«Μου αρέσει αυτό το αβέβαιο που έχει η δουλειά μας. Το προτιμώ από το να μου υπογράψει κάποιος συμβόλαιο πως για το υπόλοιπο της ζωής μου θα έχω μια σταθερή δουλειά με σταθερό μισθό. Για κάποιους είναι στόχος ζωής.
Εγώ δεν το έχω ζήσει ποτέ το να πάρω 13ο και 14ο μισθό. Εγώ θέλω να δουλεύω για το παραπάνω και να το παίρνω αυτό το παραπάνω. Κι όταν δεν δουλεύω, να μην το παίρνω. Δεν μπορώ να ξέρω το ταβάνι, είτε μιλάμε για λεφτά είτε για εξέλιξη. Μου προκαλεί ταραχή. Θέλω να ξέρω ότι έχω το περιθώριο αν δουλεύω όλο και περισσότερο, τόσο περισσότερα να έχω».
«Το ότι είμαι μια ξανθιά 1.80, δεν έχει καμία σχέση με τον χαρακτήρα μου. Κάποια στιγμή ένας συνεργάτης μου μου είπε “γιατί πολεμάς αυτό που σου έχει δώσει ο θεός; Το κάνεις επίτηδες; Μην τσαλακώνεσαι τόσο”. Δεν το κάνω επίτηδες. Αυτή η φράση μου έχει μείνει. Εγώ νιώθω αυτό που λένε “dude”, κι όχι αυτό που περιμένει ο κόσμος από μια κοπέλα με την δική μου εμφάνιση.
Που, αν το σκεφτείς, δεν έχω κάτι ιδιαίτερο σε εμφάνιση. Είναι ένας συνδυασμός. Δεν έχω υπέροχα μάτια, μύτη ή μούρη. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι που νομίζω ότι φτιάχνει την εικόνα μου, η ενέργεια που βγάζω. Αυτό που λέω, το εννοώ».
«Αν στερεοτυπικά θεωρείσαι ωραία, η ζωή είναι 100 φορές πιο δύσκολη στην δουλειά μας. Έχει ένα έξτρα βάρος. Εγώ λατρεύω τις γυναίκες κι όποια είναι δίπλα μου, φίλη ή γνωστή μου, επειδή μόνιμα βλέπω το καλό, εγώ είμαι μόνιμα στο να τους κάνω φιλοφρόνηση και για το έξω τους και για το μέσα τους.
Οπότε, μια γυναίκα που με ξέρει, δε θα γυρίσει να με βρίσει, αν με ακούσει να λέω πως δε με θεωρώ κάτι το σπουδαίο σε εμφάνιση ή να υποστηρίξει πως επιχειρώ να απεκδυθώ το στοιχείο της “θεογκόμενας”. Οι γυναίκες που δεν με ξέρουν, στα social κυρίως, ελπίζω πως επίσης δεν το βλέπουν έτσι και πιστεύω ότι πληθαίνουν σε αριθμό οι γυναίκες που στηρίζουν η μία την άλλη».
«Εγώ με τις παρέες μου είμαι ένας πολύ καλός wingman. Όχι τόσο με τις κοπέλες, αλλά με τους άντρες φίλους. Με παίρνουν συχνά για να γίνω ο μαγνήτης. Μπορεί να πάω σε μια κοπέλα που αρέσει σε φίλο μου και να της μιλήσω, να την φέρω στην παρέα. Σε γυναίκα φίλη δεν θα το κάνω εύκολα, γιατί είναι και περίεργο. Συνήθως, αν πας να μιλήσεις σε έναν άντρα για μια φίλη σου, αυτός ασχολείται μαζί σου. Στους φίλους μου το κάνω όμως πολύ συχνά».
«Νιώθω πως έχω γεννηθεί για να επικοινωνώ με τον κόσμο, να κάνω τους άλλους να περνάνε καλά. Μου αρέσει πολύ να είμαι στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο Youtube. Κι ίσως γι΄αυτό να είμαι και απελευθερωμένη από τα “πρέπει” που θέτουν άλλοι στην ηλικία μου. Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχω ακολουθήσει κάποιες φορές τα “πρέπει”. Μπήκα στο Πανεπιστήμιο γιατί έπρεπε.
Κι αν και δεν θα με θεωρήσω αποτυχημένη αν δεν πάρω το πτυχίο, θα το πάρω γιατί πρέπει. Κι ο λόγος που δεν την έχω τελειώσει τη σχολή, είναι γιατί κυνηγάω κάποια πράγματα και δε μου μένει χρόνος. Έχω και τη μαμά μου που περνάει δύσκολα με το ότι ακόμα δίνω μαθήματα (γέλια). Αλλά θα το πάρω για να την ευχαριστήσω γιατί μου έχει δώσει τόσα».
«Οι πραγματικοί μου φίλοι που ξέρω ότι θα είναι εκεί και θα τους πάρω τηλέφωνο, είναι μετρημένοι στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού. Έχω την κολλητή μου την Κατερίνα τη Λιόλιου κι έναν κολλητό που τον κρατάω κρυφό.
Από κει και πέρα, έχω μια καλή φίλη από το σχολείο που ζει όμως στη Χίο, τη βλέπω μια-δυο φορές τον χρόνο. Έχω άλλες 2-3 φίλες στο εξωτερικό που τις βλέπω ακόμα πιο σπάνια. Δεν έχω την κοριτσοπαρέα που λένε. Οπότε αν βγω με κοπέλα, κατά 99% θα είναι η Κατερίνα και θα βγούμε για να γουρουνιάσουμε.
Μας αρέσει να τρώμε, να γελάμε, να κάνουμε styling στα ρούχα, να βλέπουμε ταινίες, να τραγουδάμε…Ό,τι κάνουν όλοι. Αν ο κόσμος πιστεύει ότι επειδή μπορεί να γνωρίζει κάποιος το όνομά μας, αλλάζει η ανάγκη μας να είμαστε ο εαυτός μας, κάνει λάθος. Απλώς θα αποφύγω πια τα πολύ ακραία.
Έχω ένα παράδειγμα σε αυτό. Πριν κάποιο διάστημα, ήμουν με παρέα σε ένα μπιτς μπαρ και χόρευα πάνω σε ένα τραπέζι. Ήταν καλοκαίρι, μεσημέρι και χόρευα. Εν τω μεταξύ εγώ δεν πίνω και καθόλου, οπότε δεν χρειάζεται να μεθύσω για να χορέψω σε ένα τραπέζι. Έτσι είμαι.
Είχα ανέβει πάνω σε κάτι σαν πουφ, χορεύαμε όλοι και μου λέει ένας φίλος μου να κατέβω γιατί με τραβούσαν βίντεο. Αυτό δεν με κάνει να κομπλάρω ή να κλειδώνω τον εαυτό μου. Απλώς με εκνευρίζει, μου τη σπάει. Θα την κάνω τη βλακεία, αλλά πια ξέρω ότι θα σχολιαστεί. Κι όχι απαραίτητα γιατί με ξέρουν.
Επίσης, δεν θα πάω να την πέσω σε κάποιον από το πουθενά. Τα πράγματα πρέπει να έχουν μια φυσικότητα γενικά, γιατί ο κόσμος πια έχει αρχίσει να αγριεύει. Και τα social media σου δίνουν μια άνεση ότι μπορείς να ξεφτιλίσεις τον άλλον».
Αγαπώ το politically correct, χαίρομαι που υπάρχει στη ζωή μας, επιτέλους να μάθει ο κόσμος να μιλάει χωρίς να στρεσάρει τον άλλον.
«Λατρεύω το φλερτ, χωρίς να χρειάζεται να γίνει κάτι. Το φλερτ είναι ζωή. Ακόμα και μια ματιά μπορεί να σου δημιουργήσει χαρά. Θα φλερτάρω ακόμα και στη σχέση, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Δεν έχω απατήσει ποτέ στη ζωή μου. Ήμουν από τα 15 μου σε σχέσεις μέχρι πρόσφατα που χώρισα με τον Λάμπρο.
Οπότε θα φλερτάρω χωρίς απαραίτητα να μου αρέσει ο άλλος. Μπορεί να φλερτάρω και με μία γυναίκα, για να στο δώσω να καταλάβεις. Όταν είμαι ελεύθερη θα φλερτάρω περισσότερο, αλλά, να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει τόσο πολύ το φλερτ. Μου αρέσει περισσότερο από αυτό που μπορεί να ακολουθήσει, αν ακολουθήσει κάτι».
«Δεν έχω γουστάρει ποτέ κάποιον λόγω εμφάνισης. Είναι θέμα ενέργειας. Απ΄όταν χώρισα με τον Λάμπρο, με έχουν φλερτάρει αρκετοί εργένηδες της σοουμπίζ. Δε σημαίνει πως έχω κάνει κάτι μαζί τους. Θέλω να πω ότι μπορεί να είσαι κούκλος, αλλά δε σημαίνει πως μου αρέσεις. Πρέπει κάτι να έχεις.
Αν είμαστε έξω σε ένα μπαρ και μου αρέσεις, πρέπει να έχουμε ένα eye contact. Αν έρθεις ξαφνικά δίπλα μου, ό,τι και να μου πεις, είναι λίγο στρεσαριστικό. Για μένα πρέπει να υπάρχει σύνδεση από μακριά. Πρέπει κάπως, κάτι να ευδοκιμεί.
Εμένα γενικά δε μου την πέφτουν. Άγνωστοι άνθρωποι, που δε με ξέρουν, δε θα μου την πέσουν. Αν είμαι έξω, δε θα μου την πέσουν. Μου έχει συμβεί να με δουν από κοντά και να μη μου μιλήσουν, αλλά να μου στείλουν μετά στα social. Αυτό με ενοχλεί. Όχι για μένα. Καλά εγώ πλέον θα γίνω μοναχή. Το έχω ξεχάσει το επάγγελμα. Με ενοχλεί για όλους. Είναι βλακεία να θες κάποιον και να μην του δείξεις από κοντά ότι ενδιαφέρεσαι».
«Δεν μπορώ να καταλάβω πως υπάρχει συναίσθημα όταν είσαι μόνος σε κάτι και ο άλλος μπορεί είτε να σε παίζει είτε να σου δίνει ψίχουλα κι εσύ μετά να τα μεγαλοποιείς. Δε μου έχει συμβεί κιόλας.
Εγώ έλκομαι από τα καλά παιδιά. Δεν μπορώ τις “αλήτικες” συμπεριφορές. Τις θεωρώ ντεκαβλέ, να στο πω έτσι χύμα. Θέλω ο άλλος να είναι ευγενικός και γλυκός. Οπότε δεν είχα ποτέ αυτό το τοξικό που περιγράφεις, όπου ο ένας είναι ερωτευμένος κι ο άλλος δεν νιώθει το ίδιο και ζουν σε διαφορετικά σύμπαντα.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ερωτευμένος μόνος του. Είναι απλά εμμονικό επεισόδιο. Και καλό είναι να μην βιώνουμε κάτι τέτοιο».
«Η εξωτερική εμφάνιση είναι ειλικρινά τελευταία στη λίστα μου. Έχω βρεθεί με άντρες με πολλά παραπάνω κιλά, δεν με νοιάζει αν γυμνάζονται ή όχι, επειδή εγώ γυμνάζομαι καθημερινά. Αυτό που έχω, είναι ότι μου αρέσει ο άλλος να είναι όπως τον γνωρίζω. Έχω χωρίσει άντρα γιατί πήγε κι έκανε πολλά τατουάζ. Δεν με ενοχλούσαν τα τατουάζ. Αλλά το ότι άλλαξε. Αν τον είχα γνωρίσει με τα τατουάζ, δεν θα τον χώριζα».
«Δεν έχω κάποια ενοχή μην παρεξηγηθεί κάτι που θα πω. Και δεν διαφοροποιώ τον τρόπο που μιλάω δημόσια σε σχέση με το πώς μιλάω με τους φίλους μου. Μου αρέσει να ζω ξέροντας πως δεν θα πω κάτι προσβλητικό για τον άλλον.
Αγαπώ το politically correct, χαίρομαι που υπάρχει στη ζωή μας, επιτέλους να μάθει ο κόσμος να μιλάει χωρίς να στρεσάρει τον άλλον. Τις προάλλες ανέβασα ένα στόρι με μια ζυγαριά και είπα στον κόσμο αν τον στρεσάρει αυτό, να μην δει το στόρι.
Οπότε όπως μιλάμε τώρα εδώ, έτσι μιλάω με όλους. Και με τη μάνα μου. Δε μπορώ καθόλου τα στερεότυπα. Δε νιώθω επίσης ότι πρέπει να μπω σε ένα καλούπι υποκριτικού καθωσπρεπισμού. Όλα οφείλουμε να τα λέμε με ένα μέτρο, χωρίς να πιέζουμε τον άλλον, αφού όμως γνωρίζουμε και το background.
Δηλαδή αν είμαι 150 κιλά και μπορεί να κινδυνεύει η υγεία μου, εγώ δεν το γνωρίζω; Χρειάζομαι τον κάθε άσχετο να έρθει να μου το πει; Κατανοώ πως το πολιτικά ορθό βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο άλλο άκρο, αλλά στο λέω ειλικρινά, προτιμώ αυτό το άκρο από αυτό που ίσχυε όλα αυτά τα χρόνια. Καλύτερα να μπαίνω σε διαδικασία να σκεφτώ 3 φορές τι θα πω, παρά να πω κάτι που θα διαλύσει τον άλλον ψυχικά.
Δεν ξέρω αν είμαστε και σε μια πορεία να πάμε από τα άκρα στο κέντρο. Αναγνωρίζω πως υπάρχει μια ευρύτερη συνειδητοποιήση. Και σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να εστιάζουμε τόσο πολύ στο κακό από τη στιγμή που το έχουμε εντοπίσει και κάνουμε προσπάθεια να το εξαλείψουμε».
«Αν συμβεί κάτι άσχημο, όχι σε μένα, αλλά σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, είτε στην Ελλάδα είτε αλλού – στο Ιράν για παράδειγμα, αυτό που συμβαίνει με τις γυναίκες – δε μπορώ να είμαι χαρούμενη.
Με τρελαίνει που εγώ αναρωτιέμαι αν θα πάω κομμωτήριο και μια γυναίκα στο Ιράν δείχνει τα μαλλιά της και τη σκοτώνουν. Είναι όμως και μια διαδικασία που θα σε οδηγήσει σε εσωτερική καταπίεση που θα σε τρελάνει. Οπότε, δυστυχώς, προχωράς τη ζωή σου και ελπίζεις κάτι να αλλάξει».
«Αυτό που με χαρακτηρίζει είναι η παιδικότητα. Δε θα ήθελα να την χάσω. Θεωρώ ότι περπατάμε πάντα μαζί. Έχω μέσα μου ένα μείγμα που τα έχει όλα. Μακάρι να μην το χάσω αυτό, γιατί δυστυχώς οι γυναίκες χάνουμε γρήγορα την παιδικότητα μας.
Εγώ είμαι και τυχερή γιατί έχω μια υπέροχη μαμά που ο τρόπος της με έχει βοηθήσει να διατηρώ ζωντανό το παιδί μέσα μου. Όλα τα καλά που έχω μέσα μου, της τα οφείλω. Πάντα είμαι το κοριτσάκι της. Θα μου πει να προσέχω με ένα άγχος, ακόμα κι αν πάω από το σπίτι της στο δικό μου που απέχουν δέκα λεπτά.
Αυτή η σχέση με τη μαμά μου μου δημιουργεί το να νιώθω ένα μεγαλύτερο βάρος για το πώς θα είμαι εγώ ως μαμά, όταν και αν θελήσω να γίνω. Η μαμά μου είναι μια υπέροχη μαμά και επαγγελματίας.
Δεν είναι η ζωή της μόνο τα παιδιά της. Δουλεύει όλη της τη ζωή, είναι πολύ καλή στη δουλειά της, έχει μεγαλώσει δύο παιδιά μόνη της. Κι αυτό μου έχει πάει τις προσδοκίες τόσο ψηλά, οπότε επειδή δεν πιστεύω ότι θα πιάσω αυτά τα στάνταρ, δεν νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά».
«Νιώθω πολύ συχνά άσχημη εξωτερικά. Πολλές φορές θα πω ότι δεν μου αρέσει η εμφάνιση μου. Με το μέσα μου όμως είμαι σε μια φάση που δεν το νιώθω. Επειδή προσπαθώ να είμαι ένας δίκαιος άνθρωπος, δεν έχω φτάσει σε σημείο να πω ότι δε με αντέχω.
Προσέχω το μέσα μου, την ψυχή μου. Ούτε ασυνείδητα δε μου συμβαίνει αυτό γιατί ακριβώς το έχω δουλέψει τόσο σε συνειδητό επίπεδο. Δεν έχω νιώσει ποτέ ότι έχω κάνει κάτι τόσο κακό ώστε να μπαίνω σε μια διαδικασία καθημερινής ανασκόπησης και τιμωρίας. Το μόνο που μπορεί να κάνω ως κακό, είναι προς τον εαυτό μου.
Και γι΄αυτό έμαθα να μου λέω συγγνώμη. Επειδή πέρασα μια περίοδο που με πίεζα τρομερά, το πιο μεγάλο συγγνώμη που έχω πει, είναι στον εαυτό μου. Επίσης, αν κάτι ειπωθεί με φίλο ή γνωστό, δεν θα το κρύψω κάτω από το χαλάκι. Θα το λύσω εκείνη τη στιγμή το ζήτημα».
«Δεν έχω μεγαλομανία με τη δουλειά. Έχω πει “Όχι” σε πρότζεκτ που μου έδιναν πολλά λεφτά. Έχω πει “Όχι” στο Survivor, τη Φάρμα, το Love Island, το Big Brother. Ποτέ δεν έχω σκεφτεί να κάνω κάτι τέτοιο. Και αρνούμαι χωρίς να με ενδιαφέρουν τα χρήματα. Δεν το λέω γιατί τα υποτιμώ τα ριάλιτι. Μου αρέσει να τα βλέπω και καταλαβαίνω πολύ τις δυσκολίες αυτών των πρότζεκτ. Φοβάμαι αρκετά κάποιες καταστάσεις όμως, υπαρξιακά και μη.
Σίγουρα θα πάθω κρίση πανικού σε ένα ριάλιτι τύπου Survivor.
Αλλά όσα χρήματα και να μου δώσουν, είμαι γυναίκα και σε ένα τέτοιο ριάλιτι, σίγουρα θα καταστρέψω τον οργανισμό μου. Ποια χρήματα πάνε πάνω απ΄αυτό; Πέραν αυτού, στα 25 μου δεν θεωρώ πως είμαι σε ένα σημείο που το ριάλιτι είναι πια ο μόνος τρόπος για να με μάθει ο κόσμος και να του δείξω ότι μπορώ να κάνω πράγματα.
Δεν θέλω να γίνω ξαφνικά γνωστή από ένα ριάλιτι και μετά να κάνω δουλειές στα social. Θέλω να χτίσω μια σοβαρή καριέρα στον τομέα της ψυχαγωγίας και θέλω να το κάνω με σταθερότητα, που δεν πιστεύω ότι στη δίνει ένα ριάλιτι».
«Φοβάμαι τον θάνατο, φοβάμαι τα γηρατειά, κυρίως τα τα δικά μου, αλλά και των άλλων γιατί με κάνουν να συνειδητοποιώ ότι θα χάσω τους ανθρώπους μου. Γι΄αυτό και αποφεύγω να σκέφτομαι και το… μετά. Με πιάνει ταχυκαρδία όταν το σκέφτομαι. Δεν θέλω να βγαίνω από το comfort zone μου. Θαυμάζω όσους ανθρώπους έχουν συμφιλιωθεί με αυτό».
«Λατρεύω τον έρωτα. Θέλω να υπάρχει στη ζωή μου. Και ταυτόχρονα θέλω να έρθει όποτε είναι τέτοιες οι συνθήκες που να το επιτρέψουν. Όχι με το ζόρι. Ακούω κάτι podcast για ανθρώπους που ερωτεύονται γρήγορα και εύκολα. Εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι. Έχω ερωτευτεί μια φορά στη ζωή μου, τον Λάμπρο. Ήταν ένας τέτοιος έρωτας που κοιμόμουν κάθε βράδυ στη 1, ξυπνούσα στις 4 και 30 για να πάω στο ραδιόφωνο και δε με ένοιαζε τίποτα, αφού θα τον έβλεπα.
Ο έρωτας είναι πάντοτε αμφίδρομος για μένα. Κι έτσι πρέπει να είναι. Αν τον ζεις μόν@ σου δεν είναι έρωτας, αλλά εμμονή/εμμονικό επεισόδιο. Ο έρωτας είναι το πιο αγνό συναίσθημα όταν το μοιράζεσαι με το άλλο άτομο.
Αυτός ο έρωτας είναι που με γεμίζει. Αλλά τώρα, που δεν τον έχω, δε μου λείπει κάτι, είμαι καλά. Δεν επιδιώκω να βρίσκομαι σε σχέσεις με την ελπίδα να βρω τον έρωτα. Κι όταν είμαι ερωτευμένη το δείχνω και με λόγια και με πράξεις. Θέλω να πω στον κόσμο ότι ο έρωτας είναι το πιο όμορφο συναίσθημα όταν είναι αμφίδρομο. Ο έρωτας αυτός λοιπόν, είναι το πιο αγνό πράγμα».
* Φωτογραφίες: Intime/Δημήτρης Περιστέρης
** Ευχαριστούμε το Upupa Epops για τη φιλοξενία της φωτογράφισης