Από εκείνες τις περιπτώσεις ηθοποιών που σίγουρα εντοπίζεις βλέποντας (ή απολαμβάνοντας) παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Αλλά δεν ξέρεις, με τίποτα, το όνομά τους. Έχουν τουλάχιστον κάτι «δυνατό» για να τους θυμάσαι, για να τους περιγράφεις σε άλλους. Εν προκειμένω, το αναγνωριστικό είναι «Ο κύριος συνάδελφος» από το θρυλικό Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο. Θα μπορούσε επίσης να είναι και «αυτός με το βιολί». Γιατί αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό, αυτό που ήταν ταυτόσημο με το όνομα Δημήτριος Βουδούρης.
Αδύνατος, με μακρύ άσπρο μαλλί που του έφτανε λίγο κάτω από το λαιμό. Ο καλλιτέχνης που υπέμενε στωικά όλα τα βάσανα του επαγγέλματος προκειμένου να κάνει αυτό που του άρεσε, που τόσο αγαπούσε. Μια αρχετυπική μορφή, βιβλική θα μπορούσε επίσης να πει, κάποιος.
Σύμφωνα με τα περιορισμένα στοιχεία που υπάρχουν, ο Δημήτριος Βουδούρης γεννήθηκε το 1888 και πέθανε το 1961. Ήταν δηλαδή αρκετά μεγάλος ηλικιακά όταν άρχισε η άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου και δεν μπόρεσε να το χαρεί με περισσότερους ρόλους. Αν και εμφανώς έκανε περισσότερο το κέφι του, έπαιζε μια βερσιόν του εαυτού του – ήταν στην πραγματικότητα και βιολιτζής.
Η παρουσία του στο Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο, αλλά και στη συνέχεια (Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο), είναι αυτή που θυμούνται οι περισσότεροι. «Καλλιτέχνης και σεις κύριε; Για τα πανηγύρια και σεις κύριε;», που του λέει ο Μίμης Φωτόπουλος, πλάι στον Βασίλη Αυλωνίτη, σε αυτήν την αξέχαστη σκηνή από μια από τις πλέον εμβληματικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου
Γενικώς σε αυτές τις 2 ταινίες, έκανε λίγα μεν, αλλά… πολύ καλά. Να μερικά παραδείγματα:
Εδώ που μαζεύει λεφτά ενώ ο Αυλωνίτης τραγουδάει το θρυλικό «Αχ βρε παλιομισοφόρια»
Ή εδώ που κλέβει μήλα, μέχρι που τον παίρνει χαμπάρι και στο κυνήγι ο μανάβης:
Είχε και ένα σημαντικό πέρασμα από τους Δοσατζήδες (1959), παίζοντας έναν τύπο που λογοφέρνει με τον Θανάση Βέγγο και τον Νίκο Σταυρίδη, καθώς… ξέχασε το παρελθόν του. «Γρηγόρη, ο καλλιτέχνης ρε. Ρε μαέστρο, πώς ξέπεσες έτσι; Από βιολιτζής, ψιλικατζής;», καθώς του λέει ο Βέγγος.
Να πούμε επίσης πως η κόρη του Δημήτριου Βουδούρη, Ζωή έγινε και αυτή ηθοποιός, ήταν μάλιστα ο πατέρας της που της δίδαξε την τέχνη πάνω στο θεατρικό σανίδι. Έπαιζε τη γιαγιά σε ταινίες αλλά και σε σειρές τη δεκαετία του 1980, όταν και έγινε αναγνωρίσιμη στο ευρύ κοινό.
