Αν η ιστορία του γινόταν κινηματογραφικό σενάριο, θα έπρεπε να ανήκει στην κατηγορία της… επιστημονικής φαντασίας. Είναι από τις περιπτώσεις που η ζωή ξεπερνά τη μυθοπλασία, καθώς όπως είπε και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής «δεν είναι όνειρο, γιατί δεν το είχα ποτέ ονειρευτεί»…
Το Νο. 204 του κόσμου έχει θεωρητικά 0,1% πιθανότητες να παίξει κάποια στιγμή στη ζωή του σε τελικό Masters ATP 1000. Οι πιθανότητες αντίστοιχα για το Νο. 54 του κόσμου είναι 2%. Το να συναντηθούν σε έναν τέτοιο αυτοί οι δύο και να είναι ξαδέρφια, ο ένας υπήκοος Μονακό και ο άλλος Γαλλίας, θα πλήρωνε ατόφιο χρυσάφι σε οποιαδήποτε στοιχηματική εταιρία.
Ο Βαλεντίν Βασερό και ο Άρθουρ Ρίντερκνεχ έτυχε να κάνουν τα σπουδαιότερα τουρνουά της καριέρας τους στο ίδιο χωροχρονικό σημείο και κάπως έτσι διέλυσαν κάθε νόμο των πιθανοτήτων, με μια πορεία βγαλμένη από παραμύθι.
To status του Βασερό πριν το ξεκίνημα της διοργάνωσης ήταν alternate – έτσι λέγεται στο τένις ο παίκτης που είναι εναλλακτική επιλογή σε ένα τουρνουά (εφεδρικός δηλαδή) και για να συμμετάσχει χρειάζεται να ακυρώσει τη συμμετοχή του κάποιος ή κάποιοι άλλοι.
Ο Μονεγάσκος ήταν λοιπόν stand by για το κινέζικο «1000αρι» και χρειάστηκε να παίξει δύο προκριματικούς για να προκριθεί στο κυρίως ταμπλό. Και στους δύο νίκησε με ανατροπή στα σετ, κάτι που συνέβη και στα τέσσερα από τα έξι παιχνίδια του από τον πρώτο γύρο έως και τον τελικό!
Είναι κάτι μοναδικό στην ιστορία του ανδρικού τένις. Κανείς ποτέ δεν έχει κατακτήσει οποιοδήποτε τουρνουά αφότου έχει βρεθεί πίσω έξι φορές με 1-0 σετ. Ο Βασερό νίκησε διαδοχικά το Νο. 125, το 118, το 79, το 16, το 30, το 27, το 11, τον Νόβακ Τζόκοβιτς στον ημιτελικό και τον ξάδερφο του στον τελικό. Στο δεύτερο προκριματικό «επιβίωσε» στο tie-break στο δεύτερο σετ, έσωσε break point στο 4-4 του τρίτου και επιβλήθηκε τελικά με 6-4. Άλλες δύο φορές πήρε το δεύτερο σετ στο tie-break, επιδεικνύοντας χαρακτήρα και ατσάλινα νεύρα, καθώς έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Με 2-0 σετ νίκησε μόνο τον Λάζλο Τζιέρε και τον Νόβακ Τζόκοβιτς! Έγινε έτσι ο πιο low ranked τενίστας που έχει κατακτήσει ποτέ ένα τουρνουά Masters.
«Τα όνειρα δεν έχουν κατάταξη. Μην αφήνετε τα νούμερα να σας ορίζουν. Συνεχίστε να πιστεύετε και να δουλεύετε», δήλωσε μετά την απονομή του τροπαίου ο 27χρονος τενίστας, έχοντας πια το know how του ανθρώπου που έχει κάνει το αδύνατο δυνατό.
Έως και τη συμμετοχή του στη Σανγκάη, ο Βασερό είχε μόνο μία νίκη στην καριέρα του στα μεγαλύτερα τουρνουά της ATP (των κατηγοριών 250, 500 και 1000), βγάζοντας το ψωμί του στα χαμηλότερου επιπέδου Challenger και ITF. Είχε τρεις συμμετοχές σε «1000αρι», όλες όμως με (χαριστικές) wild card στο Masters του Μόντε Κάρλο, που διεξάγεται στην πατρίδα του. Η μοναδική νίκη του έγινε το 2025, απέναντι στον Γιαν-Λέοναρντ Στρουφ. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε παίξει για πρώτη και τελευταία έως σήμερα φορά στο κυρίως ταμπλό ενός Γκραν Σλαμ, εν προκειμένω του Ρολάν Γκαρός. Ηττήθηκε στον πρώτο γύρο από τον Αλεχάντρο Νταβίντοβιτς – Φοκίνα με 3-1 σετ.
Με την «τρελή» του πορεία στο Rolex Shanghai Masters κατάπιε 164 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη και βρέθηκε από το Νο. 204 στο 40! Αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειάζεται πλέον να δίνει προκριματικούς γύρους στα μεγάλα τουρνουά, τουλάχιστον όσο βρίσκεται στο top-100. Αυτός – η είσοδος στο top 100 – ήταν και ο στόχος που είχε θέσει έως το φινάλε του 2025, τελικά όμως το τέλος του κινέζικου Masters τον βρήκε να πανηγυρίζει με δάκρυα στα μάτια ένα πολύ σπουδαιότερο κατόρθωμα.
«Όταν έγινε 18 ετών, ήθελε να γίνει επαγγελματίας. Όμως δεν είχε ακόμη τη φυσική και ψυχική ωριμότητα. Ήταν αδύνατος, ανολοκλήρωτος. Τότε αποφασίσαμε, ως οικογένεια, να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο πανεπιστήμιο, για να μάθει, να δυναμώσει. Εκεί ωρίμασε», δήλωσε ο προπονητής και ετεροθαλής αδελφός του, Μπενζαμίν Μπαλερέ. «Ξεκινήσαμε από το μηδέν. Ήταν μια μακριά διαδρομή με απογοητεύσεις και στιγμές που χάναμε την πίστη μας. Γι’ αυτό υπάρχει τόση συγκίνηση σήμερα. Είναι δύσκολο, γιατί δεν προπονείς απλώς έναν αθλητή, προπονείς τον αδελφό σου. Ζεις τα πάντα διπλά», πρόσθεσε.
Ο Βασερό είχε βγάλει 514.000 ευρώ, από την καριέρα του στο τένις, με τα περισσότερα χρήματα εξ αυτών να έχουν προέλθει από τη συμμετοχή του στα διπλά. Μέσα σε δύο εβδομάδες κέρδισε σχεδόν τα διπλάσια, καθώς το έπαθλο για τον νικητή στη Σανγκάη ήταν 970.000€!
«Όταν ήρθα εδώ, στην πραγματικότητα δεν έπρεπε καν να παίξω. Ήμουν ο 22ος στη λίστα των αναπληρωματικών. Μπήκα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Στα προκριματικά έχανα στα πρώτα σετ, έσωσα break points, γύρισα αγώνες από παντού. Κέρδισα 6 ματς ενώ ήμουν πίσω στο σκορ. Το να κάθομαι εδώ τώρα είναι απλώς σουρεαλιστικό…», είπε μετά τον αδιανόητο θρίαμβο ο Μονεγάσκος.
Ο οποίος λογικά έχει ήδη… ιντριγκάρει τους παραγωγούς φιλμ στο Hollywood και το Netflix, ως o αθλητής – προσωποποίηση του «impossible is nothing».