Βρισκόμαστε στο 2016. Είναι μόλις 2 χρόνια πριν, αλλά αν ρωτήσεις τον Jordan Peele θα σου πει ότι έχουν περάσει αιώνες από τότε. Ίσως να άλλαξε τόσο πολύ ο καιρός. Ίσως και σε επίπεδο μεταστροφών να μοιάζει έτσι. Ιδίως για εκείνον. Τέλος πάντων. Τότε ο Peele ήταν αχώριστο δίδυμο με τον Michael Keegan-Key στο γνωστό Key & Peele, ένα από τα πιο δημοφιλή κωμικά gigs στην Αμερική και με τεράστια απήχηση στο διαδίκτυο. Κάπου σε αυτό το έτος είναι που πήγε ο άρτι βραβευθείς με Oscar για να προτείνει στην Blumhouse Productions ένα σενάριο που είχε γράψει. Όχι, δεν ήταν κάποια καμμένη κωμωδία τύπου Marlon Wayans ή Adam Sandler. Ήταν θρίλερ.
Σε μια άλλη χώρα θα είχαν γελάσει στα μούτρα του. Αλλά το πολύ πρόσφατο παρελθόν είχε αναδείξει ξανά περιπτώσεις κωμικών που πέτυχαν σε ένα διαφορετικό κόνσεπτ. Ο Steve Carell στο Foxcatcher για παράδειγμα. Ή ο Jason Bateman στο Ozark. Το θρίλερ του Jordan άγγιζε και λίγο από horror, αλλά όχι με την spooky ή την splatter ή την μεταφυσική έννοια που μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας. Δεν είχε φαντάσματα, δεν είχε εξορκισμούς ή δαιμονισμένους, δεν είχε τρομακτικές κούκλες που ζωντανεύουν. Είχε κάτι που θα μπορούσε να είναι αντανάκλαση της αμερικανικής κοινωνίας σε μια πιο υπερβολική (;) διάσταση.
Και η 90η απονομή των Oscar που είδαμε αποκλειστικά από την Cosmote TV του έδωσε πίσω αυτό που άξιζε. Την αναγνώριση και την επιβράβευση.
Τη χρονιά που ο Michael Keegan-Key έβγαζε το Friends from College και συνέχιζε στο ίδιο – ίσως και παρωχημένο – μοτίβο, ο Jordan Peele έκανε για λίγο στην άκρη το παρελθόν του. Ένας τύπος από τα άδυτα του Comedy Central, της μεγαλύτερης βιομηχανίας παραγωγής stand up comedians, να φέρνει στα Oscar την μόλις 6η ταινία αυτού του είδους; Ως και αιρετικό!
Για να το δώσω ακόμα πιο σχηματικά, την ίδια στιγμή που ο κάτοχος Master of Fine Arts Key έκανε αυτό, ο Peele έγραφε και έσβηνε και ξανάγραφε για τουλάχιστον 20 φορές το Get Out. Όπως δήλωσε ο ίδιος στον ευχαριστήριο λόγο του το σενάριο βρέθηκε πολλές φορές κοντά στα σκουπίδια. Ένα από εκείνα τα τσιμπήματα που δεν φεύγουν με τίποτα από μέσα μας είναι που του κράτησε το κίνητρο μακριά από το απόλυτο μηδέν.
Πάντως οι προσλαμβάνουσες του ίσως προμήνυαν το τι θα ακολουθήσει. Από τα 12 του καθόταν και ανάλυε με τη μητέρα του ταινίες όπως ο E.T., ο Σκαθαροζούμης, Η Λάμψη και ο Ψαλιδοχέρης. Ο πατέρας του είχε ελάχιστη σχέση μαζί του από τα 6 του και πέθανε όταν ήταν 20 ετών. Απ΄όλα αυτά ο Jordan έπαιρνε ψηγματάκια που μορφοποιούνταν σε κάτι διαφορετικό το καθένα. Και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να ξανασυναντηθούν.
Μεγαλώνοντας στο Upper West Side, ο Jordan Peele είχε αποφασίσει πως θέλει να αναπτύξει τον σκηνοθέτη μέσα του. Δεν είχε σαφές σχέδιο, αλλά ήθελε να φτάσει εκεί. Στα 20 του ανακοίνωσε στη μητέρα του ότι θα αφήσει το κολέγιο για να κυνηγήσει την κωμωδία. Ένα κολέγιο, το Sarah Lawrence School, όπου σπούδαζε να γίνει μαριονετίστας. Στα 24 του έκανε μια οντισιόν για το MadTv και συναγωνίστηκε τον Διόσκουρο του για τη θέση. Τελικά οι παραγωγοί είδαν τότε πως οι δυο τους κολλάνε. Πέρασαν 9 χρόνια για να δούμε το Key & Peele στο Comedy Central. Κάποια κομμάτια του παζλ άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους.
Είναι όμως σαν όλα τα μεγάλα boyband. Η μεγάλη δόξα έρχεται μόνο για έναν και αυτό αφού διαλυθεί το team. Ο Peele και ο Key είναι φίλοι και ανταλλάσσουν συνεχώς απόψεις. Το πρώτο χωριστό τους βήμα έδειξε προς τα που μπορεί να πάει η δόξα. Το Oscar μιλάει από μόνο του. Το ότι γίνεται ένας από τους μόλις 4 μαύρους που προτάθηκαν στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου και ο πρώτος που το κατακτά, λέει ακόμα περισσότερα.
Σίγουρα είναι πολύ πρώιμη πρόβλεψη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Jordan δεν θα νιώθει πια ως other. Όπως οι απαντήσεις που έδινε στα τεστ στο σχολείο στην ερώτηση για την εθνικότητα. Ο πατέρας του μαύρος, η μάνα του λευκή. Τα παιδιά δεν τον πίστευαν. Ο ίδιος ένιωθε ότι δε μπορούσε να ανήκει πουθενά. Άργησε πολύ να αποφασίσει πως θα αυτοπροσδιορίζεται ως Αφροαμερικάνος. Αν το καλοσκεφτείς, η ζωή του και το στόρι του Get Out έχουν πολλά στοιχεία που συμβολίζουν κομμάτια του.
Έχουν όμως καμία σημασία όλα αυτά; Στην Αμερική που εξακολουθεί να τον αντιμετωπίζει ως ταμπέλα μάλλον ναι. Ακόμα και μετά τη νίκη του τον ακολουθεί αυτό το «ο πρώτος Αφροαμερικάνος». Μήπως ο Jordan Peele είναι απλά ένας πολύ ταλαντούχος τύπος; Μήπως το χρώμα του δεν έπαιξε κανένα ρόλο για να αναφέρεται; Μάλλον για να αλλάξει αυτό θα πρέπει να βάλει μπρος τις μαριονέτες του!