Είναι κάτι περιπτώσεις ανθρώπων που η μοίρα τους έχει φυλάξει πολύ μεγαλύτερο πεσκέσι απ΄αυτό που αξίζουν. Όχι ως άνθρωποι βέβαια, αλλά ως επίπεδο ικανότητας στον τομέα τους. Ο Harrison Ford δεν είναι ένας ηθοποιός που θα μνημονεύεται με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στον Robert De Niro ή τον Jack Nicholson. Δεν ακούνε το όνομα του και λένε «τι ηθοποιάρα». Υπάρχει σεβασμός για την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, εννοείται. Δύσκολα όμως θα μπει στην ίδια κατηγορία με τους προαναφερθέντες. Έχει καμία σημασία; Δίπλα στο όνομα του έχουν καταγραφεί 3 από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους του παγκόσμιου σινεμά. Han Solo, Indiana Jones και Rick Deckard από το Blade Runner.
Ανέφερα πριν τη λέξη μοίρα. Έτσι είθισται να κάνουμε όταν θέλουμε να εξηγήσουμε αυτό που δεν εξηγείται με απτά επιχειρήματα. «Αυτό ήθελε η ζωή και αυτό έγινε» λέμε. Αυτή είναι μια πολύ απλοϊκή εξήγηση. Κι ίσως να μην επαρκεί για να περιγράψει κάποιος το πως ο Harrison Ford έφτασε να έχει πετύχει τόσα σπουδαία πράγματα στην κινηματογραφική του πορεία. Να ξέρει ότι οι ρόλοι του δημιούργησαν geeks και είχαν το δικό τους fanbase. Μπορούν να το πουν αυτό εύκολα ηθοποιοί μεγαλύτερου διαμετρήματος; Μπορεί να το πει για παράδειγμα ο Daniel Day Lewis; Αμφιβάλλω.
Η ιστορία πίσω από το πως βρέθηκε να εκτοξεύσει την καριέρα του άμα το ξεκίνημα της διηθεί ακόμα περισσότερο την αίσθηση ότι ο κύριος Harrison άρπαζε και χαλιναγωγούσε ως το τέρμα τις ευκαιρίες του. Ακόμα κι αυτές που δεν τις έφερνε ο ίδιος στη ζωή του.
Ο Han Solo ήταν ο ρόλος που του άνοιξε όλες τις πόρτες. Αλλά ταυτόχρονα ήταν κι ένας ρόλος που μπορούσε να τον στιγματίσει για πάντα. Όπως συνέβη με τον Mark Hamill ή την Carry Fischer. Κι όμως ανέτρεψε την «κατάρα» του Star Wars και μπόρεσε να συντηρήσει πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη για πολλά χρόνια. Ακόμα και το ότι μπορεί να δούμε μια ταινία με αεροπειρατεία και να σκεφτούμε κατευθείαν αυτόν, είναι μια κατάκτηση του.
Όλα ξεκίνησαν το 1973 όταν εμφανίστηκε σε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του Lucas με τίτλο American Graffiti. Η ταινία πήγε σχετικά καλά, αλλά ο Ford δεν έβγαλε παρά μια χούφτα δολάρια για τη συμμετοχή του. Μέχρι τότε ο Ford είχε συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές αποκλειστικά ως guest και φοβόταν ότι θα του μείνει αυτή η στάμπα. Γι΄αυτό το 1970 είχε καταπιαστεί με την ξυλουργική. Μάλιστα, είχε αναλάβει μια δουλειά για έναν διάσημο Βραζιλιάνο rockstar, αξίας 100 χιλιάδων δολαρίων.
Η ξυλουργική ήταν για τον Harrison Ford το εργαλείο για να μην αναγκαστεί να ενδώσει σε ρόλους που δεν ήθελε. Ήταν το βιοποριστικό του όχημα. Το American Graffiti δεν του έδωσε μεγάλη ώθηση, αλλά είχε δύο ρόλους σε ταινίες του Copola. Η μία μάλιστα στο Apocalypse Now. Τα γυρίσματα του ρόλου του έγιναν το 1976 και η ταινία προβλήθηκε το 1979, όταν πια είχε ήδη γίνει σταρ.
Κάπου ενδιάμεσα ήρθε το Star Wars. Ο Lucas δεν ήθελε να έχει κανέναν ηθοποιό από το American Graffiti εκεί, γιατί πίστευε πως οι κριτικοί θα έκαναν συνδέσεις και θα χαλούσαν το point της τριλογίας. Έτσι ο Ford πήρε των οματιών του και ξαναγύρισε στην ξυλουργική που ήταν η βασική του ασχολία.
Κάπου εδώ ανέλαβε δράση ο παραγωγός Fred Roos. Ο Roos δεν ήθελε να χαλάσει χατίρι στον Lucas, μα θεωρούσε πως ο Ford ήταν ταμάμ για τον Han Solo. Γι΄αυτό έπαιξε ένα μικρό κόλπο. Φώναξε τον Ford να φτιάξει μια πόρτα στα γραφεία που ο Lucas έκανε τις οντισιόν για το Star Wars.
Αυτό το κομμάτι ο ίδιος ο Harrison το αρνείται και υποστηρίζει πως δούλευε ούτως ή άλλως εκεί και η συνάντηση ήταν εντελώς τυχαία. Κάτι που επιβεβαίωσε μετά από πολλά χρόνια ο Roos. Όντως ο Harrison έκανε πολλές δουλειές για τον Roos, μιας κι είχε ανάγκη τα λεφτά. Η παρουσία του την ημέρα του casting call είναι όντως παιχνίδι της μοίρας.
Φυσικά ο Lucas δεν τον διάλεξε εύκολα. Στο μυαλό του υπήρξαν τουλάχιστον 10 άλλα ονόματα. Ανάμεσα τους οι Bill Murray, Al Pacino, Sylvester Stallone, Nick Nolte, Christopher Walken. Μετά από 40 χρόνια αυτοί οι τύποι μας φαίνονται τόσο αταίριαστοι. Τότε όμως μπορεί να ταίριαζαν περισσότερο στο μυαλό του Lucas. Για διάφορους λόγους ο καθένας, δεν προκρίθηκαν.
Ο Lucas είχε στραφεί στον Ford για να διαβάζει απλά ατάκες. Να είναι στην ουσία ο υποβολέας όσων δοκιμάζονταν πραγματικά για τους ρόλους. Με το πέρας των οντισιόν αποφασίστηκε να προταθεί ο Solo στον Harrison. Από κει και μετά όλα πήραν το δρόμο τους.
Μετά το Star Wars ήταν η σειρά του Indiana Jones και του Spielberg. Ο Spielberg γούσταρε πολύ τον Ford, αλλά δεν ήταν απόλυτα πεπεισμένος για να τον επιλέξει. Πρώτα στράφηκε στον Tom Shelleck. Ο χαρακτηριστικός μυστακιοφόρος αρνήθηκε και τότε άνοιξε άλλος ένας δρόμος για τον Ford. Οι δύο από τους πιο εμβληματικούς του ρόλους ήρθαν με εκείνον στο δεύτερο ράφι επιλογής.
Ώσπου φτάνουμε στο σήμερα με τον Ford να έχει μπουχτίσει πια και με τους δύο. Για τον Han Solo πανηγύρισε που πέθανε και με τον Indiana ακόμα προβληματίζεται. Μόνο για τον Rick Deckard δέχτηκε να επιστρέψει. Μόνο για μια φορά όμως!