Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στα χρονικά- για την ακρίβεια, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και αφού ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τις streaming πλατφόρμες, αποτελεί άθλο μάλλον αντίστοιχο με τον 13ο του Ηρακλή.
Κι αν νομίζετε πως μικροί πέσαμε στο καζάνι της υπερβολής και τώρα τραβάμε την κάθε πρόταση από τα διάφανα μαλλιά, κάνετε λάθος. Εκτός κι αν νομίζετε πως το να ρίξεις από την κορυφή του top-10 ένα πρόγραμμα που έκανε σε βάθος διμήνου κάτι σαν 4.356.987.233.345.876 προβολές και διέλυσε κάθε ρεκόρ που υπήρχε στην ιστορία του Netflix είναι εύκολο.
«Το παιχνίδι του Καλαμαριού»– που, το ξέρουμε, το έχετε δει κι εσείς, κι εμείς, κι αυτοί, κι εκείνοι και όλοι μας- παράμενε επί σειρά εβδομάδων στο ελληνικό (και όχι μόνο, αλλά επί του παρόντος μιλάμε για τα της χώρας μας) νο1 του top-10 του Netflix, καθώς έχει αποκτήσει πιο φανατικό κοινό κι από το αντίστοιχο των Beatles πριν από 50 σχεδόν χρόνια.
Μοιρολατρικά, κάποια στιγμή, θα έχανε αυτό το αξιοζήλευτο «1» που φιγουράριζε σταθερά δίπλα στο “Squid Game”, μιας και τίποτα δεν κρατάει για πάντα σ’ αυτή την ζωή (εξαιρείται το μαύρο μαλλί του Ότο Ρεχάγκελ).
Ωστόσο, για να «πέσει», θα έπρεπε πρώτα να βρεθεί κάποια ταινία ή σειρά να το «ρίξει». Σωστά; Σωστά: βρέθηκε και… δικαίως, θα μπορούσε να πει κανείς- υπό την έννοια πως το Netflix δεν είναι Cinobo για να ψάχνει ο χρήστης του να δει Χρυσούς Φοίνικες και Ιρανούς σκηνοθέτες, αλλά κατά βάση θέλει κάτι εύπεπτο και ευχάριστο, που να μην είναι, αν γίνεται, τελείως άγευστη πατάτα.
Και αυτό ακριβώς προσφέρει το “Army of Thieves”: το (άτυπο, αν και τύποις είναι) prequel του συμπαθούς “Army of the Dead” του Ζακ Σνάιντερ που είδαμε προσφάτως, επικεντρώνεται στην ιστορία του στον Γερμανού διαρρήκτη χρηματοκιβωτίων Λούντβιχ Ντίτερ, η ζωή του οποίου αλλάζει άρδην όταν τον πλησιάζει μια μυστηριώδης- και πανέμορφη- γυναίκα και θέλει να τον στρατολογήσει στην ομάδα εγκληματιών της, οι οποίοι καταζητούνται από την Interpol.
Έτσι, κι αφού, φυσικά, δέχεται, στην αρχή του ξεσπάσματος της αποκάλυψης των ζόμπι (για περισσότερα δείτε την ταινία του Ζακ Σνάιντερ), ο Ντίτερ αναλαμβάνει να ξεκλειδώσει μια σειρά από τα θρυλικότερα χρηματοκιβώτια που βρίσκονται «απλωμένα» στην Ευρώπη.
Η ομάδα αποτελείται, ως είθισται, από ένα άτομο που είναι εξπέρ στους υπολογιστές και μπορεί να χακάρει ακόμα και το Πεντάγωνο κλεισμένη μέσα σ’ ένα τετράγωνο μόνο με το κινητό της, τον κλασικό «σφίχτη» και την γοητευτική Γκουέν (την γνωστή μας Μισάντεϊ από το Game of Thrones), που αναπτύσει μια ιδιαίτερη χημεία με τον πρωταγωνιστή.
Το “Army of Thieves” δεν έχει… πολύ ζόμπι- παρά το γεγονός πως στα χαρτιά συνδέεται με το “Dead”- ούτε και η δράση του είναι ικανή να σου κόψει την ανάσα σ’ επιβλαβές σημείο για την υγεία σου.
Ωστόσο, είναι αρκετά καλογυρισμένη (ο πρωταγωνιστής είναι και ο σκηνοθέτης του φιλμ), οι σκηνές των ληστειών είναι κάτι παραπάνω από συμπαθητικές και παρά το γεγονός πως είναι αρκετά προβλέψιμη και τα υποτιθέμενα plot twists της δεν είναι και τόσο twist σε ό,τι έχει να κάνει με το plot, όμως έχει αρκετό χιούμορ και σε συνδυασμό με την γοητευτική φιγούρα του Ντίτερ που καταφέρνει τα ακατόρθωτα, θα κάνουν το διωράκι που διαρκεί να περάσει σίγουρα ευχάριστα.
Είναι το “Army of Thieves” μια ταινία που θα σου αλλάξει την ζωή; Διαβάστε τα χείλη μας: ΟΥΤΕ. ΚΑΝ. Είναι μια ευχάριστη περιπετειούλα, όμως, σαφώς ανώτερη από τα μυριάδες κινηματογραφικά τερατουργήματα που κυκλοφορούν εκεί έξω; Είναι, αλλά μέχρι εκεί.
Άξιζε να «κλέψει» το νούμερο 1 του Netflix από το «Παιχνίδι του Καλαμαριού»; Όχι, αλλά εν έτει 2021 τα «400 χτυπήματα» του Τριφό δύσκολα θα έκαναν πάνω από 7 views.
Οπότε…