Μπορεί, εσχάτως, να έχουμε τα (δικαιολογημένα) παράπονά μας και να του κάνουμε λίγα… μούτρα, σαν τον Στίβεν Κινγκ, όμως κάτι τέτοιο δεν αναιρεί το αδιαπραγμάτευτο γεγονός πως παραμένει η νούμερο 1 πλατφόρμα streaming παγκοσμίως.
Κι αυτό δεν είναι απλά ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά κάτι που τεκμαίρεται και από τον αριθμό των συνολικών συνδρομητών σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς έχει 50 εκατομμύρια περισσότερους από το 2ο Amazon Prime και σχεδόν 85 από το 3ο Disney +.
Ο λόγος, φυσικά, για το Netflix. Η αγαπημένη πλατφόρμα ενός τεράστιου τηλεοπτικού κοινού συνεχίζει- παρά τις κατά διαστήματα σημαντικές απώλειες- να φιγουράρει στο απόλυτο νούμερο 1, μια και έχει εκείνο το πακέτο ταινιών/σειρών με το μεγαλύτερο «εύρος»- κάτι που, φυσικά, την κάνει πιο δελεαστική στα μάτια των πιο πολλών.
Δεν αποτελεί και κάνα φοβερό μυστικό πως στο Netflix μπορεί να βρει κανείς διαμάντια της 7ης τέχνης (Κάποτε στην Αμερική, Θα χυθεί αίμα, Blade Runner, Ρίτα Χέιγουορθ: Η τελευταία Έξοδος κ.α.), σπουδαίες σειρές (Breaking Bad, Better call Saul, Stranger Things, The Office κτλ), blockbusters (The Dark Knight Trilogy, Spiderman, Interstellar, Hobbit κοκ) και… και… και…
«Μοιρολατρικά», λοιπόν, είναι απολύτως αναμενόμενο πως μέσα σε μια τόσο εκτεταμένη πληθώρα επιλογών, θα υπάρχουν και μερικές (εχμ… αρκετές) πατάτες, από εκείνες που δεν μπορούν να γίνουν εύγευστες ούτε με το αλάτι όλων των ποπ-κορν του κόσμου.
Το «παράδοξο» δεν είναι αυτό, όμως. Το παράδοξο είναι το πώς καταφέρουν κατά καιρούς τέτοιου είδους φιλμ ν’ αναρριχώνται μέχρι και την κορυφή του top-10, αντί να βυθίζονται στο σινεφίλ πυρ το εξώτερον του bottom-10.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «Αποστολή αναχαίτισης» που βρίσκεται εδώ και δύο 24ωρα στην κορυφή του ελληνικού Netflix, με τρελό αριθμό προβολών.
Αν είστε από τους λίγους τυχερούς που δεν το έχουν δει και δεν έχουν πετάξει στον κάλαθο των κινηματογραφικών αχρήστων σχεδόν 100 ολόκληρα λεπτά, επιτρέψτε μας μια πάρα πολύ γρήγορη περίληψη: Η τελευταία αξιωματικός που έχει μείνει σε μια απομακρυσμένη βάση πυραύλων δίνει τη μάχη της ζωής της κόντρα σε τρομοκράτες που έχουν στόχο 16 πυρηνικά όπλα στις ΗΠΑ.
Η λοχαγός αφήνει την «ήσυχη» δουλειά της στο Πεντάγωνο και πηγαίνει σε μια Mission Impossile, καθώς πρέπει να αξιοποιήσει την πολυετή τακτική εκπαίδευση και στρατιωτική της εμπειρία προκειμένου ν’ αποτρέψει την συντονισμένη επίθεση που απειλεί τον απομακρυσμένο σταθμό αναχαίτισης πυραύλων που διοικεί.
Παρά το γεγονός πως τα spoilers δεν έχουν καμία απολύτως αξία εν προκειμένω- υπό την έννοια πως δεν πρόκειται να δείτε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί τουλάχιστον 500 φορές-, θα σεβαστούμε γι’ ακόμα μία φορά τον άγραφο κανόνα του menshouse και δε θα πούμε πολλά παραπάνω σε ό,τι έχει να κάνει με την εξέλιξη της πλοκής.
Θ’ αρκεστούμε σε μια σύντομη παράθεση των (μυριάδων) αρνητικών: η πρωταγωνίστρια- η συμπαθής Έλσα Πατάκι που είχαμε δει, σε μικρότερο ρόλο, και στα Fast & Furious στο παρελθόν- δεν είναι η κλασική action ηρωίδα που θα μπορέσει να σηκώσει στις πλάτες μια ολόκληρη ταινία.
Πέραν τούτου, τα CGI στην «Αποστολή αναχαίτισης» είναι πραγματικά σα να βγήκαν από υπολογιστή πρωτοετούς φοιτητή της πληροφορικής (αν και, τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, ίσως αυτός με τέτοιο μπάτζετ στα χέρια του να έκανε καλύτερη δουλειά…), οι σκηνές μάχης θα ήταν για τα γέλια αν δεν ήταν για κλάματα, το σενάριο θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια ως το απόλυτο «Μην το κάνατε αυτό», οι ατάκες είναι λες και ξεπήδησαν από βιντεοκασέτα των 80s και το όλο στόρι είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμο που ξέρεις τι θα γίνει πολύ πριν γίνει- με την προϋπόθεση, βέβαια, πως έχεις καταφέρει να κρατήσεις τα βλέφαρά σου ανοιχτά μέχρι το τέλος.
Προφανέστατα και βλέποντας κανείς το τρέιλερ ξέρει εκ των προτέρων τι περίπου θα δει, όμως, πιστέψτε μας, η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι ούτε για να παίζει στο βάθος ενόσω μασουλάς μετά μανίας τα πατατάκια σου και χαζολογάς στο κινητό σου.
Οι άνθρωποι του Netflix θέλανε να εκμεταλλευτούνε την συγκυρία της (ακόμα μίας) ανάστασης των ταινιών δράσης χάρη στον Τομ Κρουζ, όμως εν προκειμένω απέτυχαν παταγωδώς.
Δεν αρκεί μία γενικευμένη απειλή πυρηνικών και δυο-τρεις όμορφοι ηθοποιοί για να γίνει η δουλειά, ακόμα κι αν πρόκειται για φιλμ που θα το δεις στο σπίτι και θα το ξεχάσεις την επόμενη μέρα.
Την «Αποστολή αναχαίτισης», βλέπετε, κάνει καιρό να την ξεχάσει κανείς.
Δυστυχώς, για όλους τους λάθος λόγους…