Η Κλερ (Μισέλ Φάιφερ) είναι μια γυναίκα που φαινομενικά δεν πρέπει να έχει κανένα παράπονο από τη ζωή της. Ζει σε ένα πανέμορφο σπίτι κοντά σε μια εντυπωσιακή λίμνη, είναι παντρεμένη με έναν όμορφο και πετυχημένο άντρα (Χάρισον Φορντ) και η κόρη της μόλις πήγε στο κολλέγιο. Η ιδανική αυτή ζωή ωστόσο, διαταράσσεται όταν ξαφνικά κρίσεις μοναξιάς αρχίζουν να την χτυπούν καθώς φαίνεται πως το γεγονός ότι περνάει πολλές ώρες ολομόναχη στο εντυπωσιακό της σπίτι είναι μια συνθήκη που της γυρίζει μπούμεραγκ.
Σύντομα αρχίζει να έχει οράματα που άπαντες, από τους γνωστούς της και τους φίλους της μέχρι τον ψυχίατρό της, αποδίδουν στην ψυχολογική της κατάσταση. Ωστόσο η ίδια είναι πεισμένη πως κάτι εντελώς διαφορετικό συμβαίνει: πιστεύει πως το πνεύμα της νεκρής κρυφής ερωμένης του άντρα της έχει έρθει για να στοιχειώσει το μυαλό της για τα καλά.
Αυτή είναι η βασική πλοκή από το «Ένοχο Μυστικό», μιας ταινίας που κυκλοφόρησε το μακρινό 2000 και μπορεί να μην εδραιώθηκε ως ένα τέλειο και διαχρονικό θρίλερ αλλά την χρονιά της κυκλοφορίας της έκανε πάταγο και όποιοι την ανακάλυψαν έκτοτε την αγάπησαν ως ένα από τα καλύτερα θρίλερ που έχουν δει. Και εδώ που τα λέμε δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά από τη στιγμή που η ταινία αποτελείται από ονόματα όπως η Μισέλ Φάιφερ και ο Χάρισον Φορντ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά και τον Ρόμπερτ Ζεμέκις στην σκηνοθετική καρέκλα, που αν μη τι άλλο είναι πραγματικός μάστορας του χολιγουντιανού σινεμά.
Στο «Ένοχο Μυστικό», ο Ζεμέκις αποτίνει ένα μεγάλο φόρο τιμής στον Άλφρεντ Χίτσκοκ και δομεί μια ατμόσφαιρα και μια πλοκή όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο στα μάτια του θεατή. Αντίθετα, όπως και οι πρωταγωνιστές, ο θεατής δεν είναι ποτέ σίγουρος για τίποτα, το κουβάρι του μυστηρίου ξετυλίγεται με τρόπο που ταυτόχρονα κλιμακώνονται το σασπένς και η αγωνία και οι ανατροπές προκαλούν αληθινή έκπληξη.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του «Ένοχου Μυστικού» ωστόσο είναι -μαζί με τις ερμηνείες του αναμφίβολα- το γεγονός ότι ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι αν παρακολουθούμε ένα μεταφυσικό ή ένα ψυχολογικό θρίλερ και οι πιθανότητες για κάθε τι από τα δύο είναι ισόποσες. Στην πραγματικότητα οι αμφιβολίες της πρωταγωνίστριας δεν είναι μόνο δικές της αλλά και δικές μας και αυτό μας κάνει να συμπάσχουμε μαζί της αντί απλά να την παρακολουθούμε, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα η παρακολούθηση της ταινίας να γίνεται υπό μια έννοια βιωματική και ως εκ τούτου να εκτινάσσεται στα ύψη η εμπειρία της θέασής της.
Το «Ένοχο Μυστικό» είναι ένα μπλοκμπάστερ άλλης εποχής: το ένα του πόδι πατάει στα 90s και το άλλο στα 00s. Μπορεί πλέον να έχει ξεχαστεί αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην αφήσει ικανοποιημένο ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή. Το γεγονός ότι μπορεί κανείς να το βρει στο Disney+ αποτελεί μια υπέροχη ευκαιρία για να γυρίσουν σε αυτό και να το θυμηθούν όσοι το είχαν απολαύσει την εποχή της κυκλοφορίας του στο σινεμά αλλά και να το εκτιμήσουν όσοι θα το δουν για πρώτη φορά. Σε κάθε περίπτωση, να είναι καλά το Disney+…