Το κατάφερε κι αυτό ο Ράιαν Τζόνσον. Δεν του έφτανε που μας είχε κατακτήσει με το Knives Out Universe, που έφερε και το sequel, το Glass Onion και θα φέρει ακόμα ένα. Έπρεπε να κάνει και τη σειρά Poker Face για να μας εθίσει στο crime mystery.
Πραγματικά, αν είσαι από τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με τα αστυνομικά μυθιστορήματα, που έχουν κάνει τον Νέσμπο και την Λάκμπεργκ εικόνισμα, τότε αυτό που κάνει ο Ράιαν Τζόνσον…δε θα σου αρέσει.
Εικάζουμε δηλαδή, μιας και δεν έχει αυτή τη σκοτεινιά, αυτό το γκοθ που έχει η σκανδιναβική λογοτεχνία. Έχει μια καθαρά αμερικάνικη σκοπιά, δεν είναι νουάρ, αλλά dark humor αυτό που διαπράττει από το Knives Out και μετά.
Και το κάνει με τόση χάρη και μαεστρία, ώστε διόλου άδικα να θεωρείται ο αναμορφωτής του είδους κινηματογραφικά. Με το Poker Face πάει να το κάνει και τηλεοπτικά σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή του Monk.
H Νατάσα Λιόν, μετά την επιτυχία του Russian Doll στο Netflix, αναλαμβάνει να υποδυθεί την Τσάρλι Κέιλ μια χαρισματική γυναίκα που μπορεί να καταλάβει πότε κάποιος λέει ψέματα και πότε αλήθεια.
Και σαν σωστή παίκτρια, ξεκινάει στη ζωή της για να το εκμεταλλευτεί παίζοντας πόκερ και ούσα μια από τις καλύτερες. Για καιρό οι αρχές του εκάστοτε καζίνο ήλεγχαν μήπως έχει στήσει κάποια κομπίνα, αλλά ποτέ δεν έβρισκαν κάτι. Μέχρι που ένας ανακάλυψε το μυστικό της και αντί να την σκοτώσει, την ανάγκασε να δουλεύει στο καζίνο του.
Εκείνη αποφάσισε να το δεχτεί και ζούσε ήρεμα τη ζωή της μέχρι που ο γιος αυτού του αφεντικού ανέλαβε το καζίνο και θέλησε να την επαναφέρει στη δράση για να το εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Μόνο που η δολοφονία μιας συναδέλφου της και η ανακάλυψη από την Τσάρλι, οδηγεί σε αυτοκτονία το νέο αφεντικό, με το παλιό να αναθέτει στον πιστό του εκτελεστή να την κυνηγήσει σε όλη τη χώρα για να την σκοτώσει.
Έτσι, η Τσάρλι, μια παλαβιάρα τύπισσα που δεν δείχνει να τρομάζει και πολύ που την κυνηγάει ένας πληρωμένος δολοφόνος, ταξιδεύει με το αμάξι της σε διάφορα μέρη, όπου εμπλέκεται το δαιμόνιο της σε υποθέσεις δολοφονιών.
Εκτός από την ικανότητα να γνωρίζει το ψεύδος, η Τσάρλι έχει και άλλα χαρίσματα. Γιατί το ψεύδος που αναγνωρίζει στα λεγόμενα κάποιου, την οδηγεί στο πού να ψάξει. Έτσι, αποκτά και τις γνώσεις σε πράγματα που την βοηθούν να οδηγηθεί πιο γρήγορα στη λύση και στη συνέχεια να παγιδεύσει τον ένοχο, έχοντας γίνει ανώνυμος πληροφοριοδότης της αστυνομίας.
Κάθε επεισόδιο είναι απολαυστικό, χωρίς υπερβολή, εθιστικό. Δεν είναι μόνο η Λιόν που είναι καταπληκτική με αυτή τη βαριεστημάρα και ραθυμία που προσεγγίζει τον ρόλο και φαίνεται στο περπάτημά της.
Είναι και η δομή των επεισοδίων. Δεν είναι γραμμική. Δεν ξεκινάει από το έγκλημα και μετά το εξιχνιάζει δείχνοντας την έρευνα και τα στοιχεία που σιγά σιγά εμφανίζονται.
Αρχίζει από το έγκλημα, μετά πάει πίσω σε παρελθοντικά συμβάντα της αυτοτελούς ιστορίας κάθε επεισοδίου, μετά καταλήγει ξανά στο έγκλημα, σε όλο αυτό η Τσάρλι δεν έχει εμφανιστεί πουθενά και μετά έρχονται οι σκηνές που δείχνουν το πώς βρέθηκε σε αυτή την ιστορία. Κι αφού γίνει αυτό, επαναλαμβάνει κάποιες σκηνές, αυτή τη φορά με την Τσάρλι παρούσα.
Κι από κει ξεκινάει η δική της έρευνα για να φέρει μπροστά τον πραγματικό δολοφόνο.
Το Poker Face δε γίνεται να μην συγκριθεί με το Knives Out, αφού είναι ίδιος δημιουργός, ίδιο είδος, ίδια λογική: ένας κεντρικός ρόλος και οι υπόλοιποι αναλώσιμοι. Η Λιόν, όπως ο Κρεγκ με τον Μπενουά Μπλανκ που έχει ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας και κινησιολογίας στα χέρια, διατηρεί τη φυσική νεοϋορκέζικη προφορά της και προσθέτει μια κινησιολογία στον κορμό, τα πόδια και το πρόσωπο.
Η σειρά έχει ξετρελάνει την Αμερική, πάει να ξεπεράσει το The Last of Us και γι΄αυτό η Cosmote TV την έβαλε γρήγορα στην πλατφόρμα της και μπορείς να την βλέπεις ως κανονική σειρά, με ένα επεισόδιο την εβδομάδα.