Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε στα Όσκαρ να σαρώνουν ταινίες που έχουν πολλά στοιχεία συμπερίληψης και ικανοποιούν μια πολιτική ορθότητα, παρά αξίζουν όντως τόσες υποψηφιότητες και κατακτήσεις.
Το είδαμε για τα καλά στις αρχές του 2023, όταν το Everything Everywhere All At Once πήρε 7 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Ταινίας.
Φέτος, η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει τέτοια ταινία. Για την ακρίβεια, υπάρχει, αλλά είναι όσο πιο χολιγουντιανή και αμερικάνικη γίνεται.
Η Barbie της Γκρέτα Γκέργουικ έχει όλα τα στοιχεία που ζητά η νέα «τάξη πραγμάτων» στο Χόλιγουντ και η αλήθεια είναι ότι αν τυχόν αυτή η ταινία βρεθεί πρώτη σε υποψηφιότητες ή κατακτήσεις, δεν θα είναι άδικο ή παράλογο.
Έχει μια πολύ καλή σκηνοθεσία, έχει δύο εξαιρετικές ερμηνείες από Μάργκοτ Ρόμπι και Ράιαν Γκόσλινγκ, θα έχει λογικά υποψηφιότητα στην κατηγορία Προσαρμοσμένου Σεναρίου, έχει πολύ καλή φωτογραφία, θα έχει και υποψηφιότητα για Καλύτερο Τραγούδι, θα έχει για κοστούμια και μακιγιάζ, οπότε φαντάζει ένας contender.
Την ίδια στιγμή, αναμένουμε να δούμε στις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου το Poor Things του Λάνθιμου, που γνώρισε την υπέρτατη αποθέωση στη Βενετία. Η ταινία θα έχει κι αυτή κάμποσες υποψηφιότητες (γύρω στις 6 σίγουρες υπολογίζουμε), αλλά στο τέλος της ημέρας, τα δεδομένα δείχνουν πως θα πάμε σε μια μεγάλη μάχη μεταξύ δύο.
Το Oppenheimer και το Killers of the Flower Moon έχουν σε κάθε κατηγορία των Όσκαρ μεγάλες πιθανότητες υποψηφιότητας και μεγάλες πιθανότητες κατάκτησης.
Αν τα βάλουμε κάτω, θα δούμε ότι θα βρεθούν σίγουρα στα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Όσκαρ Πρωτότυπου και Προσαρμοσμένου Σεναρίου (αντίστοιχα), στο Ά Ανδρικό, στο ‘Α Γυναικείο, ενώ η ταινία του Σκορσέζε θα έχει και στο Β΄Ανδρικό σίγουρα.
Η φωτογραφία και των δύο είναι πολύ δυνατή, κοστούμια και μακιγιάζ επίσης, το Oppenheimer είναι φαβορί για ήχο και μοντάζ, άρα κάτι λιγότερο από 10 υποψηφιότητες για το καθένα, θα φάνταζε ως έκπληξη.
Ποια από τις δύο ταινίες είναι όμως αυτή που μπορεί να σαρώσει; Χωρίς να υπάρχει άποψη ακόμα για το Poor Things του Λάνθιμου, γνωρίζοντας όμως το buzz που έχει η ταινία αυτή, αν έπρεπε να κάνουμε ένα ποντάρισμα, θα ήταν στο Oppenheimer.
Ο Νόλαν έχει εξασφαλισμένα κάθε φορά τα Όσκαρ στις τεχνικές κατηγορίες, αλλά τα μεγάλα βραβεία δεν τα έχει πάρει ποτέ. Δεδομένου πως το Oppenheimer αντεπεξήλθε ιδανικά στα έσοδα σε περίοδο που βγήκε και η Barbie, τότε η ταινία του Νόλαν έχει το προβάδισμα για να βρεθεί πρώτη σε κατακτήσεις στις 10 Μαρτίου του 2024.
Αυτό το ποντάρισμα εκφράζει περισσότερο επιθυμία, παρά «πιστεύω». Η Barbie μοιάζει ιδανική για να συνοδεύσει ένα αφήγημα από την Ακαδημία που δεν χάνει ευκαιρία για να «τρίβει στα μούτρα» εμμέσως ότι είναι συμπεριληπτική και δεν διακατέχεται από υποτίμηση της γυναικείας σκηνοθεσίας κλπ.
Με καθαρά καλλιτεχνικούς όρους όμως, το Oppenheimer είναι σε κάθε του κομμάτι η κορυφαία ταινία της χρονιάς. Στην κόντρα με το Killers of the Flower Moon, κερδίζει στο ότι δεν είναι ανούσια μια σχεδόν 3ωρη ταινία. Του Σκορσέζε έχει σίγουρα μια περιττή ώρα. Έχει όμως το δεύτερο πολλές τρομερές ερμηνείες (τα γράψαμε κι εδώ).
Το Anatomy of A Fall της Ζιστίν Τριέ, που πήρε Χρυσό Φοίνικα, δεν μας μοιάζει ικανό να συνεχίσει την παράδοση των Καλύτερων Ξενόγλωσσων που έχουν υποψηφιότητα και κατακτούν και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Πολύ νωρίς σαφώς για μια οποιαδήποτε κουβέντα. Μετά την 4η Ιανουαρίου, όταν και θα έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για το Poor Things (τότε θα κυκλοφορήσει από τη Feelgood στις αίθουσες), ελπίζουμε πως θα κληθούμε να αναθεωρήσουμε.
- #Killers of the Flower Moon
- #Oppenheimer
- #Γιώργος Λάνθιμος
- #Κρίστοφερ Νόλαν
- #Μάρτιν Σκορσέζε
- #Όσκαρ
- #Όσκαρ 2024