Δεν είναι μόνο τα άσχημα νούμερα τηλεθέασης. Τέτοια, για παράδειγμα, έχει και Το Παιδί αλλά – γνώμη μας – αδικείται κατάφορα από αυτό το γεγονός. Αντίθετα το Καλά θα πάει κι αυτό, της ΕΡΤ επίσης, ξεκίνησε στραβά. Και ουδέποτε έστρωσε. Σε κανένα σημείο. Το ‘χαμε πει εξ αρχής πως μας απογοήτευσε και τώρα που έχει κυλήσει ο καιρός, δεν έχει αλλάξει αυτό το στενάχωρο πόρισμα.
Είναι μάλλον ότι περιμέναμε πάρα πολλά. Δεν είναι δηλαδή πως είναι τόσο κακό. Όσο ότι είχε μπει πολύ ψηλά ο πήχης. Και ήταν λογικό μια ματιά και μόνο να έριχνες στο καστ: Κώστας Κόκλας, Μαρία Λεκάκη, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Γιώργος Χριστοδούλου, Ελένη Φιλίνη, Γιάννης Ζουγανέλης , Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ντόρα Μακρυγιάννη, Πάρις Θωμόπουλος μεταξύ άλλων. Και ήταν ακόμα πιο λογικό όταν μάθαινες πως το σενάριο υπογράφει ο Δημήτρης Αποστόλου, το άλλοτε συγγραφικό ταίρι του Αλέξανδρου Ρήγα.
Για να δέσει όμως κάτι σωστά και ωραία δεν αρκεί να έχει επί μέρους καλά υλικά. Η σύνθεση είναι μια περίπλοκη διαδικασία που χρειάζεται να πάνε πολλά πράγματα άψογα για να βγάλει ένα καλό αποτέλεσμα. Εδώ αποσπασματικά αν το δεις, υπάρχουν καλά στοιχεία, καλές στιγμές ή ατάκες. Είναι το σύνολο που δεν δουλεύει, που δεν σου βγάζει αυτό το feel good που θα περίμενες από μια κωμωδία.
Σε τελική ανάλυση, όλο αυτό γίνεται αδιάφορο και αυτό είναι το χειρότερο. Το Αρχελάου 5, ας πούμε, που τόσο λοιδορήθηκε πέρυσι, είχε και φανατικούς οπαδούς. Γινόταν συζήτηση, έκανε ντόρο. Για το «Καλά θα πάει κι αυτό» έχετε ακούσει τίποτα; Ακριβώς. Ούτε η αλλαγή ώρας (πήγε στις 22:00 από τις 22:45, Δευτέρα-Τετάρτη) έφερε αποτέλεσμα.
Είναι συγκριτικό το τεστ. Η έλλειψη φρεσκάδας, η αίσθηση πως «αυτό το έχω ξαναδεί» μόνο κακό κάνει. Ενώ για να γυρίσουμε πάλι στο «Παιδί», που το έχουμε τόσο κρίμα που δεν έχει πιάσει τουλάχιστον στις μετρήσεις τηλεθέασης (γιατί υπάρχει και το παράθυρο ευκαιρίας του Ertflix), είναι πρωτότυπο και διαφορετικό από το μέσο όρο – εκεί το πρόβλημα ήταν κυρίως στην υπερπροσφορά επεισοδίων.
Μην το κουράζουμε άλλο. Το Καλά θα πάει κι αυτό είναι μια σειρά που δεν έκανε καλύτερη φέτος την τηλεοπτική σεζόν. Μπορεί να μην την έκανε ούτε και χειρότερη, αλλά ξαναλέμε η μετριότητα δεν ήταν αυτό που είχαμε κατά νου όταν ακούσαμε πως θα βγει. Κι αυτό είναι που ενοχλεί, απογοητεύει περισσότερο.
Δεν «θυμώνεις» με κάποιον από τον οποίο δεν έχεις απαιτήσεις. Τόσο μπορεί, αυτό κάνει. Εδώ όμως υπήρχε θεωρητικά πολύ γόνιμο έδαφος και ευκαιρία να προκύψει κάτι πολύ δυνατό τηλεοπτικά. Δεν πειράζει. Και τα λάθη ή οι αστοχίες μες στο πρόγραμμα είναι. Η κριτική αυτή άλλωστε δεν έχει σκοπό να μειώσει τη δουλειά κανενός. Μόνο να αποτελέσει πάτημα συζήτησης για το τι μπορεί και τι όχι να λειτουργήσει στο σύγχρονο τηλεοπτικό χάρτη. Τι να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και τι προς αποφυγή.