Εμείς εδώ στην Αθήνα δεν είμαστε μαθημένοι να μην έχουμε κάτι που έχουν σε άλλες περιοχές της χώρας. Κακό συναίσθημα ενδεχομένως, αλλά μας διακατέχει αυτή η απολυταρχία της πρωτεύουσας.
Ένα από τα πράγματα που ζηλεύαμε για αρκετό καιρό σε ανθρώπους εκτός Αθήνας, εκτός Αττικής, είναι τους Βολιώτες για το πιτσόγυρο. Καλά και τους Θεσσαλονικείς που έχουν στα πόδια τους τη Χαλκιδική, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ας μείνουμε στο πιτσόγυρο.
Ένα μαγαζί σε όλη την Ελλάδα είχε το προνόμιο και την ικανότητα να σκεφτεί ένα τέτοιο έπος και να το προσφέρει στον κόσμο. Ίσως, πολύ πιθανό για την ακρίβεια να υπήρχε ζήτημα πατέντας και γι΄αυτό να μην υπήρχε δυνατότητα σε άλλα μαγαζιά να κάνουν κάτι αντίστοιχο.
Κάτι που αν ισχύει, κάνει ακόμα μεγαλύτερη την γοητεία του πιτσόγυρου και του αρμόζει περισσότερο, αφού όλα τα υψηλής νόησης αριστουργήματα πρέπει να υπερπροστατεύονται για να ελκύουν περισσότερους αρπαγείς.
Πέρασαν κάμποσα χρόνια από τότε που μάθαμε για την ύπαρξη του πιτσόγυρου στον Βόλο. Χρόνια γεμάτα με θλίψη, με ένα ατέρμονο «γιατί». Μέχρι που η θεά Τύχη αποφάσισε από μόνη της να μας ανοίξει τα μάτια και τις καρδιές, αφού εμείς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε.
Το παιχνίδι της μοίρας λοιπόν θέλησε να παραγγείλω το βράδυ της Δευτέρας απ΄έξω. Η μοίρα θέλησε να κάνω αναζήτηση στο e-food και να μην παραγγείλω από τα ίδια που παραγγέλνω. Μια αόρατη δύναμη με έκανε να ανοίξω το μενού της Παλιάς Γευστικής Γωνιάς στον Βύρωνα και τα υπόλοιπα να γίνουν από μόνα τους.
Δεν χρειάστηκαν πάνω από 2-3 δευτερόλεπτα μέχρι το μάτι μου να πέσει σε ένα section που έλεγε «πίτα pizza». Στην αρχή δεν σκέφτηκα πως εννοεί το πιτσόγυρο, αλλά φαντάστηκα ότι θα είναι κάτι παραπλήσιο προς τη σκεπαστή. Μόνο που για τις σκεπαστές είχε ακριβώς από κάτω section. Άρα το όνειρο φάνταζε να γίνεται αληθινό. Και – μην περιμένετε κάποια ανατροπή στην πλοκή – έγινε.
Δίπλα στο μενού μια φωτογραφία-ντοκουμέντο για το τι ακριβώς είναι αυτή η πίτα πίτσα έστειλε φωτοβολίδες στον ουρανό και από τον ουρανίσκο μέχρι το στομάχι οργίαζαν οι πεταλούδες.
Ήταν μονόδρομος το πιτσόγυρο να μπει στο καλάθι αγορών, να πατηθεί η παραγγελία και σε περίπου 30 λεπτά να βρίσκεται μπροστά μου με το τυρί να ξεχειλίζει και την πιπεριά με τη σάλτσα ντομάτας να ευωδιάζουν την κουζίνα.
Η ειδοποιός διαφορά του συγκεκριμένου πιτσόγυρου από αυτό του Βόλου είναι πως στην Παλιά Γευστική Γωνιά δεν τυλίγουν απλώς ένα ζεστό κομμάτι πίτσα, δεν έχουμε δηλαδή ζύμη πίτσας, αλλά κανονική πίτα. Πάνω της έχουν τοποθετηθεί τα υλικά της πίτσας, έχουν ζεσταθεί και κολλήσει πάνω της μαζί με τον γύρο κοτόπουλο ή χοιρινό και το μείγμα είναι φεστιβάλ αλησμόνητο για τους γευστικούς κάλυκες και τη μύτη.
Το πιο ωραίο είναι η εικόνα των κομματιών γύρου που «πνίγονται» στο τυρί και ξεπροβάλλουν σαν ανθρώπινα κεφάλια στη θάλασσα.
Σίγουρα δεν είναι μια θρεπτική επιλογή τέτοιος συνδυασμός, ούτε ενδεδειγμένο για κάποιον που προσέχει στο έπακρο τη διατροφή του. Αλλά σε περίπτωση που δεν σε έχει βγάλει ο δρόμος σου ως τον Βόλο ως τα σήμερα και δεν έχεις γευτεί το πιτσόγυρο, δοκίμασε το μια φορά στην cheat day σου και θα καταλάβεις πολλά.
Φορμίωνος 104, Βύρωνας