Κάθε τραπέζι, κάθε παρέα που σέβεται τον εαυτό της, όταν βρεθεί σε μια ταβέρνα ή ένα μεζεδοπωλείο, θα φροντίσει να έχει κάποια στάνταρ πιάτα και μάλιστα επί δύο. Υπάρχει όμως ένα ορεκτικό που είναι πιο σιγουράκι κι από τα σιγουράκια.
Δεν αναφερόμαστε φυσικά στις τηγανητές πατάτες. Αυτές εξυπακούονται, αν και τα τελευταία χρόνια η πληθώρα ευφάνταστων επιλογών στα ορεκτικά, τις έχει κάπως εξωραΐσει.
Κάποιοι θα παραγγείλουν ένα σαγανάκι. Άλλοι κολοκυθοκεφτέδες ή ντοματοκεφτέδες. Για άλλους το τζατζίκι ή η τυροκαυτερή έχουν πάντοτε την τιμητική τους. Σε πιο γκουρμέ μεζεδοπωλεία θα συναντήσεις τίποτα ρολάκια κολοκυθιών ή μελιτζάνας με καμία μαρμελάδα τομάτας.
Σε όλες αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων, υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, το ορεκτικό που τους ενώνει: η τηγανισμένη φέτα με μέλι και σουσάμι, μέσα σε φύλλο κρούστας.
Είναι τέλη της δεκαετίας των 90’s και ο σεφ Γιάννης Γκελντής, που τον είδαμε αρκετά τηλεοπτικά στις αρχές του 2000, κυρίως στην εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη με τους δύο σεφ που καθοδηγούν δύο αδαείς με τη μαγειρική, είχε μια φαεινή ιδέα.
Σκέφτηκε να πάρει ένα κομμάτι φέτα, να το τυλίξει σε φύλλο κρούστας και αφού το τηγάνισε για λίγο, μέχρι να λιώσει η φέτα, χωρίς όμως να χάσει εντελώς τη σύσταση της, έριξε από πάνω μέλι και σουσάμι και έφτιαξε τον απόλυτο μεζέ.
Το ορεκτικό που είναι ταυτόχρονα γκουρμέ και «λαϊκό»
Από τότε αυτό το πιάτο έφυγε από την εστιατορική λογική, μετεγγράφει σε ταβέρνες και μεζεδοπωλεία, βρήκε διάφορες παραλλαγές στην πορεία των ετών, έδωσε έμπνευση για να δοκιμαστούν και άλλα τυριά με τον ίδιο τρόπο και έκανε τον κύκλο του για να επανέλθει σε πιο ιδιαίτερους γαστρονομικούς συνδυασμούς.
Για παράδειγμα, μπορείς να το βρεις να συνοδεύεται από μαρμελάδα τομάτας, από κάποιο chutney πιπεριάς ή μπορεί να το βρεις και σκέτο, δίχως το φύλλο κρούστας, μόνο με μέλι και σουσάμι.
Το ιδιαίτερο που έχει αυτός ο συνδυασμός των τεσσάρων στοιχείων, είναι ότι έχει τον κρατσανιστό χαρακτήρα και την αίσθηση του βουτύρου από το φύλλο, διαθέτει την αλμυρότητα της φέτας και αυτά τα δύο δένονται με τη γλύκα του μελιού και με τον θρεπτικό χαρακτήρα που έχει το σουσάμι.
Ίδιο συνδυασμό μπορεί να βρει κανείς και με άλλα τυριά, όπως τη σφέλλα ή τη φορμαέλα,, αν και εκεί προστίθεται στο κάδρο η τσιχλωτή υφή και όχι το εύκολο λιώσιμο στο στόμα που έχει η φέτα.