Τα καλοκαίρια είναι η εποχή που εμείς οι Αθηναίοι έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε σε νέα μέρη. Και σε αυτά τα νέα μέρη θα έρθουμε αντιμέτωποι με την υπόσχεση εμπειριών. Αυτές οι εμπειρίες αφορούν τα πάντα.
Εμπειρίες γνωριμιών με ανθρώπους, εμπειρίες σχέσεων, εμπειρίες απώλειας, χωρισμού, εμπειρίες διασκέδασης, μπάνιου στη θάλασσα, viewgazing εμπειρίες και γευστικές εμπειρίες. Ας εστιάσουμε σε αυτές τις τελευταίες. Έχουμε την αίσθηση πως είναι οι πιο ισχυρές.
Όλες οι διακοπές, είτε με παρέα είτε με οικογένεια, συνδέονται ως μνήμες μαζί με γεύσεις. Οι γεύσεις ανασύρουν τις μνήμες, ανασύρουν τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα.
Για όσους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα καλοκαίρι την Καλαμάτα και να τη γυρίσουν όσο περισσότερο μπορούν, υπάρχει μια γεύση που ξυπνάει κάθε ανάμνηση. Κι αυτή η γεύση βρίσκεται σε ένα πιάτο που όμοιο του δε βρίσκεις εύκολα στη Μεσσηνία. Ή μπορεί και να βρίσκεις. Αλλά για την οικονομία του λυρισμού, ας πούμε ότι αυτό το πιάτο είναι ένας πελοποννησιακός θρύλος.
Γιατί πάντοτε είναι ωραίο να βάζουμε λίγη σάλτσα στις ιστορίες μας. Και στο πιάτο μας. Αλλά σε αυτό το πιάτο που βλέπεις στην κεντρική φωτογραφία και θα περιγράψουμε στις επόμενες γραμμές, δε χρειάζεται καμία σάλτσα. Θα έπαιρνε όλη τη γευστική αξία.
Θα αρχίσουμε να κάνουμε την αποκάλυψη των στοιχείων όπως ο Αντρέας Μικρούτσικος στην εκπομπή με τον Ζονκ. Αλλά εδώ δεν έχει ζονκ.
Στην Καλαμάτα λοιπόν βρίσκεται μια ταβέρνα που η εμπειρία λέει ότι είναι τόσο εμπορική, που δύσκολα θα βρεις καλό, ταβερνίσιο φαγητό εδώ. Αλλά για μια σπάνια φορά η εμπειρία λαθεύει. Γιατί σε αυτό το τόσο κεντρικό σημείο, σε έναν κεντρικό δρόμο της Καλαμάτας, υπάρχει μια ωοειδής επιγραφί, ξύλινη, με κίτρινο πλαίσιο πάνω της, που γράφει πάνω «Θίασος».
Κάθεσαι εκεί, σου φέρνουν τον κατάλογο, μα πριν προλάβεις να ξεκινήσεις παραγγελία, παρατηρείς ότι στο 80% των τραπεζιών γύρω σου, υπάρχει ένα πιάτο που είναι ίδιο. Σημείο-αναφοράς, όπως λέμε.
Πρόκειται για την γουρουνοπούλα με πατάτες ψητές που είναι πόλος έλξης για ντόπιους και τουρίστες στην Καλαμάτα. Όσοι την δοκίμασαν, έκαναν λόγο για ένα «λουκούμι». Όσοι βρέθηκαν εκεί, είδαν ανθρώπους να κάθονται σε τραπέζια μόνοι και να μην είναι θλιμμένες φιγούρες. Απολάμβαναν μόνοι τους τη γουρουνοπούλα γιατί δεν ήθελαν καμία παρεμβολή σε αυτή την εμπειρία.
Όμως αυτό δεν είναι το μόνο αξιόλογο πιάτο. Ο Θίασος είναι από τα λίγα μέρη στην Καλαμάτα που δίνει τόση βάση στην τηγανητή πατάτα. Φρεσκοκομμένες και τηγανισμένες εκείνη τη στιγμή, οι πατάτες είνακι χρυσαφένιες, με ζουμερό κέντρο και τραγανότητα στις άκρες. Τόσο καλές, που ξεχνάς ότι καίνε, χαλάς τους γευστικούς σου κάλυκες και συνεχίζεις να τις τρως.
Θα δοκιμάσεις οπωσδήποτε την κρεατόπιτα, τους κολοκυθοκορφάδες, τους κολοκυθανθούς, το ξεροσφέλι σχάρας που είναι ένα τυρί τηγανισμένο με κρούστα και μέλι και με αυτά θα είσαι πλήρης. Πλήρης γεύσεων και εμπειριών. Α, φάε και τους ρεβυθοκεφτέδες.
Το απροσδόκητο στον Θίασο είναι πως τον τρέχουν 4-5 πολύ νέα παιδιά, κάτι που δείχνει ότι δεν χρειάζεται να είσαι 50 χρόνια στη δουλειά για να ξέρεις πώς θα ικανοποιήσεις έναν πελάτη. Ο Θίασος βέβαια έχει ιστορία 110 χρόνων σχεδόν.
Να στο κάνουμε πενηνταράκια; Μέσα σε 2.5 ώρες έχεις φτάσει στον Θίασο και μέσα σε 15 λεπτά έχεις μπροστά σου το αντικείμενο του πόθου σου.