Βρίσκεται πάνω στην εθνική οδό Πατρών-Πύργου και μοιάζει να έχει βγει από κάποια τρύπα του χρόνου. Το μαγαζί που οι ντόπιοι αποκαλούν «Μπλαμούτσα» σερβίρει στους λίγους μυημένους της περιοχής το καλύτερο σουβλάκι στην Ελλάδα.
Εδώ δεν θα βρεις ούτε θα χρειαστείς food critics ή influencers για να σχηματίσεις γνώμη ή να μετρήσεις αστεράκια στο διαδίκτυο, πριν παραγγείλεις. Μοναδικός οδηγός σου είναι η πραγματική γεύση που προέρχεται από το σουβλάκι που σερβίρει στους πελάτες του ο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος μπορεί –αν θέλει- να περηφανευτεί για το… ποίημα που προσφέρει στα Καβάσιλα του νομού Ηλείας!
Στεγασμένο σε ένα «σπιτομάγαζο», όπως τα λέγαμε παλιά αυτά τα δίπατα «πάνω σπίτι – κάτω μαγαζί», ανοίγει μόνο για μερικές ώρες το βράδυ και παραδίδει για όσο υπάρχει απόθεμα. Μετά… πάπαλα. Αύριο πάλι… Το «μενού» απλό και ξεκάθαρο: σουβλάκια (καλαμάκια δηλαδή), πατάτες τηγανιτές, χωριάτικη σαλάτα και ψωμί. Τέλος!
Αισθητική που φωνάζει… «εϊτίλα» από μακριά, ραμποτέ επένδυση στους τοίχους, μάρμαρο κάτω. Ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς για να το περιγράψει ως απολύτως αυθεντικό δείγμα ελληνικής επαρχίας που προσφέρει απολύτως αυθεντικό χειροποίητο σουβλάκι που δεν θα δοκιμάσεις πουθενά αλλού.
Μια καλή ιδέα για το τι θα ακολουθήσει, σου δίνει το ίδιο το καλαμάκι. Ο ιδιοκτήτης και μαέστρος στο ψήσιμο, Δημήτρης Χριστόπουλος, είναι εκείνος που μαζεύει τα καλάμια, τα κόβει, τα λειαίνει ένα προς ένα. Με απόλυτη προσήλωση και προσοχή φτιάχνει τα καλαμάκια του και μετά περνά κομμάτι-κομμάτι το κρέας με το λιπάκι του. Πάνω στα κάρβουνα ψήσιμο και μετά αλάτι, πιπέρι, λάδι, λεμόνι, ρίγανη… Φιλάκια…
Προφανώς και την διαφορά την κάνει το κρέας. Το κρέας που είναι δικό τους και φρέσκο και γι’ αυτό και κλάσεις ανώτερο από τις προκάτ, κατεψυγμένες λύσεις που έχουμε συνηθίσει πια στα αστικά κέντρα. Η πατατούλα κομμένη στο χέρι. Η ντομάτα από την περιοχή. Η φέτα και το λάδι, το ίδιο. Και το ψωμί ζυμωτό, με λίγη μαγιά και προζύμι. Η επιτυχία, αλλά και η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα.
Ο Μήτσος, όπως αποκαλούν οι περισσότεροι τον Δημήτρη Χριστόπουλο, πιθανότατα δεν το γνωρίζει καν και ίσως αν του το πεις, να μην σε πιστέψει, αλλά εκεί στα Καβάσιλα του νομού Ηλείας ακόμα και το ζουμί που μένει στο πιάτο αφού φας τα καλαμάκια σου, αλλού θα το χρέωναν ξεχωριστά μια ολόκληρη περιουσία. Και σίγουρα οι Αθηναίοι (και όχι μόνο) θα έκαναν ουρές χιλιομέτρων για να δοκιμάσουν τον ορισμό του ελληνικού street food.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο άνθρωπος κάθεται και κόβει καλαμιές και έχει τη μεθοδικότητα και την υπομονή να φτιάξει καλαμάκια, είναι γεγονός ενδεικτικό του σεβασμού του Δημήτρη Χριστόπουλου απέναντι σε κάθε πελάτη, για κάθε ένα ευρώ που θα βγάλει ο άλλος από την τσέπη του.
Προφανώς και κανείς δεν προτείνει να σηκωθείς τώρα από τον καναπέ σου κάπου στην Αθήνα και να σπεύσεις με το αυτοκίνητο στα Καβάσιλα για σουβλάκια! Άλλωστε μέχρι να φτάσεις εσύ, ο Μήτσος θα έχει ξεπουλήσει. Εάν, όμως, βρεθείς κάποια στιγμή για παραθερισμό σε κάποιο κοντινό μέρος, μην διστάσεις να αφιερώσεις λίγη ώρα για μια επίσκεψη μέχρι εκεί για να γίνεις κι εσύ κομμάτι της μυσταγωγίας του σωστού, αγνού κι ωραίου… σουβλακίου! Είναι βέβαιο πως δεν θα το μετανιώσεις!