Είναι ανώφελο να περιγράψεις με λέξεις το μεγαλείο του Ρονάλντο.
Μοιάζει εκ των προτέρων καταδικασμένη η προσπάθεια ν’ αποδώσεις την κλάση του.
Πώς να εξηγήσεις το σκίρτημα της καρδούλας σου όταν ξεκίναγε να καλπάζει.
Τη γλυκιά προσμονή του απρόβλεπτου κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του.
Τη συμπόνια στους αντίπαλους αμυντικούς (που θα προτιμούσαν να έρχεται κατά πάνω τους… νταλίκα, παρά ο ίδιος).
Τα επιφωνήματα θαυμασμού κάθε φορά που έβρισκε ένα νέο (ακόμα πιο γοητευτικό) τρόπο να στείλει την μπάλα στα δίχτυα!
Γιατί στην περίπτωση του Ρονάλντο οι αριθμοί όντως δεν λένε την αλήθεια:
«Φαινόμενο» δεν τον έκαναν τα 298 γκολ σε σύνολο 454 αγώνων.
Τα 2 Μουντιάλ, τα πρωταθλήματα και τα Κύπελλα.
Οι 2 «Χρυσές Μπάλες», οι 6 φορές που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και οι αμέτρητες διακρίσεις σε ομαδικό και προσωπικό επίπεδο.
«Φαινόμενο» τον έκανε το μοναδικό συναίσθημα που δημιουργούσε σε κάθε μύστη της μπάλας:
Ότι ανά πάσα στιγμή που τη χάιδευε θα μπορούσε να προκύψει μια στιγμή ποδοσφαιρικής μαγείας!
Ακόμα κι αν αυτή δεν θα καταγραφόταν ποτέ στα… κιτάπια της ιστορίας!
Όταν συστήθηκε λοιπόν στην Ευρώπη, ο Ρονάλντο πέτυχε 54 γκολ (σε 57 αγώνες) με την Αϊντχόφεν.
Όταν έκανε το «μπαμ» στην Μπαρτσελόνα, μάτωσε τα δίχτυα 47 φορές (σε 49 παιχνίδια).
Όταν μετακόμισε στην Ίντερ κόλλησε 59 «παστέλια» (σε 99 ματς).
Κι όταν έγραψε ιστορία στη Ρεάλ, το κοντέρ έγραψε 103 τεμάχια (σε 177 αγώνες).
Αναμφίβολα, δε, το πιο εμβληματικό του γκολ θεωρείται αυτό απέναντι στην Κομποστέλα.
Τότε που τάισε σκόνη τη μισή ομάδα, πριν καρφώσει την μπάλα στο πλεχτό…
Κι όμως!
Ακόμα και αυτό το «ποίημα» ίσως έχει… αντίπαλο.
Ίσως υπολείπεται μιας άλλης έμπνευσης που δεν μέτρησε ποτέ.
Μιας «ζωγραφιάς» που δεν γράφτηκε στα στατιστικά, αλλά έμεινε ανεξίτηλη στο μυαλό όσων είχαν την τύχη να τη δουν.
Στο ξεκίνημα της καριέρας του λοιπόν στην Κρουζέιρο ο Ρονάλντο είχε αρχίσει ήδη να λάμπει.
Σε ηλικία 18 μόλις ετών τρομοκρατούσε κιόλας τις αντίπαλες άμυνες.
Και σ’ ένα ματς με την Πατροσινένσε για το Campeonato Mineiro του 1994 έδωσε ένα από τα πρώτα δείγματα του… εξευτελισμού στον οποίο μπορούσε να τις υποβάλλει.
Έτσι, στο 8ο μόλις λεπτό άνοιξε το σκορ με ένα… γήινο γκολ.
Λίγο αργότερα όμως θα ερχόταν ένα άλλο, γνήσιο προϊόν της ποδοσφαιρικής του διαστροφής!
Γιατί φεύγοντας στην πλάτη της άμυνας είχε όλο τον χρόνο και τον χώρο να τελειώσει απλά τη φάση.
Να ξεχυθεί σαν άλογο (όπως έκανε αμέτρητες φορές στην καριέρα του) και να πλασάρει στα δίχτυα.
Δεν του αρκούσε όμως να σκοράρει.
Ήθελε να το κάνει, έχοντας «γλεντήσει» πρώτα τους αντιπάλους του…
Σχεδόν περίμενε λοιπόν τον πρώτο για να τον ντριμπλάρει.
Όταν ήρθε ο δεύτερος, τον έστειλε επίσης αδιάβαστο με συνοπτικές διαδικασίες.
Στην έξοδο απελπισίας του τερματοφύλακα, τον ανάγκασε (με νέα προσποίηση) να… σέρνεται στο χορτάρι.
Και βάζοντας την τελευταία πινελιά σε αυτό το έργο τέχνης, έσκαψε την μπάλα με μια σαφή… διαταγή:
Να καταλήξει πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και μετά στα δίχτυα!
Δυστυχώς για τον Ρονάλντο (και το ίδιο το άθλημα) ο επόπτης είχε σηκώσει τη σημαία του.
Με ζωηρή την αμφιβολία για το αν είχε δίκιο, είχε υποδείξει οφσάιντ.
Και διαπράττοντας βλασφημία για το ποδόσφαιρο, μετέτρεψε το αριστούργημα στο ωραιότερο γκολ που… δεν μέτρησε ποτέ!