Δεν είναι κοντινός προορισμός, δεν είναι μια απόφαση να πας. Είναι, όμως, ο ορισμός του αξίζει κάθε κούνημα του καραβιού, κάθε λεπτό αναμονής στα λιμάνια, κάθε βαριεστημένο κοίταγμα στο ρολόι («φτάνουμε;»). Η Ανάφη είναι μια κούκλα και όπως πολλά καλά πράγματα στη ζωή δεν έρχεται δίχως κάποιο κόπο.
Όταν όμως φτάσεις, όταν τη ζήσεις, ξεχνάς κάθε πρότερη ταλαιπωρία. Όχι μόνο από το ταξίδι αλλά και γενικώς. Έγνοιες και βάσανα πάνε στην άκρη. Είσαι εσύ και η φύση. Σμιλεμένη από το Κυκλαδίτικο αόρατο χέρι της αγριάδας των βράχων, του εκτυφλωτικού μπλε της θάλασσας.
Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο νησί η Ανάφη. Έχει κάτι στην ατμόσφαιρα που δεν το συναντάς πουθενά αλλού, μια ασύγκριτη ενέργεια. Κάποτε ήταν ένα μυστικό για λίγους. Γι’ αυτούς που το έλεγε η καρδούλα τους, γι’ αυτούς που ήξεραν. Ο ναός των free campers, των ανθρώπων που εκτιμούσαν την απλότητα στις διακοπές τους, μακριά από το δήθεν του «εκεί πάνε όλοι».
Τίποτα δεν μένει μυστικό στις μέρες μας. Φταίμε και εμείς που γράφουμε και ξαναγράφουμε για τέτοια μέρη, προς υπεράσπισή μας, πώς να αντισταθείς στην τόση ομορφιά;
Η ουσία είναι πως η Ανάφη δεν είναι ο προορισμός του άλλοτε. Έγινε τάση, έγινε μόδα. Οκ, λόγω μεγέθους και δομών δεν μπορεί να γίνει Σαντορίνη, που την έχει απέναντί της, αλλά τηρουμένων των αναλογιών άλλαξε πολύ και ο χαρακτήρας της και το στιλ της. Δεν αλλοιώθηκε, δεν έμεινε μήτε και αυτός ο παρθένος, γαλήνιος τόπος που αγαπούσαν τόσο οι πιστοί της.
High season αν πας, είναι αρκετά πιθανό να μην το ευχαριστηθείς. Ο κόσμος θα ΄ναι πολύς για ένα τέτοιο μέρος. Όλη η μαγεία χάνεται έτσι. Με την πολυκοσμία, τη βαβούρα, το «είναι παντού γεμάτα».
Αν είσαι στους τυχερούς που μπορούν να πάρουν άδεια τον Ιούνιο και ψάχνεις πού να πας, έστω για 2-3 μέρες να τις κολλήσεις με κάνα ΣΚ, μην το σκέφτεσαι πολύ. Η Ανάφη είναι τώρα στα καλύτερα της, βασικά τώρα είναι ο εαυτός της. Θα δεις τα πράγματα με τον τρόπο που τους πρέπει.
Είναι αρκετά πιθανό να πετύχεις και ορισμένους από τους παλιούς «θαμώνες» του νησιού. Που βρήκαν διέξοδο για να μη χάσουν τον τόπο τους, αυτό που αγαπούν. Αλλάζοντας απλώς περίοδο που τον επισκέπτονται.
Οι παραλίες αποκαλύπτουν το σύνολο της ομορφιάς τους. Και είναι αρκετές που τις λένε δίχως δεύτερη σκέψη «εξαιρετικές». Ο θρυλικός Ρούκουνας, άλλοτε ο παράδεισος των ελεύθερων κατασκηνωτών. Ο Μεγάλος Ποταμός, το Κλεισίδι, οι Άγιοι Ανάργυροι, το Κατσούνι…
Μήπως η Χώρα δεν είναι πιο μαγική τον Ιούνιο; Οι ντόπιοι ακόμα δεν έχουν κουραστεί από τον κόσμο, τα χαμόγελα είναι περισσότερα, στα μαγαζιά (και έχει σούπερ ωραία και γουστόζικα) δεν χρειάζεσαι πάντα κράτηση, το φαγητό είναι (ακόμα) πιο νόστιμο.
Ναι όλα είναι πιο ωραία τώρα. Θα κάνεις τις διαδρομές σου στα (πολλά) μονοπάτια και θα σβήνεις την κούραση από το περπάτημα γλυκά γλυκά, βουτώντας στη θάλασσα, απολαμβάνοντας τη δροσιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το λευκό των σπιτιών, το μπλε της θάλασσας, το χρυσοκίτρινο των βράχων. Ένα πάνελ χρωμάτων που μιλάει απευθείας στη ψυχή σου. Δεν είναι απρόσωπα εδώ, δεν είσαι «τουρίστας». Γίνεσαι έναν με τον τόπο, δένεσαι. Για πάντα. Αρκεί να ξέρεις πότε να πας.
*Οι φωτογραφίες είναι από το TripAdvisor