Να ‘ταν άραγε αυτή μια εικόνα από το κοντινό μέλλον; Ένας προάγγελος των όσων έρχονται σε περιοχές που υποφέρουν (ναι, αυτή είναι η σωστή λέξη) από τον υπερτουρισμό; Πιθανότατα, ναι. Στη Μαγιόρκα, τις προάλλες, είδαμε μια συλλογική ενέργεια που έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε κάποιας μορφής κίνημα, να γίνει τάση και στάση.
Τι ακριβώς συνέβη; Οργανωμένες ομάδες ντόπιων πολιτών πραγματοποίησαν δυναμική παρέμβαση στην παραλία Καλό ντες Μόρο του νησιού τους, στις Βαλεαρίδες. Στο στόχαστρο τους οι τουρίστες. Πιο σωστά, οι υπερβολικά πολλοί τουρίστες. Με πανό που ύψωσαν τους έκαναν σαφές πως δεν είναι καλοδεχούμενοι σε τόσο μεγάλους αριθμούς.
Αυτήν την εποχή και όλο το υπόλοιπο της τουριστικής σεζόν, θα πρέπει να έχεις μέσο… για να βρεις χώρο να κάτσεις σε αυτήν την παραλία της Μαγιόρκα προκειμένου τόσο κόσμο που έχει. Θεωρείται μια από τις πιο όμορφες στον κόσμο και όλοι οι επισκέπτες θέλουν να πάνε από εκεί. Για να το ζήσουν από κοντά, για να τραβήξουν φωτογραφίες αλλά και για να… δειχτούν – είναι φαινόμενο της εποχής αυτή η «Ινσταγκραμική» τρέλα.
Είναι το ειδικό που φανερώνει το γενικό. Μέρη όπως η Μαγιόρκα δεν είναι «κατασκευασμένα» για να φιλοξενούν τόσο πολύ κόσμο. Οι ντόπιοι που αντιδρούν δεν το κάνουν από πείσμα, μισανθρωπισμό ή τρέλα. Οι ενέργειες τους είναι κυρίως αποτέλεσμα αγωνίας. Για το μέλλον του τόπου τους, για τις συνέπειες που (θα) έχει αυτή η υπερβολή.
Η ενέργεια επίσης στη Μαγιόρκα δεν ήταν κάποια μεμονωμένη κίνηση. Εντάσσεται σε ένα πλαίσιο. Παρόμοιες δράσεις έχουν πραγματοποιηθεί στην Ίμπιζα, στην Πάλμας. Γενικώς σε τουριστικά μέρη ανά τον κόσμο, δημιουργούνται ομάδες πολιτών που σκοπό έχουν να βάλουν όρια σε αυτήν την κατάσταση πριν να είναι πολύ αργά. Οι αρχές επίσης παίρνουν επίσης μέτρα για να αποθαρρύνουν τους τουρίστες. Στο Άμστερνταμ «κυνηγάνε» τα Airbnb, σε χωριά της Ιταλίας και της Αυστρίας έχουν απαγορέψει τις selfie σε hot τουριστικά σποτ επειδή δημιουργείται συνωστισμός…
Και στα μέρη μας; Είναι θέμα χρόνου, πιστεύουμε, να δούμε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα με αυτό που έγινε στη Μαγιόρκα. Ο υπερτουρισμός σαρώνει τα νησιά μας.
Τις προάλλες η Σαντορίνη υποδέχτηκε μέσα σε ελάχιστες ώρες κοντά 20.000 (!) ανθρώπους που ήρθαν στο νησί με κρουαζιερόπλοια, η Μύκονος είναι ένας «άλλος πλανήτης» εδώ και σειρά ετών, στην Πάρο τα τελευταία χρόνια χτίζουν νέα σπίτια και ξενοδοχεία ακόμα και στα πιο απίθανα… κατσάβραχα. Και δεν είναι βέβαια μόνο αυτά τα 3 νησιά, τα αναφέρουμε ξεχωριστά επειδή είναι τα πιο γνωστά, τα πιο προβεβλημένα και δημοφιλή παγκοσμίως.
Το «κίνημα της πετσέτας» που εμφανίστηκε πέρυσι στα μέρη μας, ήταν ακριβώς μια έκφανση αντίδρασης τοπικής κοινωνίας στις συνέπειες του υπερτουρισμού. Ανθρώπων που βλέπουν να αλλοιώνεται ριζικά ο τόπος τους, να μην μπορούν να απολαύσουν τις ομορφιές τους, να νιώθουν αποκλεισμένοι από τις παραλίες που κάποτε ένιωθαν ολότελα δικές τους.
Ο τουρισμός προφανώς και είναι απαραίτητος, μην παρεξηγηθούμε. Ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που είναι η πιο βαριά της βιομηχανία. Όμως παν μέτρον άριστον. Αν, μπρος στο βωμό του κέρδους, δεχτούμε τα πάντα ως φυσιολογικά, κάποια στιγμή θα το μετανιώσουμε. Θα τα βρούμε μπροστά μας όλα αυτά. Το φυσικό τοπίο καταστρέφεται, τα νησιά δεν αντέχουν τόσο κόσμο.