Η ετυμολογία έχει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ανακαλύπτεις, συνδέεις, σκέφτεσαι… Είναι η ρίζα των λέξεων, των τοποθεσιών, των ονομάτων… Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει μία σχετική ευαισθησία, αφού ο γλωσσικός πλούτος χαρακτηρίζεται αμύθητος.
Το συγκεκριμένο άρθρο επικεντρώνεται στο Πακιστάν, το οποίο επισήμως ονομάζεται Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν.
Αποτελεί την πέμπτη χώρα του κόσμου σε πληθυσμό (περίπου 241.500.000) και την 33η σε έκταση.
Το Πακιστάν διαθέτει πανάρχαια ιστορία αποίκισης και πολιτισμού, αφού στην ευρύτερη περιοχή έχουν εισβάλει Έλληνες, Πέρσες, Άραβες, Αφγανοί, Τούρκοι και Μόγγολοι.
Έγινε τμήμα των Βρετανικών Ινδιών κατά τον 19ο αιώνα, κήρυξε την ανεξαρτησία του το 1947 και έκτοτε διακρίνεται για την πολιτική του αστάθεια.
Η χώρα είναι ομοσπονδιακή δημοκρατία αποτελούμενη από τέσσερις επαρχίες και τέσσερις ομοσπονδιακές περιοχές, συν την ομοσπονδιακή περιοχή της πρωτεύουσας.
Είναι το μοναδικό μουσουλμανικό κράτος από τα εννέα που κατέχουν πυρηνικά όπλα και το δεύτερο της νότιας Ασίας μετά την Ινδία.
Από το 1947 η χώρα χαρακτηρίζεται από περιόδους οικονομικής και μιλιταριστικής ανάπτυξης, ενώ διαθέτει τον έκτο μεγαλύτερο στρατό ξηράς.
Τον τελευταίο μισό αιώνα, το νοτιοανατολικό ασιατικό κράτος διατηρεί αγαστή συνεργασία με την Κίνα, προκειμένου να αναπτυχθούν το JF-17, το Κ-8 και διάφορα οπλικά συστήματα.
Παράλληλα, η στρατιωτική αρχή έχει σχέσεις με τις ΗΠΑ, γεγονός που έδωσε στο Πακιστάν καθεστώς κύριου συμμάχου εκτός ΝΑΤΟ το 2004.
Προμηθεύεται το πιο σεβαστό μέρος του εξοπλισμού του από τους Κινέζους και τους Αμερικανούς, επομένως, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάθε άλλο παρά αμελητέο μέγεθος αποτελεί στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και του Πακιστάν έχει επιταχύνει τον ρυθμό των κοινών ασκήσεων.
Συνάμα, οι ολοένα πιο συμβατές αλυσίδες εφοδιασμού όπλων και τα συστήματα επικοινωνίας δικτύου, έχουν επιταχύνει την ενοποίηση των αμυντικών δυνατοτήτων μεταξύ των δύο πλευρών.
Τέλος, τα δύο έθνη συνεργάζονται επίσης για την ανάπτυξη των προγραμμάτων πυρηνικής και διαστημικής τεχνολογίας τους.
Κι αφού διαβάσατε μερικούς από τους λόγους που η χώρα συγκαταλέγεται στις πανίσχυρες στρατιωτικές δυνάμεις του κόσμου, ήρθε η ώρα για γλώσσα. Θα αναρωτιέστε ποια είναι η ρίζα της λέξης. Ιδού λοιπόν η -απρόσμενη- απάντηση.
Επινοήθηκε το 1933 από τον Choudhry Rahmat Ali (στη γλώσσα Ούρντου προφέρεται Τσοντρί Ρεχμάτ Αλί), ο οποίος ήταν ένας από τους Πακιστανούς εθνικιστές και έμεινε στην ιστορία ως ο εμπνευστής του Κινήματος του Πακιστάν.
Η αρχική λέξη ήταν «Πακστάν», το οποίο ήταν αρκτικόλεξο, εκ των αρχικών γραμμάτων των γεωγραφικών περιοχών της τότε Ινδίας όπου διέμεναν μουσουλμάνοι (οι πέντε βόρειες περιοχές του βρετανικού Ρατζ).
Ειδικότερα, το γράμμα «Π» δόθηκε για την περιοχή Παντζάμπ, το «Α» για την περιοχή Αφγανία, το «Κ» για την περιοχή Κασμίρ και το «Σ» για τις περιοχές των Σιντ, λαών της Δυτικής Ινδίας με ισλαμική παράδοση.
Τέλος η κατάληξη «Ταν» πρόκειται για περσική (φαρσί) λέξη που σημαίνει έδαφος-χώρα ή, κατά μία άλλη εκδοχή, προέρχεται από την περιοχή Μπαλουχιστάν.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη λέξη «Πακ» στη γλώσσα Ούρντου που μιλούν οι μουσουλμάνοι της δυτικής Ινδίας, σημαίνει «καθαρό».
Επομένως, η λέξη «Πακστάν» σημαίνει «γη των καθαρών», δηλαδή των γνήσιων πιστών στη διδασκαλία του Μωάμεθ.
Την επινόηση αυτή υιοθέτησε στη συνέχεια o δικηγόρος και πολιτικός Μουχαμάντ Αλί Τζινάχ, ο οποίος υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος γενικός κυβερνήτης της χώρας, θέση που κράτησε μέχρι τον θάνατό του στις 11 Σεπτεμβρίου 1948.
Αυτός ήταν ο άνθρωπος που προσέθεσε το γράμμα «Ι», προκειμένου να είναι πιο εύηχη η λέξη, επομένως εγένετο Πακιστάν μια για πάντα.
Το ομώνυμο Κίνημα πορευόταν υπό την ηγεσία της Πανινδικής Μουσουλμανικής Ένωσης και στόχευε στη δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου κράτους για τους μουσουλμάνους στις βορειοδυτικές περιοχές της νότιας Ασίας.
Η διαίρεση επισημοποιήθηκε από το Νόμο Ινδικής Ανεξαρτησίας του 1947, σύμφωνα με τον οποίο η Βρετανική Ινδία παραχωρούσε ανεξαρτησία στην Ινδία και το Πακιστάν.