Μία από τις φράσεις της Νάταλι Πόρτμαν στην ταινία Jackie λέει ότι: «Οι χαρακτήρες που διαβάζουμε στα βιβλία φτάνουν πολλές φορές να είναι πιο αληθινοί από τους πραγματικούς ανθρώπους». Αυτό αποτελεί μια κυνική αλήθεια, γιατί στα βιβλία μπορούμε να προσδώσουμε στους υποθετικούς ανθρώπους όλα εκείνα που θα θέλαμε να αντικρύζαμε στον κόσμο. Τέτοια μέσες άκρες είναι η φύση και λειτουργία των ταινιών. Να προσφέρουν μια οπτική όσων θα θέλαμε να είμαστε ή να μας περικυκλώνουν. Οι 7 ταινίες με επίκεντρο το δημοσιογραφικό καθήκον τραβούν την κουρτίνα του αξιακού μας συστήματος ως κλάδος. Μας δείχνουν ταυτόχρονα αυτό που θα έπρεπε να είμαστε και αυτό από το οποίο απέχουμε παρασάγγας!
1. All the President’s Men : Σκάνδαλο Watergate, προεδρία Νίξον, Βαθύ Λαρύγγι, Μπομπ Γουντγουόρντ και Καρλ Μπερνστάιν. Ταινία βασισμένη σε αληθινή ερευνητική δημοσιογραφία, βασισμένη στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας. Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Ντάστιν Χόφμαν αποκαλύπτουν μαεστρικά τα κόλπα που απαιτούνται για να πάρεις την πληροφορία που θες. Επίσης, δείχνουν ότι στη δημοσιογραφία τα κίνητρα και το αποτέλεσμα πρέπει να είναι θεμιτά. Τα μέσα που θα πετύχεις τον στόχο δεν έχουν απαραίτητα συγκεκριμένη χροιά.
2. Spotlight : Μια από τις καλύτερες ταινίες από το 2010 και έπειτα. Με ένα καστ υψηλών προδιαγραφών – ιδίως Μαρκ Ράφαλο, Μάικλ Κίτον και Λιβ Σράιμπερ – βλέπουμε άλλη μια πραγματική υπόθεση. Μια ομάδα δημοσιογράφων, διακεκριμένη και με συγκεκριμένο ρόλο στο φύλλο της εφημερίδας, ψάχνει μια υπόθεση που φτάνει πολύ βαθιά στην κοινωνία της Βοστόνης. Κι όχι μόνο. Εδώ βλέπουμε την επιμονή, την πίστη στο δίκαιο και την σημασία του σωστού timing. Πως δηλαδή κάποια μικροεμπόδια μπορεί να είναι βοηθητικά ως προς το διακύβευμα.
3. Nightcrawler : Ο Τζέικ Γιλινχόλ μας πηγαίνει στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Εκεί που το πάθος για την είδηση και τη δόξα σε εξοβελίζει εκτός ανθρώπινων ορίων. Ναι, το δημοσιογραφικό ζιζάνιο αντίκειται πολλές φορές σε ανθρώπινες ιδιότητες.
Ο Λούις Μπλουμ είναι η αντανάκλαση μιας σαρκοφάγας δημοσιογραφίας, ενός αδηφάγου ρεπορτάζ. Το πιο σημαντικό όταν βρίσκεσαι πάνω από έναν άνθρωπο που ματώνει βαριά δεν είναι να φωνάξεις το ασθενοφόρο. Είναι να απαθανατίσεις το στόμα του που φτύνει αίμα και να βγάλεις μια δυνατή εικόνα, άρα αφήγηση.
4. The Girl With The Dragon Tatoo : Τόσο στην σουηδική εκδοχή όσο και σε αυτή με τον Κρεγκ και τη Μάρα, το δίδαγμα της δημοσιογραφικής λειτουργίας είναι το εξής: στην διάρκεια της «ανασκαφής» σου καλό είναι να κυνηγάς περισσότερο τις σκιές παρά το φως. Όσο περισσότερο φαίνεσαι, τόσο πιο εύκολα θα σταθούν στο δρόμο σου εκείνοι που δε θέλουν να βρεις συγκεκριμένα στοιχεία.
5. Good Night and Good Luck : Ο Τζορτζ Κλούνι μας γυρίζει στα 1950, όπου τα πράγματα φαίνονταν πιο απλά και ορθολογικά. Τότε που η τηλεόραση βρισκόταν σε εμβρυακή φάση και δεν υπήρχε χρησιμοθηρία στον χώρο. Όλα αφορούσαν την είδηση, την αλήθεια και την κοινώνηση της δίχως περιτυλίγματα. Και εδώ βλέπουμε ότι τρεις χαρακτήρες με ήθος και τιμιότητα δεν αρκούν για να δώσουν τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζεται να πείσουν ανωτέρους, χρειάζεται να σπάσουν αυγά πολλές φορές μέχρι να καταδείξουν το άδικο, το κακό και το λάθος.
6. Truth : Η Κέιτ Μπλάνσετ και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ βάζουν στο στόχαστρο τους την μέγιστη εξουσία. Ο Πρόεδρος Μπους και ορισμένα πεπραγμένα του πριν φτάσει στο απόλυτο αξίωμα, καλύπτονται από γκρίζο σύννεφο. Κι αυτό που αχνοφαίνεται από κάτω λανθάνει των νόμιμων ορίων. Αυτό που παρουσιάζει το Truth είναι ότι η δημοσιογραφία μπορεί να γίνει εμμονική και να τυφλωθεί κάποιες φορές. Αλλά όσο υπάρχουν τα σωστά κίνητρα, πάντοτε θα βρίσκεις την έξοδο του λαβυρίνθου!
7. Rosewater : Με τον σπουδαίο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, πουλέν του Πάμπλο Λαραίν και με πολλές υποψηφιότητες για το Mozart In The Jungle, το Rosewater δείχνει μια ακόμα πιο «μάγκικη» δημοσιογραφία. Εκεί που η αλήθεια δεν είναι αυτονόητη, εκεί που η ελευθερία λόγου είναι σύντομο ανέκδοτο. Ο Ιρανο-Καναδός ρεπόρτερ Μαζιάρ Μπαχάρι, καλύπτει την προσπάθεια του Χοσεΐν Μουσάβι ως συνδιεκδικητή του Αχμαντινετζάντ στις εκλογές. Το να σταθείς έστω και ως παρατηρητής στην αντίθετη πλευρά του πολυπλόκαμου καθεστώτος εμπεριέχει μέγιστο ρίσκο. Ιδίως αν δεν λειτουργείς για σένα στη ζωή και κάπου σε περιμένουν μια γυναίκα κι ένα παιδί!
* Οι 7 ταινίες που επιλέχθηκαν δεν σημαίνει ότι είναι οι μοναδικές ή απαραίτητα οι καλύτερες. Είναι οι συγκεκριμένες 7 ταινίες γιατί έχουν κι από ένα διαφορετικό δείγμα δημοσιογραφίας να επιδείξουν.