Στην ιστορία του σινεμά έχουν γυριστεί πολλές κακές ταινίες και αυτό είναι γεγονός. Έχουν γυριστεί και ορισμένες που είναι κάτι παραπάνω από κακές, είναι πραγματικά εκτρώματα. Και υπάρχει και το «The Room». Πρόκειται για ένα φιλμ τόσο κακό που αποτελεί μια κατηγορία από μόνο του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως έχει χαρακτηριστεί «ο Πολίτης Κέιν των κακών ταινιών»!
Το «The Room» είναι μάλλον η καλύτερη κακή ταινία που έχει γυριστεί ποτέ. Είναι τόσο κακή που πραγματικά χαίρεσαι να την βλέπεις. Ο Τόμι Γουαζό δε, που αποτελεί τον σεναριογράφο, τον σκηνοθέτη, τον παραγωγό και τον πρωταγωνιστή αυτού του έπους είναι ένα πραγματικό μυστήριο: άπαντες αγνοούσαν την ύπαρξή του πριν γυριστεί αυτή η ταινία και όσο η φήμη της αυξανόταν τόσο μεγαλύτεροι γινόντουσαν και οι μύθοι για αυτόν.
Από το 2003 και μετά που κυκλοφόρησε το “The Room” κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά αν αυτό το κακό σενάριο, αυτές οι άθλιες ερμηνείες και αυτή η σκηνοθεσία για… τα μπάζα έχουν προκύψει λόγω ανικανότητας του Τόμι Γουαζό ή απλά ο τελευταίος έκανε την απόλυτη τρολιά. Φυσικά και αυτό δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ όπως όλοι μπορούμε να μαντέψουμε.
Γυρισμένο μόλις μέσα σε δυο εβδομάδες και «ξεσκισμένο» από κάθε κριτικό κινηματογράφου, το «The Room» είναι η ιστορία ενός άντρα που τον λένε Τζόνι (τον Τόμι Γουαζό…) και των περιπετειών του με την μνηστή του Λίζα, τον καλύτερο του φίλο Μάρκ και έναν… 17χρονο γείτονά του που ο Τζόνι αντιμετωπίζει σαν γιο του. Αυτός ο 17χρονος, όμως γουστάρει την μνηστή του, η οποία ωστόσο κερατώνει τον Τζόνι με τον κολλητό του. Ένα αριστούργημα αλλά από την ανάποδη!
Το κερασάκι στην τούρτα όμως είναι η ερμηνεία του Γουαζό, ο οποίος παίζει λες και είναι μαστουρωμένος διαρκώς. Και είναι τόσο, μα τόσο κακός σε αυτό που κάνει, που τελικά καταλήγει να είναι απολαυστικός. Όπως εύστοχα έχει πει και ο stand up κωμικός Ρόμπερτ Πόπερ: «Είναι σαν να παρακολουθείς τον αγαπημένο σου εφιάλτη ξανά και ξανά. Είναι αποτρόπαιο να το παρακολουθείς. Είναι όπως όταν βλέπεις τον «Νονό» και ξέρεις ότι η κάθε σκηνή που θα ακολουθήσει θα είναι αριστουργηματική, αλλά από την ανάποδη: κάθε σκηνή είναι τόσο άψογα κακή».
Το «The Room» κατέληξε να είναι μια θρυλική ταινία, ένα cult έπος με άπειρους θαυμαστές. Επετειακές προβολές άρχισαν να οργανώνονται σε μεγάλα σινεμά, με τους θεατές να μαζεύονται στην αίθουσα, να γιουχάρουν σε κάθε άθλια ατάκα, να πετάνε πλαστικά ποτήρια στην οθόνη και να βρίζουν μέχρι «τελικής πτώσης» αυτή την μπούρδα που έβλεπε. Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος πραγματικά άρχισε να διασκεδάζει με το «The Room».
Αν και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ αν ο Γουαζό ήθελε να γυρίσει ένα δράμα ή μια συγκαλυμμένη κωμωδία, η βιομηχανία του Χόλιγουντ του έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσει την καριέρα του κάνοντας ένα κωμικό σίριαλ. Αυτός γύρισε ένα κωμικό σίριαλ που παίχτηκε μόλις για μερικά επεισόδια γιατί πολύ απλά δεν βλεπόταν. Τελικά, κατέληξε απλά να απολαμβάνει από εδώ και από εκεί την κακή φήμη του μετά την αποτυχία του «The Room».
Ο συμπρωταγωνιστής του Γουαζό, πάντως, ο Γκρεγκ Σεστέρο έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «The Disaster Artist: My Life Inside the Room», το οποίο αναφέρεται στις ελλείψεις που υπήρχαν ενώ γυριζόταν το θρυλικό «αριστούργημα». Σύντομα, το βιβλίο αυτό θα γίνει ταινία από τον Τζέιμς Φράνκο, ο οποίος θα πρωταγωνιστεί καθώς θα ενσαρκώνει τον Γουαζό.