Ακούστε, ακούστε…
Επαναδιατύπωση: διαβάστε. Διαβάστε: δεν είναι ένας απλά καλός οδηγός. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν ένας «απλά» σπουδαίος οδηγός. Είναι ένας από τους 4-5 κορυφαίους πιλότους όλων των εποχών και δικαίως, όταν ολοκληρώσει την επίζηλη καριέρα του, θα έχει πολύ καλές πιθανότητες να επικρατήσει στην άτυπη μάχη (και, στην πραγματικότητα, παντελώς αχρείαστη…) για το ποιος είναι ο GOAT.
Αν είστε από εκείνους που ισχυρίζονται πως τα εξωπραγματικά του επιτεύγματα (7 παγκόσμιοι τίτλοι, 103 νίκες, μυριάδες άλλα ρεκόρ που απλά τα συνέθλιψε στο οδηγικό του διάβα) οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στη δυναμική της ΜακΛάρεν και, πολύ περισσότερο, στην Μερσέντες και ότι ακόμα και μια- έστω ταλαντούχα, με ροπή προς τον μηχανοκίνητο αθλητισμό- μαϊμού θα μπορούσε να καταφέρει ό,τι κι αυτός, τότε καλό θα ήταν να σταματήσετε να διαβάζετε κάπου εδώ.
Γιατί;
Πολύ απλά γιατί τα όσα θα γράψουμε από δω και πέρα δεν πρόκειται να σας αρέσουν και θα θελήσετε να μας στείλετε κάποιο μήνυμα στο οποίο θα λέτε «Ρε menshouse, βράσε καμιά μέση γόμα μπας και πάρεις μυρωδιά από το άθλημα».
Είστε ακόμα εδώ; Ωραία- μην πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε: ο Λιούις Χάμιλτον είναι ο τύπος εκείνος που κατάφερε στη ρούκι σεζόν του να κερδίσει, δια της ισοπαλίας, τον Φερνάντο Αλόνσο (έναν από τους καλύτερους ever και δεν τίθεται ούτε επ’ αυτού θέμα), αυτός που έχει διαλύσει κάθε team-mate του, εκείνος που ουσιαστικά εξώθησε στην απόσυρση τον Νίκο Ρόσμπεργκ μετά τον απρόσμενο θρίαμβό του το 2016, όταν και, κατ’ ουσίαν, παραδέχτηκε πως αυτό που έκανε εκείνη την χρονιά ήταν ελαφρώς παρά φύση και δεν πρόκειται να επικρατήσει ξανά επί του Βρετανού.
(Ναι, εντάξει, ο Ράσελ πέρυσι τον έβαλε από κάτω, αλλά μιλάμε για μια σεζόν που ο Χαμ την παράτησε από πολύ νωρίς όταν διαπίστωσε ότι δεν έχει καμία πιθανότητα για τον τίτλο, την στιγμή που ο νέος στην ομάδα τα έδινε όλα σε κάθε grand prix. Δεκτό, αλλά εξηγήσιμο).
Είναι, εν ολίγοις, ένας γ@μημένα ικανός πιλότος, ένα εξωφρενικό ταλέντο από εκείνα που βγαίνουν μια φορά τα πολλά χρόνια, ένα οδηγικό θαύμα της αγωνιστικής φύσης που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό με τις ικανότητές του. Ένας πιλότος, παράλληλα, που δούλευε από την ηλικία των 5 ετών σαν «σκυλί», προκειμένου όταν μεγαλώσει και φτάσει στην F1 να γαβγίζει και να κάθονται άπαντες σούζα από τον φόβο.
Επειδή, λοιπόν, ο Billion Dollar Man είναι όλα τα παραπάνω, η (διαφαινόμενη εδώ και καιρό) απόφασή του ν’ ανανεώσει το συμβόλαιό του με την Μερσέντες ξενέρωσε πολύ κόσμο, που τον ονειρευόταν στα κατακόκκινα της Φεράρι προκειμένου ν’ αρχίσει η επιχείρηση «Φοίνικας»- ξέρετε, δα, για ποια μιλάμε. Εκείνη με τις στάχτες και την αναγένννηση.
Η Σκουντερία έβαλε μέχρι και τον… Πάπα Φραγκίσκο να μιλήσει μαζί του («Λιούις, τέκνον μου, είναι αμαρτία να μην έρθεις…»), του έταξε έναν στρατό από λαγούς που φορούσαν εκτυφλωτικά πετραχήλια εις εξ αυτών, του έδωσε τα κλειδιά για το Μαρανέλο, ήταν διατεθειμένη να πει «ναι» σε κάθε του επιθυμία και του προσέφερε ένα συμβόλαιο από εκείνα που τα βλέπει ο Κριστιάνο Ρονάλντο και λέει στους ιθύνοντες της Αλ Νασρ πως αισθάνεται κακοπληρωμένος.
Ο Χάμιλτον, παρά την από χρόνια εκπεφρασμένη επιθυμία του να ντυθεί στα κόκκινα («Αποτελεί όνειρο του καθενός να οδηγήσει για την Φεράρι, αισθάνομαι ότι είναι ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί…» δήλωνε το 2022), σε κάθε επαφή του με την ιταλική πλευρά μιμείτο, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, τον Μεταξά, λέγοντας το ένα ευγενικό «όχι» μετά το άλλο.
Οχιά διμούτσουνη ρε Λιούις: ο 38χρονος Βρετανός υπέγραψε με κάθε επισημότητα το νέο του συμβόλαιο με την Μερσέντες μέχρι και το 2025, όταν και θα βρίσκεται στην τρυφερή ηλικία των 40.
The Team is delighted to announce that Lewis and George will continue to lead its driver line-up in 2024 and 2025. 💪 pic.twitter.com/MSdlhUrOX7
— Mercedes-AMG PETRONAS F1 Team (@MercedesAMGF1) August 31, 2023
Και πάλι, για να μην τον αδικούμε, ο Άγγλος έπραξε το λογικό: η Φεράρι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει άθλημα και από την Φόρμουλα 1 το έχει γυρίσει στο μποξ, όπου και κάνει με τεράστια επιτυχία τον σάκο.
Η Μερσέντες, από την άλλη, μπορεί να μην είναι η δυναστεία των προηγούμενων ετών, μπορεί η Ρεντ Μπουλ να της έχει αλλάξει τα φώτα την τελευταία διετία, αλλά δεν παύει να έχει ένα σαφώς πιο ανταγωνιστικό μονοθέσιο από την SF-23 και να του προσφέρει καλύτερες πιθανότητες να διεκδικήσει το πολυπόθητο 8ο στέμμα.
Πέραν τούτου, ο Χάμιλτον έχει μία σχέση ζωής με την Μερσέντες, καθώς ήταν αυτή που πόνταρε στο ταλέντο του από τότε που ήταν πιτσιρικάς και είχε πλησιάσει τον Ρον Ντένις λέγοντάς του «Εγώ θα οδηγήσω μια μέρα για εσάς στην F1». Όπερ και εγένετο, όταν υπέγραψε για την ΜακΛάρεν-Μερσέντες.
Επομένως, ναι: ο Λιούις έκανε το λογικό. Όμως…
Music to the ears. 😍 pic.twitter.com/Nkm63DNTRz
— Mercedes-AMG PETRONAS F1 Team (@MercedesAMGF1) August 31, 2023
Όμως, σκεφτείτε τον με την κόκκινη φόρμα: ένας εκ των κορυφαίων πιλότων στην ιστορία, στην (αδιαμφισβήτητα, κι ας μην είμαστε καν «οπαδοί» της) πιο ιστορική ομάδα του σπορ, με μοναδικό στόχο να την βγάλει από το μηχανοκίνητο τέλμα και να την οδηγήσει εκ νέου στην Γη της Επαγγελίας.
Αν- κόντρα σε όλα τα προγνωστικά- το κατάφερνε, ο μύθος του θα εκτοξευόταν στην στρατόσφαιρα: ο Χάμιλτον θα εξασφάλιζε το 8ο πρωτάθλημά του με την Φεράρι- μένοντας μόνος πρώτος στην σχετική, περίλαμπρη λίστα- και θα έβαζε ακόμα ένα υπέρ του επιχείρημα στην κουβέντα περί GOAT.
Ο λόγος που ο Μίκαελ Σουμάχερ ερίζει για τον άτυπο τίτλο του κορυφαίου ever, είναι ακριβώς αυτός: ότι πίσω στο 1996 (όταν, όπως και τώρα, η Φεράρι παρέπαιε, έχοντας πάρει το τελευταίο της πρωτάθλημα το 1979) παράτησε την Μπένετον που ήταν η δύο σερί φορές κάτοχος του τίτλου, προκειμένου να τα ρισκάρει όλα και να σηκώσει εκ νέου στα πόδια του το κοιμώμενο αλογάκι. Και τα κατάφερε 4 χρόνια μετά, γράφοντας μελωδική ιστορία.
Η μετάβαση στην Φεράρι για τον Χάμιλτον θα ήταν, στην πραγματικότητα, εύκολη: έχει ήδη 7 τίτλους, έχει ήδη πετύχει τα πάντα και κανείς δεν περιμένει βλέποντας αυτή την Φεράρι να σηκώσει κούπα μέχρι το 2025. Θα είχε με το μέρος του όλα τα ελαφρυντικά της γης και το μόνο που θα έπρεπε να κάνει (και θα το έκανε, γιατί, ξέρετε, είναι ο Λιούις…) ήταν να τα πάει καλύτερα από τον Λεκλέρκ και να πάρει καμιά νίκη για να θυμηθούνε εκεί στο Μαρανέλο πώς είναι η γεύση της σαμπάνιας.
Οι Τιφόζι θα τον ανήγαγαν αυτομάτως σε θεό (τι λέμε, κάτι παραπάνω: σε ημίθεο!) και θα έπιναν νερό στο όνομά του μέχρι να πάθουν τυμπανισμό.
Αντ’ αυτού, ο 7άκις παγκόσμιος πρωταθλητής επέλεξε την ασφάλεια της Μερσέντες. Το περιβάλλον που ξέρει κι εμπιστεύεται και που δε θα τον περιμένουν πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις στις πίστες της οικουμένης ούτε πιτ στοπ με τρεις ρόδες έτοιμες και την τέταρτη στον δρόμο, μιας και θα «έχει φύγει το παιδί».
Σεβαστό, όμως ο Μίκαελ είχε την κίνηση του αιώνα, ένα φερέσβιο ρίσκο που αναζωογόνησε μια ολόκληρη χώρα. Ο Άιρτον ήταν αυτή η ποίηση εν κινήσει όταν έμπαινε στο μονοθέσιο και το, καταραμένα ταιριαστό για τον τρόπο που αντιλαμβανόταν το σπορ, φινάλε που απογείωσε τον μύθο του. Ο Φάντζιο ήταν εκείνος που ρίσκαρε τα πάντα κάθε φορά που φορούσε τα γάντια του και ρίσκαρε καλύτερα από τον καθένα.
Ο Χάμιλτον έχει το πλήρες πακέτο, τα ρεκόρ, την αποστομωτική κυριαρχία στη δεκαετία των ’10s, το ταλέντο, την καριέρα.
Δεν έχει, όμως, την στιγμή που ψιθυρίζει γλυκόλογα στην καρδιά κάθε ορκισμένου φαν. Εκείνη που θα μετατρέψει τις κάμπιες αμφιβολίας σε πεταλούδες ευτυχίας.
Δεν έχει εκείνη.
Δεν έχει την Φεράρι.