Ο Στέφανος Τσιτσιπάς στεκόταν στο κέντρο του court. Δεν ήταν μόνος του. Απέναντί του βρισκόταν ο Τζον Μακ Ενρο. Για να του πάρει συνέντευξη… Όταν ο πρώην τενίστας, έφτανε για πρώτη φορά στη ζωή του στο νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης το 1980, ο «Στεφ» δεν υπήρχε καν ως ιδέα στο μυαλό του πατέρα του. Ωστόσο λίγο νωρίτερα -θυμίζοντας πολύ το στυλ του εκρηκτικού Αμερικανού, είχε επικρατήσει του κορυφαίου των κορυφαίων. Του Ρότζερ Φέντερερ, τον οποίο είχε σαν είδωλο από τα 6 χρόνια του, το 2004 που άρχισε να ασχολείται με το τένις. Την ίδια χρονιά δηλαδή που ο Ελβετός γινόταν ο καλύτερος του κόσμου, κατακτώντας 3 Grand Slam.
Την ώρα του θριάμβου του Τσιτσιπά στην άλλη άκρη του κόσμου, στην Αθήνα λάμβανε χώρα το συλλαλητήριο με αφορμή την Συμφωνία των Πρεσπών για το «Μακεδονικό». Κάποιοι από τους συμμετέχοντες μέσα από τα smartphone τους παρακολουθούσαν κλεφτά την εξέλιξη της δικής του μάχης στην Μελβούρνη. Άλλοι προτίμησαν να δουν το παιχνίδι. Έτσι κι αλλιώς, μπορεί πλέον να μην υπάρχουν οι «εθνικές γραμμές» στις οποίες συμφωνούσαν πάνω-κάτω όλοι στο ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, αλλά τουλάχιστον ο Στέφανος παραμένει… οικουμενικός και… ενωτικός. Μπορείς να τον υποστηρίξεις (και ή κυρίως επειδή είναι Έλληνας) δίχως τύψεις και ενοχές. Κουβαλά εκείνο το κομμάτι της «πατρίδας» (κι ας μιλάμε για ατομικό άθλημα), με το οποίο σου «επιτρέπεται» -κατά κάποιο τρόπο- να ταυτίζεσαι, χωρίς να αισθάνεσαι υπόλογος γι’ αυτό.
Ο Τσιτσιπάς αγωνίζεται κατά βάση για τον εαυτό του. Δεν φέρει την υποχρέωση να κουβαλήσει στις πλάτες του κανέναν και τίποτα. Ό,τι συμβαίνει είναι αποτέλεσμα της ανάγκης του κόσμου που τον στηρίζει να βρει ομοιότητες και κοινά στοιχεία με έναν τύπο που ενσαρκώνει ένα κομμάτι κοινής «κουλτούρας», ακόμη κι όταν ρίχνει καντήλια στον επόπτη με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε η πλειοψηφία στην καθημερινότητά της.
Σε μια εποχή που οι μεγάλες προσωπικότητες σπανίζουν και η λάμψη γύρω από τα περισσότερα πρόσωπα που προβάλλονται είναι αποτέλεσμα χρήσης φίλτρων, επίπλαστη και αβάσταχτα επιφανειακή, ο Τσιτσιπάς δείχνει την αξία που έχει το ατόφιο χρυσάφι. Παραμένει στο κυνήγι της τελειότητας επειδή δεν είναι τέλειος και γνωρίζοντας πως βελτιώνεσαι μόνο όταν συγκρίνεσαι με ισάξιους ή καλύτερούς σου. Όπως δηλαδή συνέβη απέναντι στον Φέντερερ. Ο Ελβετός ήταν άλλο ένα μεγάλο τεστ στις εξετάσεις διαρκείας που δίνει (και θα δίνει) για καιρό ο 20χρονος τενίστας.
Και το πέρασε και αυτό με βαθμό πολύ πάνω από την βάση. Επιβίωσε σε 12 break points, τον οδήγησε σε 55 unforced errors, είχε 20 άσους και όλα αυτά τα έκανε με στυλ ελκυστικό. Με ανεβάσματα στο φιλέ, με ποικιλία χτυπημάτων κι εκείνο τον τρόπο παιχνιδιού που πάντα ενθουσιάζει το κοινό, το οποίο έχει βαρεθεί τους μονοδιάστατους baseliners, με τα τρομακτικά forehand. Κάτι που εμμέσως υπονόησαν τόσο ο Τσιτσιπάς όσο και ο Μακ Ενρο στην κουβέντα τους μετά το ματς. Με άλλα λόγια, ο Στέφανος κερδίζει παντού υποστηρικτές και ακολούθους όχι μόνο επειδή νικά, αλλά κυρίως διότι το κάνει με τον «σωστό», από άποψη θεάματος, τρόπο.
Οι γνώμες των ειδικών για το μέλλον του Έλληνα τενίστα συγκλίνουν στην πρόβλεψη ότι πιθανότατα μιλάμε για το Next Big Thing του τένις. Ουσιαστικά για το «πρόσωπο» που θα έχει το άθλημα μετά την δεδομένη αποχώρηση όχι μόνο του Φέντερερ, αλλά και των Ναδάλ ή Τζόκοβιτς (την ίδια στιγμή που ο Μάρεϊ στην πραγματικότητα αποτελεί ήδη παρελθόν). Ο Τσιτσιπάς μπαίνει δυναμικά στην συζήτηση και δεν το πετυχαίνει επειδή είναι αψεγάδιαστος. Κάθε άλλο… Το πετυχαίνει, όμως, επειδή δεν έχει ταβάνι. Επιπλέον παραμένει συγκλονιστικά career minded και προσηλωμένος, γνωρίζοντας ότι δεν θα φανεί συνεπής στο ραντεβού με το πεπρωμένο του με μοναδικό όχημα το ταλέντο του, το οποίο τον έφτασε μεν έως εδώ, αλλά πλέον θα παίζει ολοένα και μικρότερο ρόλο στην εξέλιξή του σε σχέση με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν έναν πραγματικό πρωταθλητή από έναν απλά πάρα πολύ καλό παίκτη.
Κλείνοντας την μίνι συνέντευξη μετά το 3-1 του Τσιτσιπά επί του Φέντερερ, ο Μακ Ενρο στην αποφώνησή του απευθύνθηκε στο πλήθος δείχνοντας τον Έλληνα αθλητή και λέγοντας «είστε μάρτυρες της αλλαγής φρουράς». Ατάκα-παράσημο για τον… Μεγαστέφανο Τσιτσιπά, που μπορεί να φτάσει τόσο ψηλά ώστε να καθορίσει την εποχή του. Και να δημιουργήσει… απογόνους της δικής του κληρονομιάς, όταν αξιωθεί να βάλει τέλος στην καριέρα του. Μια καριέρα που θα μπορεί να χαρακτηριστεί σπουδαία ακόμη κι αν περιλαμβάνει ένα κομμάτι μόνο από όσα κατόρθωσε ο GOAT, τον οποίο νίκησε ο… δικός μας νεοέλληνας «ήρωας».