Στην αρχή ήταν υποψία, η οποία- παίρνοντας μέρος σ’ ένα φανταστικό My Style Rocks- επιθυμούσε διακαώς να φορέσει το μανδύα της απτής πραγματικότητας και να βγει μπροστά στους κριτές προκειμένου να βαθμολογηθεί με κάτω από τη βάση.
Πλέον, και με το «πείραμα» να έχει τρέξει σχεδόν μια ολόκληρη αγωνιστική σεζόν, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο: ο Ολυμπιακός με την απόφασή του να μην κατέβει στο δεύτερο ημίχρονο του περιβόητου, πια, παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό και με τον εθελούσιο υποβιβασμό στην Α2 πυροβόλησε ποικιλοτρόπως τα πόδια του, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.
Μπορεί στη θεωρία το #mexritelous να έμοιαζε θελκτικό και η πίστη για στήριξη του κόσμου να είχε αρχίσει να παίρνει τις αποστάσεις της από τις αυταπάτες, όμως στην πράξη φέτος στο ΣΕΦ πήγαιναν τρεις, μιας κι ακόμα και ο κούκος είχε περισσότερες απουσίες κι από μαθητή του τελευταίου θρανίου σε ΕΠΑΛ.
Ευτυχώς που τα μέλη της οικογένειας Σπανούλη είναι αρκετά για να γεμίσουν από μόνα τους μια κερκίδα, ειδάλλως η εικόνα στις κερκίδες θα ήταν πιο απογοητευτική κι από τ’ αποτελέσματα IQ τεστ του προέδρου Τραμπ.
Τα διαρκείας ήταν πάρα πολύ λίγα, τα χαμένα χρήματα από την Cosmote TV- που είχε τα δικαιώματα των παιχνιδιών των Ερυθρολεύκων στην Α1- πήγαν περίπατο (και μιλάμε για ποσό κοντά στο 1.5 εκατομμύριο, όχι ακριβώς για πενταροδεκάρες), οι χορηγοί ήταν πολύ πιο διστακτικοί και, εν ολίγοις, η οικονομική ζημιά ήταν τεραστίων διαστάσεων, μιας και στην Α2 από κόσμο δε γίνεται ακριβώς και Μέκκα την περίοδο του προσκυνήματος του Χατζ.
Επίσης, η δημιουργία δύο διαφορετικών ομάδων για Ευρωλίγκα και Α2 προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα ρυθμού στους παίκτες της πρώτης ομάδας, οι οποίοι είχαν συνηθίσει όλ’ αυτά τα χρόνια να παίζουν 2 ή και 3 παιχνίδια την εβδομάδα και τώρα βρέθηκαν στο 1. Το να μπορέσει να είναι κανείς αποδοτικός όταν, για παράδειγμα, αγωνίζεται σ’ επίσημο αγώνα 12 λεπτά/ βδομάδα και μετά έχει 5 (πολλές φορές ανούσιες) προπονήσεις, είναι σχεδόν αδύνατο.
Ωστόσο, φαίνεται πως η παραπάνω «άβολη» κατάσταση φτάνει στο τέλος της: όπως αποκάλυψε η στήλη Slam Dunk (που «αστοχεί» σε είδηση με την συχνότητα που αστοχεί σε τρίποντο ο Λάρκιν όταν έχει πάρει φωτιά- σχεδόν ποτέ, δηλαδή), η απόφαση της διοίκησης της ομάδας, κατόπιν προτροπής και του Γιώργου Μπαρτζώκα, για επιστροφή στην Α1 είναι ειλημμένη και μένει να πραγματοποιηθεί μέσω της διαδικασίας των playoffs της Α2, εκεί που οι Πειραιώτες θα χρειαστούν μόλις μία νίκη για να σφραγίσουν το comeback.
Και, ταπεινή γνώμη της στοιχειώδους λογικής, εδώ οι κύριοι Αγγελόπουλοι πράττουν το σωστό: ακόμα κι αν θεωρεί κανείς πως αδικείται από τη διαιτησία (δεν εξετάζουμε καν αυτό εδώ), η περιπέτεια της Α2 αποδείχτηκε στην πράξη σχεδόν καταστροφική.
Ο Ολυμπιακός έχασε το δρόμο του σαν συνδυασμός Χάνσελ και Γκρέτελ που περπατούν στο δάσος χωρίς να έχουν ψίχουλα στις τσέπες τους για να ρίχνουν κάτω και η ομάδα αποδιοργανώθηκε πλήρως.
Η χρονιά 2019-2020 μοιάζει σα να μην έγινε ποτέ, καθώς δεδομένης της δυσκολίας για διάκριση στην Euroleague και μη ύπαρξης ρεαλιστικών στόχων (πρωτάθλημα, κύπελλο) εντός των τειχών, ήταν με το πορτοκαλί «καλημέρα» σχεδόν αδιάφορη.
Για καλή τύχη των Ερυθρόλευκων, όμως, στο διάβα τους βρέθηκε εκ νέου ο coach Μπαρτζώκας. Ο ικανότατος (και πρωταθλητής Ευρώπης το 2013, για να μην ξεχνιόμαστε…) Έλληνας προπονητής μπόρεσε σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να συμμαζέψει το συνονθύλευμα που άφησαν πίσω τους Μπλατ και Κεμζούρα, βρήκε τρόπο να εμφυσήσει, στο μέτρο του δυνατού, νοοτροπία νικητή στους παίκτες του, και παρά το ότι έχει στα πιτ το απόλυτο νούμερο 1, τον Βασίλη Σπανούλη, έχει φτιάξει ένα σκληροτράχηλο σύνολο που φλερτάρει- με λίγες, βέβαια, πιθανότητες- ακόμα και με την είσοδο στα playoffs της μοναδικής διοργάνωσης που συμμετέχει.
Η επιστροφή στην Basketleague σημαίνει αυξημένα τηλεοπτικά έσοδα, περισσότερες πωλήσεις εισιτηρίων και διαρκείας (ο οπαδός ξενερώνει και… ξεχνάει όταν του δίνεται η δυνατότητα να βλέπει την ομάδα στην έδρα της μια φορά στις 15 μέρες), καλύτερες χορηγίες και, ως εκ τούτου, μεγαλύτερο αγωνιστικό μπάτζετ.
Το σύνολο του Μπαρτζώκα πρέπει να παίζει στη μεγάλη κατηγορία, πρέπει να μάχεται για το πρωτάθλημα και το κύπελλο, πρέπει να το βλέπει ο κόσμος ΣΚ- Πέμπτη/ Παρασκευή και όχι στην μπασκετική χάση και τη φέξη.
Και, κακά τα ψέματα, η «θνησιμαία» Α1 έχει μεγάλη ανάγκη τον Ολυμπιακό: με τον αλλοτινό Αυτοκράτορα Άρη να παλεύει να σωθεί, τον ιστορικό ΠΑΟΚ να βρίσκεται στην ίδια μοίρα και τον Ιστορικό (σκέτο, τον Πανιώνιο εννοούμε) να βλέπει την Α2 να ’ρχεται κατά πάνω του σα φορτηγό με σπασμένα τα φρένα, η Λίγκα δεν περνάει και τις πιο λαμπρές στιγμές της στην ιστορία.
Οι Ερυθρόλευκοι επιβάλλεται να επιστρέψουν (με νόμιμο, φυσικά, τρόπο- όχι από κάποιο ειδικά διαμορφωμένο «παράθυρο»), ούτως ώστε ν’ αποκτήσουν αρκετό περισσότερο νόημα οι εγχώριες αγωνιστικές, τόσο για τους ακραιφνείς μπασκετόφιλους όπως η συντακτική ομάδα του menshouse (δύο εξ αυτών έχουν και δελτίο, κουνάνε την πετσέτα στον πάγκο ομάδας Δ΄ τοπικού), όσο και για τον σκληρό πυρήνα των οπαδών τους.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς την προηγούμενη εβδομάδα και το πώς περίμενε ο κόσμος το παιχνίδι στο ΣΕΦ ανάμεσα στους «αιώνιους». Την έξαψη, τις αλλεπάλληλες δηλώσεις, την καφενειακού επιπέδου ανάλυση από τους 154.876 Γκρεγκ Πόποβιτς που κυκλοφορούν εκεί έξω, την ανταλλαγή καζούρας μεταξύ των φιλάθλων- υγιούς καζούρας, ξέρετε καιρό τώρα πως με τους κάφρους η σχέση μας είναι πιο ψυχρή κι από αυτήν χρυσαυγίτη με την ορθογραφία-, την ένταση και το νεύρο εντός των τεσσάρων γραμμών και ούτω καθεξής.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η κόντρα με τον Ολυμπιακό έχει λείψει και στους Παναθηναϊκούς- ποιος θέλει να μπορεί να βλέπει μόνο 2 ντέρμπι τον χρόνο όπως φέτος, όταν υπάρχει η δυνατότητα για 8-9 την σεζόν; Ακριβώς: κανείς.
Αν λάβουμε υπόψη μας την συνεχή άνοδο της κυπελλούχου ΑΕΚ, την σταθερά που λέγεται «Προμηθέας», φυσικά και τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό, το να ρίξει κανείς στο αγωνιστικό μπλέντερ τον Ολυμπιακό- ειδικά αν υπάρχει στο κάδρο και ο Άρης με τον ΠΑΟΚ- μοιάζει με βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Ουδείς τρέφει αυταπάτες- όχι: δεν πρόκειται η επιστροφή των Ερυθρολεύκων να μετατρέψει αυτοστιγμεί το πρωτάθλημα σε Α1 των 90s, όμως θα αυξήσει κατακόρυφα το εξασθενημένο ενδιαφέρον και θα είναι μια ένεση θετικής ενέργειας στα μαλακά μόρια της διοργάνωσης.
Αν αφήσουμε όλοι στην άκρη τις οπαδικές μας παρωπίδες, θα παραδεχτούμε το προφανές: παρά το μεγάλο περσινό τους σφάλμα, τούτη τη φορά οι Αγγελόπουλοι (που, για να μην ξεχνιόμαστε, έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην ομάδα τους) κάνουν το σωστό αφήνοντας στην άκρη τον όποιο εγωισμό.
Ο Ολυμπιακός ανήκει στην Α1.
Αντί επιλόγου μπορείτε να διαλέξετε όποια σημεία στίξης θέλετε μετά την παραπάνω «δήλωση».
Εμείς στη θέση σας, πάντως, θα επιλέγαμε τα εξής: την τελεία και την παύλα.