Διανύουμε μία από τις πιο ονειρώδεις (αν και δε θα έπρεπε να είναι ακριβώς έτσι, δεδομένων των όσων αδιανόητων έχουν γίνει στο Κατάρ…) περιόδους για την συντριπτική πλειονότητα των ανδρών: το Μουντιάλ ήρθε ακριβώς την στιγμή που το τετραετές στερητικό μας σύνδρομο κινδύνευε να γίνει επικίνδυνο για την υγεία μας, και μας έκανε να κολλήσουμε στις οθόνες για να το παρακολουθήσουμε- να κολλήσουμε κυριολεκτικά, δηλαδή, καθώς στην αρχή με τον ΑΝΤ1+ τα πάντα κολλούσαν.
Το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ιδιαιτέρως ιδιαίτερο, μιας και είναι το πρώτο στα χρονικά που διεξάγεται χειμώνα αντί για καλοκαίρι και αποτελεί το κύκνειο άσμα στην συγκεκριμένη διοργάνωση τόσο για τον Λίο Μέσι όσο και για τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Όχι και το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο το ταυτόχρονο (εν προκειμένω) φινάλε δύο επίδοξων GOAT, έτσι δεν είναι;
Από άποψη θεάματος στις μέχρι τώρα αγωνιστικές η πλήρης βαρεμάρα δίνει μάχη στα χορταρένια αλώνια με τον άκρατο ενθουσιασμό, με τους σούπερ σταρ να λάμπουν, μερικώς έστω, τυφλώνοντας τους πάντες στο διάβα τους προς τη κούπα.
Και ναι, ξέρουμε πως από μας που το μεσαίο μας όνομα είναι «Κουβάς» προσδοκάτε να σας κάνουμε μία επιτυχή πρόβλεψη για το ποια ομάδα θα το σηκώσει, ποιοι θα παίξουν στον τελικό, ποιος θα είναι ο MVP και ούτω καθεξής, όμως το παρόν κείμενο δεν έχει την παραμικρή διάθεση ν’ ασχοληθεί με το αυστηρά αγωνιστικό κομμάτι- όχι.
Εκείνο στο οποίο θέλουμε να επικεντρωθούμε και να σχολιάσουμε με την έμφυτη σοβαρότητα που μας διακρίνει, είναι ένας κανονισμός που, στα δικά μας, μυωπικά μάτια, φαντάζει κατά τι πιο ακαταλαβίστικος από το 1899.
Σε τι αναφερόμαστε; Στο «σκάνδαλο» των κριτηρίων σε περίπτωση ισοβαθμίας.
Εξηγούμαστε: έστω ότι δύο ομάδες τελειώνουν τη φάση των ομίλων (μετά και το 3ο τους παιχνίδι, δηλαδή) με τους ίδιους βαθμούς και συγκατοικούν στην κορυφή. Ποια είναι πρώτη και ποια δεύτερη;
Η λογική απάντηση, αυτή που θα σκεφτούν οι περισσότεροι και δικαίως, είναι το τι συνέβη στο μεταξύ τους παιχνίδι. Σωστά;
Εχμ, λάθος: το πρώτο και απόλυτο κριτήριο ισοβαθμιών είναι το περίφημο “Goal difference”- η διαφορά των γκολ που έβαλες με αυτά που «έφαγες». Όποιος έχει το μεγαλύτερο +, πάει πρώτος, ο άλλος αρκειται στο νο2.
Έστω, όμως, ότι είμαστε και εδώ ισοπαλία. Επόμενο βήμα; Το ποια ομάδα πέτυχε τα πιο πολλά τέρματα (τι;;;;) ανάμεσα στις δύο που ερίζουν για την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Τρίτο και καταϊδρωμένο έρχεται το τι συνέβη στο μεταξύ τους ματς, σε έναν διαχωρισμό κριτηρίων που μοιάζει να φτιάχτηκε στο πόδι- και πιο συγκεκριμένα, στο πόδι καρέκλας.
Ας το δούμε λίγο με παραδείγματα για να γίνει πιο σαφές: στον όμιλο της Αργεντινής, μετά τη νίκη της αρμάδας του Μέσι επί του Μεξικού και την αντίστοιχη της Πολωνίας επί της Σαουδικής Αραβίας, η βαθμολογία είναι 1) Πολωνία 4, 2) Αργεντινή 3, 3) Σαουδική Αραβία 3, 4) Μεξικό 1.
Την τελευταία αγωνιστική παίζουν Πολωνία-Αργεντινή και Σαουδική Αραβία-Μεξικό. Έστω, λοιπόν, ότι Αργεντινή και Σαουδική Αραβία κερδίζουν τους δύο αγώνες και καταλήγουν και οι 2 πρώτες με 6 βαθμούς.
Δε θα έπρεπε να είναι πρώτη… πρώτη η Σαουδική Αραβία, που στην πρεμιέρα συγκλόνισε τον κόσμο και κέρδισε την «Αλμπισελέστε»; Ναι βεβαίως, αλλά… όχι: η Αργεντινή λόγω καλύτερης διαφοράς τερμάτων θα είναι (όπως είναι και τώρα, δηλαδή, που ισοβαθμούν στη 2η θέση) από πάνω και θα έχει την ευνοϊκότερη, θεωρητικά πάντα, διασταύρωση στους «16».
Απίθανο κι όμως ποδοσφαιρικό: κατά την ίδια λογική μπορείς να συντριβείς από κάποιον με 3-0 στο μεταξύ σας, μετά να ντυθείς Ισπανία στα δύο επόμενα και να ρίξεις καμιά ξεγυρισμένη 7άρα και στο τέλος, στο ταμείο, να είσαι πάνω λόγω καλύτερης επίθεσης. Α-ΧΑ-ΚΑΛΟ-Ε, που θα έλεγε και μια ψυχή.
Ναι βρε σατανάδες, ξέρουμε τι θα πείτε: «Ρε Menshouse, Internet Explorer χρησιμοποιείς;», «Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα» ή, ίσως, «Έτσι πρέπει: να επιβραβεύεται η επίθεση».
Δεκτά όλα: το γνωρίζουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται ένας τέτοιος κανονισμός κι εμείς υπέρμαχοι της επίθεσης είμαστε (πώς να γίνει αλλιώς, δηλαδή, όταν έχουμε σηκώσει Euro το 2004 με τον τρόπο που το σηκώσαμε;), αλλά…
Αλλά να, δεν πολυβγάζει νόημα. Για εμάς, τουλάχιστον.
Εσείς δικαιούστε να έχετε διαφορετική γνώμη, καθώς βρισκόμαστε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.
Και τώρα να μας επιτρέπετε. Την κάνουμε, γιατί αρχίσαμε να λέμε περισσότερα κλισέ κι από τον Στέλιο Γιαννακόπουλο…