Είναι 22 Οκτωβρίου του 1969, ένα απόγευμα στο Μπουένος Άιρες. Ο προπονητής καλεί τους παίκτες του για την τελευταία ομιλία. Στο δωμάτιο 704 του ξενοδοχείου επικρατεί απόλυτη ησυχία. «Δώστε ό,τι έχετε αλλά μην αποβληθείτε». Άπαντες τον άκουσαν πολύ προσεκτικά, όταν όμως βγήκαν στο γήπεδο έπαιξαν τόσο σκληρά που τρεις από αυτούς κατέληξαν στη φυλακή και ένας αντίπαλος έπεσε θύμα απαγωγής…
Ο τεχνικός είναι ο Οσβάλδο Σουμπελδία και η ομάδα η Εστουδιάντες. Όλα αυτά συμβαίνουν στο Nogaro, το ξενοδοχείο στο οποίο μένει η ομάδα πριν μεταβεί στο La Bombonera, όπου θα δώσει τον επαναληπτικό τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου κόντρα στην Μίλαν, η οποία έχει νικήσει 3-0 στην Ιταλία.
«Νομίζω ότι έχουμε 20% πιθανότητες να τα καταφέρουμε, όμως θα γίνει ακόμα πιο δύσκολο αν χάσουμε το μυαλό μας. Το σημαντικό είναι να μείνουμε ήρεμοι, να προσπαθήσουμε να νικήσουμε ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να ανατρέψουμε το σκορ του πρώτου αγώνα. Δώστε ό,τι έχετε αλλά μην αποβληθείτε. Παίξτε για τη νίκη χωρίς να χάσετε τον έλεγχο».
Παρά την προσπάθεια για ένα ήρεμο ματς μέσω της ομιλίας του, ο προπονητής του club από την Λα Πλάτα κάθε άλλο παρά «Άγιος» ήταν. Αντίθετα, οι ομάδες του φημίζονταν για τον έως βίαιο τρόπο παιχνιδιού τους, ενώ οι πράξεις δεν ήταν εν θερμώ αλλά αποτέλεσμα προμελετημένων ενεργειών.
Ο Χουάν Ραμόν Βερόν, γιος του πασίγνωστου Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, ένας παίκτης που τρία χρόνια αργότερα θα ερχόταν στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό, είχε αποκαλύψει ότι οι παίκτες της Εστουδιάντες είχαν πλήρη ενημέρωση για τους αντιπάλους τους. Ήξεραν τα πάντα, «τον χαρακτήρα, τις αδυναμίες, τις συνήθειές τους, ακόμα και πράγματα για την προσωπική τους ζωή».
Εδώ ας κάνουμε ενός λεπτού σιγή για εκείνους που έχουν πει έστω και μια φορά «αντι-ποδόσφαιρο» για τις ομάδες των Μουρίνιο, Σιμεόνε, Κόντε. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν επιστήμονες του είδους. Γιατί αυτή η τακτική, αυτή η μέθοδος, είχε χαρίσει ιστορικές επιτυχίες στον σύλλογο. Και αυτό κάθε άλλο παρά υπερβολή είναι.
Η Εστουδιάντες είχε παίξει σε 4 σερί τελικούς στο Copa Libertadores, το αντίστοιχο Champions League της Λατινικής Αμερικής, και μάλιστα είχε κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο. Σε αυτό το διάστημα είχε νικήσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου του 1968. «Είναι η πιο βρόμικη ομάδα που έχω παίξει στη ζωή μου» είπε ο τότε παίκτης των Άγγλων, Πατ Κρέραντ.
Ο Σουμπελδία πάντως, υπερασπίστηκε την ομάδα του. «Δεν μπορείς να κατακτήσεις το Διηπειρωτικό παίζοντας αντι-ποδόσφαιρο. Αυτό που συνέβη τότε ήταν ότι οι παίκτες κουράστηκαν και ξέμειναν εντελώς από δυνάμεις. Είχαμε τόσα τουρνουά και φιλικά, σχεδόν ολόκληρη η ομάδα ήταν τραυματίες. Γι’ αυτό οι παίκτες κατέφυγαν σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού, επειδή δεν είχαν τη φυσική κατάσταση να παίξουν διαφορετικά. Αυτό που αποκάλεσαν αντι-ποδόσφαιρο δεν ήταν μια στρατηγική, ήταν ανάγκη».
Λίγες ώρες πριν τη σέντρα στο La Bombonera επικρατούσε τρελός πανικός. Ήταν τέτοια η ατμόσφαιρα που οι παίκτες της Μίλαν αναγκάστηκαν να διακόψουν την προθέρμανση λόγω της υποδοχής που δέχθηκαν από τους γηπεδούχους. Ο Πολέτι πέταξε με τα χέρια μια μπάλα στους Rossoneri, μετά ο Αγκίρε Σουάρες κλότσησε μια προς το μέρος τους. Όταν το ματς άρχισε, ο Μανέρα χτύπησε τον Κουντιτσίνι που μόλις είχε μπλοκάρει και η φάση είχε τελειώσει.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ο Σουάρες δεν είχε το παραμικρό ενδιαφέρον για το πού είναι η μπάλα. Κοντά ή μακριά από αυτή ο αντίπαλος «έτρωγε» κλοτσιά. Στο πρώτο μέρος, ο επιθετικός της Μίλαν, Πιερίνο Πράτι, δέχθηκε μία από τον τερματοφύλακα της Εστουδιάντες, Αλμπέρτο Χοσέ Πολέτι, και βρέθηκε στο έδαφος, στη συνέχεια ο ίδιος παίκτης «έφαγε» κουτουλιά από τον Σουάρες.
Στιγμές αργότερα, ο Τζάνι Ριβέρα, ο πρώτος Ιταλός που κατέκτησε την Χρυσή Μπάλα, άρπαξε μερικές ψιλές ενώ έκανε κούρσα όμως αμέσως μετά πέρασε και τον τερματοφύλακα και έγραψε το 0-1, το οποίο «φυτίλιασε» ακόμα περισσότερο τους γηπεδούχους. Η ομάδα της Αργεντινής σκόραρε δύο φορές και αμέσως μετά το ημίχρονο ανέλαβε δράση, ποιος άλλος; Ο Σουάρες.
«Αφού έβριζε με τον χειρότερο τρόπο τον Κομπίν και τον είχε κάνει μπάνιο με φτυσιές, σε μια στιγμή που η μπάλα ήταν μακριά, έριξε κουτουλιά στον αντίπαλό του στη μύτη» έγραψε η La Stampa. Με το αίμα να τρέχει από το πρόσωπό του, ο Κομπίν σύρθηκε έξω από το τερέν μέχρι που τον έβαλαν σε φορείο για να αποχωρήσει ενώ τα φλας είχαν πάρει φωτιά.
Κόκκινη κάρτα; Ναι, αφού πρώτα οι παίκτες της Μίλαν είχαν βγάλει αίμα. Ο Σουάρες αποβλήθηκε, όπως και ο Μανέρα που έριξε μπουνιές στον Ριβέρα. Και όλα αυτά τα απίστευτα μπροστά σε 45.000 θεατές, σε ένα ματς που είχε το μεγαλύτερο τηλεοπτικό κοινό στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Λατινικής Αμερικής. Η Εστουδιάντες νίκησε 2-1, η Μίλαν κατέκτησε τον τίτλο, όμως, η βραδιά είχε ακόμα πολλά να δώσει.
Με το πρόσωπο πρησμένο από το ξύλο και τα ρουθούνια γεμάτα με βαμβάκι για να σταματήσει η αιμορραγία, ο Νέστορ Κομπίν βγήκε στις 12.30 το βράδυ για να ανέβει στο λεωφορείο της ομάδας. Το μαρτύριο για τον επιθετικό της Μίλαν, φαινόταν να έχει τελειώσει. Όμως κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθήσει.
Την ώρα που διέσχιζε το πάρκινγκ εμφανίστηκαν έξι άγνωστοι και τον έβαλαν σε ένα πράσινο «ασφαλίτικο» αυτοκίνητο. Σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό, ένας οπαδός πήδηξε πάνω στο καπό για να τους σταματήσει, όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να τον ξυλοφορτώσουν. Το άγριο bullying, η… σχεδόν απόπειρα δολοφονίας μέσα στο γήπεδο και τα όσα έγιναν στη συνέχεια, κάθε άλλο παρά τυχαία είχαν συμβεί στον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή.
Ο Κομπίν γεννήθηκε στην Αργεντινή και ενόψει της επιστροφής ο Τύπος της χώρας τον είχε περιγράψει ως «προδότη» που έφυγε χωρίς να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μάλιστα, ένας Εισαγγελέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στην επαρχία της Σάντα Φε, τον είχε κατηγορήσει ως ανυπότακτο και υπήρχαν φήμες ότι μπορεί να συλληφθεί και να κατηγορηθεί για λιποταξία, ένα σενάριο το οποίο έκανε πολλούς γεννημένους στην Αργεντινή ποδοσφαιριστές να μην επιστρέψουν ποτέ.
Όμως ο επιθετικός της Μίλαν στρατό είχε πάει, απλά είχε υπηρετήσει στην Γαλλία και βάσει της συμφωνίας ανάμεσα στις δύο χώρες δεν όφειλε να το κάνει και στην Αργεντινή. Ασήμαντη λεπτομέρεια για τους Αστυνομικούς του Μπουένος Άιρες που δεν κάθισαν να το ψάξουν, τον έχωσαν σε ένα αυτοκίνητο και προχώρησαν σε μια ενέργεια που συνιστά απαγωγή.
Τα ξημερώματα οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πήραν σβάρνα τα αστυνομικά τμήματα της πρωτεύουσας αναζητώντας τον παίκτη που είχε εξαφανιστεί. Στις 2 το πρωί τον εντόπισαν, όμως το σκηνικό είχε ακόμα επεισόδια καθώς έπειτα από 45 λεπτά τον έβαλαν σε άλλο αυτοκίνητο και αυτή τη φορά τον οδήγησαν σε στρατιωτική φυλακή. Στις 4 κατηγορήθηκε επίσημα για ανυποταξία και οι παράγοντες της Μίλαν άρχισαν να συγκεντρώνουν τα έγγραφα για να αποδείξουν την αθωότητά του. Ο Κομπίν είχε τον φάκελό του και μια επιστολή από τον Πρόξενο της Γαλλίας στο Μιλάνο. Πού να μην τα είχε κιόλας…
Αφού η ώρα είχε πάει 10.30 και αφού είχε ζήσει τον απόλυτο εφιάλτη στον ξύπνιο του, στον Κομπίν επιτράπηκε να πει μερικές λέξεις στους δημοσιογράφους. «Ο Σουάρες μου φώναζε ‘θα σου σπάσω το πόδι’ και με έφτυνε στο πρόσωπο. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί το έκανε αυτό». Έπειτα από παρέμβαση του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Κάρλος Ονγκανία, επιτέλους αφέθηκε ελεύθερος και μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο για να αναχωρήσει για την Ιταλία μαζί με τους συμπαίκτες του.
Εκτός από την υπόθεση του Κομπίν, ο Ογκνανία είχε παρακολουθήσει και τον αγώνα. «Ένα θλιβερό θέαμα στο οποίο παραβιάστηκαν οι πιο βασικοί κανόνες αθλητικού ήθους». Διέταξε άμεσα τη σύλληψη των Πολέτι, Σουάρες, Μανέρα, οι οποίοι παραδόθηκαν στις Αρχές το απόγευμα. Και στους τρεις επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 30 ημερών και τιμωρίες ετών όσον αφορά το ποδόσφαιρο.
Την επόμενη μέρα, τα Μέσα Ενημέρωσης καταδίκασαν τα όσα εξωπραγματικά συνέβησαν στο La Bombonera. «Εθνική ντροπή, όλοι χάσαμε συμπεριλαμβανομένης της τιμής» έγραψε η Clarin. «Η πιο μαύρη σελίδα του ποδοσφαίρου της Αργεντινής» ήταν ο τίτλος της El Grafico.
«Όχι Εστουδιάντες…, αυτό δεν ήταν ανδρισμός, δεν ήταν ταμπεραμέντο, δεν ήταν μάχη. Αυτή ήταν μια απολογία για βιαιότητα και τρέλα. Αυτό μας ντρόπιασε όλους και πρέπει να προκαλεί ντροπή και σε όλους τους υπεύθυνους. Αν θέλουμε να σώσουμε κάτι και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στο μέλλον πρέπει να καταδικάσουμε αυτό το λυπηρό επεισόδιο…».
Το «ματς» πέρασε στην αιωνιότητα ως το πιο σκληρό στην ιστορία του ποδοσφαίρου…