Δεν είναι ίσως εύκολο να το ορίσεις μόλο που είναι μάλλον απλό να το περιγράψεις σε όποιον ξέρει, έχει ήχο και εικόνα από γήπεδο. Ο Σερντάν Σακίρι κομίζει, αύρα και παρουσία, αυτό το «κάτι» που μόνο λίγοι και εκλεκτοί διαθέτουν. Ξεχωριστοί, πέρα και πάνω από το μέσο όρο. Σε κάνει να τον βλέπεις πιο μεγάλο ως φυσική παρουσία από αυτό που πραγματικά είναι. Για άνθρωπο που με το ζόρι φτάνει το 1,70μ. ύψος είναι ένας… γιγάντιος άθλος, δεν είναι;
Βασιλεία, Μπάγερν Μονάχου, Ίντερ, Στόουκ, Λίβερπουλ, Λιόν και τώρα Σικάγο Φάιρ, η καριέρα του 32χρονου Ελβετού συνιστά από την πρώτη κιόλας ανάγνωση πειστήριο ποιότητας. Αυτό που δεν φαίνεται ίσως, είναι η δύναμη ψυχής που κουβαλάει αυτή η πορεία. Ένα ταξίδι που ξεκίνησε από το Κόσοβο της τότε Γιουγκοσλαβίας, όπου και γεννήθηκε, τον Οκτώβριο του 1991. Σε ένα σπίτι που δεν υπάρχει πλέον, κάηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Ενός έτους ήταν μόλις, μωράκι δηλαδή, όταν η οικογένειά του έφυγε για την Ελβετία, μακριά από τη φρίκη. Βρίσκοντας μια νέα πατρίδα, φτιάχνοντας μια καινούρια, πολύ καλύτερη, ζωή. Και το ποδόσφαιρο ήταν για τον Σερντάν Σακίρι το έξτρα καταφύγιο, η απόδρασή του από τις ασχήμιες, η ευκαιρία του να ωριμάσει, να μάθει νέα πράγματα, να γίνει καλύτερος, εν γένει.
Κοιτώντας το αναδρομικά, ποτέ δεν θα μάθουμε πού πραγματικά θα μπορούσε να φτάσει αν δεν ήταν τόσο ευάλωτος στους μυϊκούς τραυματισμούς. Τον πήγαν πίσω σε καίριες στιγμές, δεν τον άφησαν να απελευθερώσει πλήρως το potential του. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μένει η εικόνα του ως «ο άνθρωπος για τα μεγάλα γεγονότα, τις σημαντικές στιγμές».
Πέρα από τα 2 Champions League που στολίζουν το CV του, είναι κυρίως η παρουσία του με το εθνόσημο που το συνοψίζει. Το χατ τρικ του απέναντι στην Ονδούρα στο Μουντιάλ του 2014. Το φοβερό και τρομερό ψαλιδάκι του στο Euro 2016 με την Πολωνία. Το νικητήριο, λίγο πριν από τη λήξη, κόντρα στη Σερβία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Η γκολάρα του, στο τρέχον Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, κόντρα στη Σκωτία κι ενώ η Ελβετία ήταν πίσω στο σκορ – ήταν και ιστορική περίσταση, καθώς έγινε ο πρώτος παίκτης με γκολ στις έξι τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις, δηλαδή σε τρία διαδοχικά Παγκόσμια Κύπελλα και σε τρία συνεχόμενα Euro.
Proud??❤️ ?? #XS23 #HoppSchwiiz @EURO2024 @nati_sfv_asf @FIFAWorldCup pic.twitter.com/FUdi1aFKyd
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αν πεις ότι το ‘ξερες, λες ψέματα: Το 90% δεν έχει ιδέα γιατί φοράνε ακουστικά στη σκηνή οι τραγουδιστές. Εσύ;— Xherdan Shaqiri (@XS_11official) June 20, 2024
Και ποιος ξέρει αν μας έχει και άλλα φυλαγμένα, με επόμενη πρόκληση τον προημιτελικό του Euro 2024 με την Αγγλία (6/7). Ξέρουμε κιόλας, ο ίδιος το έχει πει, πως θα ήθελε να παίξει και στο Μουντιάλ του 2026, σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό.
Ναι. Δεν χορταίνει, δεν επαναπαύεται. Διατηρεί αυτή τη σπίθα στο βλέμμα, την αποφασιστικότητα να κάνει πράγματα. Δεν του φτάνουν όσα έζησε, αποζητά να προσθέσει νέες εμπειρίες, να γνωρίσει κι άλλα πράγματα. Είπαμε, έχει αυτό το «κάτι» των ανήσυχων, με την καλή έννοια, μυαλών, των πέρα από το συνηθισμένο ανθρώπων.
Θα τον φέρει άραγε αυτός ο δρόμος της αναζήτησης στα μέρη μας, στον Παναθηναϊκό; Το λέμε εξ αρχής και είναι μάλλον αυτονόητο: Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ της ολοκλήρωσης του deal. Δεν είναι μόνο το οικονομικό – που ‘ναι βέβαια τεράστιο «ζήτημα» ειδικά αν σκεφτούμε πόσο καλοπληρωμένος είναι στο MLS. Είναι ένα σύνολο εκλεκτών επιχειρημάτων αυτά που μπορούν δυνητικά να πείσουν έναν παίκτη τέτοιου επιπέδου να σε προτιμήσει.
Από το «πράσινο» ρεπορτάζ επίσης, το θέμα «κατεβαίνει», είτε είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα, είτε όντως έχουμε περάσει στο στάδιο «καλά θα ήταν, αλλά δεν» – δεν θα αργήσουμε να μάθουμε.
Ωστόσο, μην χάνουμε την ουσία μήτε το μέτρο. Θα ήταν ευλογία για τους «Πρασίνους» αν ο Σερντάν Σακίρι φορούσε τη φανέλα τους. Είναι οι εμπειρίες, η γνώση που κουβαλάει έχοντας παίξει σε μερικά από τα μεγαλύτερα κλαμπ του πλανήτη, με συμπαίκτες ομοίως υψηλότατου επιπέδου.
Shaqiri’s goal catalogue for Switzerland is special… ? pic.twitter.com/eEwfSnsW3R
— Euro 24 Hub (@Euro24Hub) June 24, 2024
Η ασύγκριτη winning culture που τον ορίζει. Η δίψα για να συνεχίσει να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. Η ικανότητα να κάνει δυνατό το αδύνατο, να πραγματοποιεί αυτό που οι άλλοι ούτε καν φαντάζονται. Με αυτά τα «χτιστά» πόδια που διαθέτει, θαρρείς φτιαγμένα από δυναμίτη. Παίζει και στα άκρα, παίζει και στον άξονα, μεσοεπιθετικά αυξάνει πολύ και τις δυνατότητες και τις προοπτικές.
Το point γίνεται σαφές, αν και στην πραγματικότητα είναι εξ αρχής γνωστό: Ο Ντιέγκο Αλόνσο θα έχει αυτό το «κάτι» που όλοι οι προπονητές αναζητούν αν ο Σερντάν Σακίρι γίνει μέλος του Παναθηναϊκού. Δεν είναι καθόλου απλό, το ακριβώς αντίθετο. Είναι όμως αυτό το «πάνω ράφι» που το «Τριφύλλι» έχει τόσο ανάγκη προκειμένου να βρει ξανά το δρόμο του, για να κινηθεί στα ύψη που πρέπει βάσει status και φιλοδοξίας. Κι αυτό αξίζει το κυνήγι της υπέρβασης.