Με μια λιτή… διαρροή, κύκλοι της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ξέκοψαν τα περί απομάκρυνσης του Ντιέγκο Αλόνσο. Πράγμα που σημαίνει πως την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ο Ουρουγουανός θα είναι ακόμη προπονητής του τριφυλλιού, με το ημερολόγιο να γράφει 28 Οκτωβρίου. Κατάφερε, δηλαδή, να προλάβει την παρέλαση!
Δίχως αμφιβολία, πρόκειται περί επιτεύγματος. Τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας δεν θα βρεις άλλον τεχνικό να πετυχαίνει τόσα λίγα με τόσα πολλά στη διάθεσή του… Από όποια άποψη κι αν το πιάσεις, οι πράσινοι μοιάζουν ένα σύνολο χωρίς σχέδιο και πλάνο, δίχως –επιπλέον- να εμφανίζουν ουσιαστικά σημάδια βελτίωσης.
Ο Ουρουγουανός που τα είχε όλα υπέρ του
Ας κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε κάτω από ποιες συνθήκες ανέλαβε το τιμόνι της ομάδας ο Ντιέγκο Αλόνσο. Ήρθε στην Ελλάδα κουβαλώντας μεν τη «στάμπα» της εναλλακτικής λύσης, μετά το ναυάγιο με τον Μαουρίτσιο Σάρι, αλλά όλες οι υπόλοιπες συνθήκες ήταν υπέρ του.
Δεν ανέλαβε τα ηνία μεσούσης της σεζόν, αλλά από την αρχή της. Πράγμα που σημαίνει ότι είχε την ευκαιρία να κάνει πλήρη και κανονική προετοιμασία. Είχε δηλαδή χρόνο προκειμένου να αξιολογήσει το υπάρχον ρόστερ και να προτείνει επιπλέον προσθήκες. Και αυτές οι προσθήκες που προέκυψαν ήταν από ένα ράφι τόσο ψηλό, που ο Παναθηναϊκός είχε ξεχάσει ότι υπάρχει.
Μετά από πολλά χρόνια οι παίκτες που φόρεσαν την φανέλα του δεν ήταν λύσεις σχεδόν ανάγκης λόγω περιορισμένου μπάτζετ. Ήταν και είναι ποδοσφαιριστές υψηλής ποιότητας και αξίας. Από άποψη υλικού, ο Ντιέγκο Αλόνσο έχει την τύχη να δουλέψει με ένα γκρουπ το οποίο οι προκάτοχοί του –και ιδίως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς- θα… σκότωναν να είχαν στη διάθεσή τους.
Κόουτς, ποιο είναι το σχέδιο;
Ωστόσο από την αρχή της χρονιάς όλοι δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τι σόι μπάλα έχει στο μυαλό του ο Ουρουγουανός. Τι θέλει, τέλος πάντων, να κάνουν οι παίκτες του στο γήπεδο. Οκ, παίζει ένα 4-3-3, αλλά κάπου εκεί σταματάει το θέμα.
Από τακτική άποψη, ο Παναθηναϊκός εμφανίζει μονίμως το ίδιο πρόβλημα. Δεν φαίνεται να έχει κάποιο στρατηγικό πλάνο με το οποίο θα επιχειρήσει να σπάσει αντίπαλες άμυνες. Το παιχνίδι του περιορίζεται σε μεγάλες κατοχές. Με λίγα λόγια έχουμε την μπάλα στα πόδια μας, αλλά τίποτα παραπάνω.
Το να κατεβαίνει ο Αράο ή ο Τσέριν να παίρνει την πρώτη μπάλα από τα στόπερ δεν είναι δα και καμιά τρομερή καινοτομία. Το έκανε και ο Πέρεθ αυτό. Με τη μόνη διαφορά ότι ο Ισπανός σε εκείνη την όχι και τόσο μακρινή εκδοχή του Παναθηναϊκού ήξερε το επόμενο βήμα. Υπήρχε ένα σχέδιο που περιελάμβανε διάφορα. Όπως την… βύθιση του Μπερνάρ στον άξονα, τις εναλλαγές θέσεων με τα εξτρέμ, τις κάθετες πάσες στον Ιωαννίδη. Καλό ή κακό, αυτό ήταν το σύστημα. Τώρα ποιο είναι;
Σέντρα, γιόμα, ατομική ενέργεια
Όταν ο Παναθηναϊκός έχει την μπάλα, σχεδόν τα πάντα εξαρτώνται από την έμπνευση και όχι το πλάνο. Κανείς μας δεν έχει θέση στις προπονήσεις στο Κορωπί, αλλά μετά από τόσους μήνες στασιμότητας, δεν βάζει και το χέρι σου στη φωτιά για τη δουλειά που ενδεχομένως γίνεται. Ουσιαστικά, μένεις να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που δείχνει ο Αλόνσο για αυτό το καταραμένο το build up που αδυνατούν να καταλάβουν και να εφαρμόσουν οι παίκτες του.
Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός πως ό,τι καλό συμβαίνει σε αυτή την ομάδα προέρχεται από κάποια ατομική ενέργεια ή έμπνευση. Όχι πάντως σε teamwork, με ορισμένες ελάχιστες εξαιρέσεις. Στη συντριπτική πλειονότητά τους, οι φάσεις τελειώνουν με μια σέντρα από πλάγιο μπακ και… άγιος ο θεός.
Γραμμές απομακρυσμένες και… αγαπημένες
Την ίδια ώρα, προβληματική είναι η εικόνα και όταν ο Παναθηναϊκός δεν έχει την μπάλα στην κατοχή του. Θεωρητικά το ρόστερ είναι έτσι δεδομένο ώστε οι πράσινοι να είναι μια ομάδα που ασκεί ψηλά πίεση. Θεωρητικά, πάντα. Διότι τέτοιο πράγμα, το ποδόσφαιρο δηλαδή που ευαγγελίζεται ο Αλόνσο, δεν το έχουν δει ακόμη τα ματάκια μας.
Οι γραμμές έχουν μονίμως μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, με τον άξονα και το κέντρο να… χάνονται. Στο τελευταίο ματς, αυτό με τον Άρη, Ίνγκασον και Γεντβάι έψαχναν αδίκως να βρουν συμπαίκτη για μια πρώτη πάσα. Και παράλληλα ο άξονας δεν ήταν καν πιο κοντά στην επιθετική γραμμή για να βοηθήσει στο πρέσινγκ. Πράγματα που δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβησαν.
Πίστωση χρόνου μέχρι πότε;
Κάπως έτσι ο Ντιέγκο Αλόνσο πρόλαβε την παρέλαση… Έχοντας την ομάδα στην 7η θέση του πρωταθλήματος με μόλις 3 νίκες σε 9 παιχνίδια. Και το ακόμη χειρότερο, με 8 γκολ επιθετική συγκομιδή. Έναν ντροπιαστικό μέσο όρο, με λιγότερο από ένα τέρμα ανά αναμέτρηση. Αυτά στο πρωτάθλημα. Για την Ευρώπη, μένουμε στις επικές (λόγω των πολλών πέναλτι) μάχες με τον Άγιαξ και την πρόκριση επί της Λανς. Και αυτό το δεύτερο, η πρόκριση κόντρα στους Γάλλους, δηλαδή, είναι ό,τι καλύτερο έχεις να θυμάσαι ως τώρα από τον Παναθηναϊκό του Αλόνσο.
Μετά την εντός έδρας «τεσσάρα» από την Τσέλσι, ο Ουρουγουανός έβγαλε νεύρα όταν ρωτήθηκε σχετικά με το επιθετικό πλάνο. Ή την απουσία του. Την… είπε μάλιστα στους δημοσιογράφους ότι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν και να το… δουν. Η αλήθεια είναι πως με τέτοια εικόνα, οι περισσότεροι έχουν ολοένα και μικρότερη διάθεση και επιθυμία να δουν τον Παναθηναϊκό του Αλόνσο. Και το τριφύλλι, παίρνοντας ένα ρίσκο που ήδη δείχνει χαμένο, ποντάρουν πάνω του, δίνοντάς του κι άλλη πίστωση χρόνου. Μέχρι πότε;