Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει κάποιος αντιπαθής.
Να χρησιμοποιήσει την έκφραση «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…»
Να παίζετε FIFA ή PRO και να θέλει να δει σε ριπλέι το γκολ που μόλις έβαλε.
Να μιλήσει με αγένεια σε σερβιτόρο ή να σου πει ότι η Χαρούλα Πεπονάκη ήταν ο αγαπημένος του ρόλος σε σίριαλ.
Γενικώς ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το πώς θα κάνει τους άλλους να τον κοιτάνε με μισό μάτι.
Πραγματικά όμως, στη μάχη για το «πιο εκνευριστικό αρχ…ι» λίγοι μπορούν να κοντράρουν έναν από τους διαχρονικότερους κόπανους όλων των εποχών:
Αυτόν που ακυρώνει τελευταία στιγμή όταν έχετε κανονίσει για μπάλα!
Σύμφωνοι, μπορεί να πρόκειται για κάτι σοβαρό και αθρώποι είμαστε (προσοχή χρειάζεται έλλειψη του «ν» και τονισμός στο ωμέγα για να αποδοθεί σωστά το νόημα), κάτι μπορεί να του ‘τυχε.
Και ναι, αν συντρέχει σοβαρός λόγος (να πεθάνει κάποιος στ’ αλήθεια κι όχι όπως η γιαγιά σου που την έχεις «πεθάνει» 13 φορές για να δικαιολογηθείς σε αντίστοιχες κοπάνες) δεν μπορείς να πεις τίποτα.
Μεταξύ μας όμως: Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι δικαιολογίες που προβάλλει το καθίκι που ακυρώνει τελευταία στιγμή φαίνονται γελοίες.
Και μοιάζει πασιφανές σε όποιον έχει IQ στοιχειωδώς μεγαλύτερο από της Στέλλας Μπεζαντάκου ότι είναι ΨΕΜΑΤΑ!
«Μου έτυχε κάτι στη δουλειά και θ’ αργήσω να σχολάσω». «Γύρισα σπίτι και ανακάλυψα ότι δεν έχω ποδοσφαιρικά παπούτσια». «Με έπιασε συνάχι και φοβάμαι μη σηκώσω πυρετό».
Όλα τους αντίστοιχα πιστευτά με απάντηση μαθητή ότι την εργασία του την έφαγε ο σκύλος και την εξήγηση σε έκπληκτο κερατά ότι «δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Και άντε, να το καταλάβεις αν ο λόγος που ακυρώνει είναι ραντεβού με γυναίκα. Εκεί εις ένδειξη ανδρικής αλληλεγγύης δείχνεις κατανόηση στην ύστατη προσπάθειά του να δει κάποια χαρά στα σκέλια του.
Τις περισσότερες φορές ωστόσο ο πραγματικός λόγος του «πιστολιού» είναι γκρίνια/παντόφλα από τη σύζυγο.
Ή απλή γνήσια αναισθησία του τύπου «βαριέμαι τελικά να πάω και στα κοκόβια μου αν τους χαλάω το παιχνίδι».
Κάπως έτσι 15 άτομα συνολικά μένουν ξεκρέμαστα για έναν (1) μαλάκα! Κινδυνεύουν να υποστούν το μέγιστο ξενέρωμα του να έχεις προετοιμαστεί για μπάλα, να έχεις φτιάξει ΗΔΗ στο μυαλό σου τη φάση, να έχεις φτιαχτεί που θα κλωτσήσεις λίγο τόπι, να έχεις ρυθμίσει όλο το πρόγραμμα της ημέρας σου με βάση το ματς και εντέλει να κάθεσαι στο παγωτό!
Και προκειμένου αυτό να αποφευχθεί, ενεργοποιείται ένας συναγερμός με στάδια εξίσου εκνευριστικά με τον τελεμέ που τον προκάλεσε:
Ψάχνεσαι τελευταία στιγμή να βρεις αντικαταστάτη. Τρέχεις πανικόβλητος να ανακαλύψεις ξεχασμένους φίλους. Μακιγιάρεις το ότι τους θυμήθηκες επειδή έπεσες στην ανάγκη τους.
Γενικά φιλάς κατουρημένες ποδιές για ν’ αναπληρωθεί το κενό: Έστω και με κάποιον ρούκουνα που τη βρίσκει με το καλάμι και απλώς θα έρθει για να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός.
Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί ένας μπαγλαμάς «κρέμασε» ολόκληρη την ομάδα. Κι η μικρότερη ποινή που του αξίζει (την επόμενη φορά που θα κρατήσει τον λόγο του και θα ‘ρθει για μπάλα) ΠΡΕΠΕΙ να είναι κάτι σαν αυτό…