Η αναπόληση του παρελθόντος είναι πράξη που βγάζει… γεροντίλα, όσο και να μην θέλεις να το παραδεχτείς. Εφόσον πιάσεις στα πράσα τον εαυτό σου να σκέφτεται ότι… παλαιά όλα ήταν καλύτερα, να ξέρεις ότι πρόκειται για το πρώτο σημάδι ότι η κλεψύδρα έχει αρχίσει να γυρίζει ανάποδα και ο καιρός που θα προκύψουν τα «οπαλάκια» κάθε φορά που σηκώνεσαι ή ότι θα είσαι εσύ ο σπαστικός θείος που «θέλει να κάτσει με τη νεολαία», δεν βρίσκεται μακριά. Ίσως να έχει έρθει κιόλας και η επόμενη οικογενειακή μάζωξη θα σου δώσει την ευκαιρία να το διαπιστώσεις.
Ωστόσο, σεβάσμιε γέροντα (γιατί αυτό είσαι) είναι αλήθεια πως κάποια πράγματα ήταν καλύτερα εκείνα τα παλαιά χρόνια. Τουλάχιστον για τα δικά σου μέτρα και ακόμη περισσότερο για την δική σου τσέπη που μόνο με ένα «καφετί» εντός αυτής, δηλαδή με ένα χιλιαρικάκι σε δραχμές, γέμιζε ασφυκτικά!
Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που μπορούσες να σκάσεις μύτη στο περίπτερο ή ακόμη καλύτερα στην περίφημη «Δέλτα της Γειτονιάς» σου, να τσεκάρεις το περιεχόμενο του ψυγείου και τις τιμές των παγωτών και να νιώσεις κανονικός άρχοντας, αφού τα λεφτά έφταναν και περίσσευαν για να κάνεις δικά σου όλα τα αντικείμενα του πόθου της παιδικής σου φαντασίας, πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Τότε ήταν που πρωτοήρθαμε, άλλωστε, σε επαφή με το απόλυτο «ξυλάκι». Μιλάμε φυσικά για το θρυλικό Boss, το οποίο εμφανίστηκε στις ζωές μας και διέλυσε τον ανταγωνισμό. Με μόνο 200 δραχμές χτύπαγες μία από τις δύο διαθέσιμες γεύσεις (βανίλια ή κακάο), με την επικάλυψη να είναι από πραγματική σοκολάτα και στην μία από τις δύο εκδοχές, λευκή! Μιλάμε για χλίδα, όχι αστεία! Εφόσον τα δύο κατοστάρικα ήταν πολλά για το μπάτζετ σου (χαρτζιλίκι) μπορούσες να βολευτείς με το «ξυλάκι» Okey, το οποίο με κόστος 100 δραχμές ήταν πολύ παραπάνω από ok που λέει και το όνομά του, ενώ η τέρμα οικονομική λύση άκουγε στο όνομά Καραμελέ, για το οποίο έσκαγες 70 «φράγκα» κι έκανες δουλίτσα με το σιρόπι φράουλα που κυλούσε μετά την πρώτη δαγκωματιά.
Στην… πυραυλοκίνητη κατηγορία υπήρχε η πάντοτε κλασική επιλογή Magnum, με γεύση που… σκότωνε, χάρη στο ενσωματωμένο σιρόπι σοκολάτα αλλά και το ολόκληρο σοκολατάκι! Και όλο αυτό το «πακέτο», μόνο με 150 δραχμές. Εάν δεν είχες αρχίσει ακόμη το τσιγάρο (ή είχες προλάβει κιόλας να το αρχίσεις και να το κόψεις) και διέθετες περισσότερα… βαλάντια για παγωτά στα περίπτερα, έβγαζες από το ψυγείο με ύφος του απόλυτου… μπρούκλι το Colosseum, έδινες 200 δραχμές στον συμπαθή περιπτερά και απολάμβανες τις μεγαλύτερες δυνατές δόσεις βανίλιας με σιρόπι σοκολάτας.
Τελευταία αφήσαμε την κατηγορία «κυπελάκι». Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους μειωτικούς χαρακτηρισμούς για την δεύτερη τη τάξει εγχώρια διοργάνωση ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, αλλά στα παγωτά που έβρισκες στα ψυγεία της Δέλτα.
Το Σικάγο είναι εκείνο που έγραψε την δική του ιστορία. Με τιμή 150 δραχμές άνετα είχες την δυνατότητα να πάρεις όχι ένα, αλλά δύο τέτοια και να μεγιστοποιήσεις την απόλαυση δίχως ενοχές (οκ, ίσως με λίγες λόγω θερμίδων) και να νιώσεις βασιλιάς. Στην ίδια τιμή ερχόταν και το Cherry Dream, που σε έφερνε σε επαφή για πρώτη φορά με το σιρόπι αγριοκέρασο, ενώ αν έβρισκες και κανένα «αδέσποτο» εικοσαρικάκι κρυμμένο στην τσέπη και ανέβαινες στις 170 δραχμές, γευόσουν το Parfait Glamour το οποίο ακόμη και εξαιτίας της ονομασίας του σε ανέβαζε επίπεδο!
Θα ήταν τρομερή παράλειψη και μεγάλη αδικία να μην αναφερθούμε στο Much More που ήταν μια κατηγορία μόνο του. Ένα… παγωτοσάντουϊτς, που περιείχε ΚΑΙ βανίλια ΚΑΙ σοκολάτα ΚΑΙ τραγανό μπισκότο! Και έκανε και μόνο 150 δραχμές, ενώ τελευταίο αφήσαμε το φοβερό και τρομερό American το οποίο ερχόταν σε οικογενειακή συσκευασία, η τιμή του κυμαινόταν στις 700-800 δραχμές και ερχόταν να σε τρελάνει με τις επιλογές του. Ήθελες παρφέ κρέμα; Ήθελες παρφέ κακάο; Ήθελες σοκολάτα; Ήθελες αμύγδαλο; Ήθελες τσέρι; Το είχες! Και, βέβαια, ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, το έτρωγες μόνος σου!