Τι είναι κωμωδία στο σύγχρονο σινεμά; Τι είναι ο κάβουρας; Τι είναι το ζουμί του; Πώς βγάζουν λεκέ κετσαπομουσταρδομπάρμπεκιου από τον καβάλο; Ερωτήματα που συγκλονίζουν ετοιμαζόμαστε να θ(χ)έσουμε και σήμερα.
Ας μείνουμε στην απόπειρα απάντησης του πρώτου ερωτήματος, την οποία θα αποτολμήσουμε. Υπάρχει κωμωδία στο σύγχρονο σινεμά; ΗΡΕΜΑ ΔΕΝ ΡΩΤΑΜΕ. Δεν υπάρχει. Αυθεντική ατόφια κωμωδία τύπου Anchorman αγνοείται. Το παλεύουν οι Έιμι Πέλερ και Τίνα Φέι, το παλεύει η Μελίσα ΜακΚάρθι, αλλά βλέπουν ότι σκέτη κωμωδία δεν φέρνει ούτε ευρώ στο ταμείο. Γι΄αυτό την μπασταρδεύουν, την ανακατεύουν.
Ας δούμε το 2019. Κωμωδία μπορεί να θεωρηθεί το Avengers Endgame. Κωμωδία μπορεί να θεωρηθεί το Men In Black. Κωμωδία είναι το Jumanji. Κωμωδία θεωρείται το Once Upon A Time In Hollywood. Κωμωδία είναι ίσως η καλύτερη ταινία της χρονιάς το Parasites. Μπορεί να πει κάποιος ότι δεν είναι; Αφού είχαν μπόλικες σκηνές που προκαλούσαν αβίαστο και διαρκές γέλιο. Κι ό,τι προκαλεί γέλιο, είναι κωμικό. Καμία απ΄αυτές βέβαια δεν είναι κωμική ταινία, δεν προορίστηκε δηλαδή γι΄αυτό.
Το Parasites για παράδειγμα έχει ένα μη συνηθισμένο για τον δυτικό κόσμο χιούμορ. Δεν είναι αυτό που θα ξεκαρδιστείς. Είναι αυτό που θα αναγνωρίσεις ως ευφυές.
Ποτέ δεν ήταν βέβαια απόλυτα κωμικές οι ταινίες. Συνήθως αγκαλιάζονταν με το ρομάντσο ή με το action. Μέχρι πριν κάποια χρόνια όμως θα έβρισκες και κάποιες ξεκάθαρες κωμωδίες. Δεν θα ήταν πολλές, αλλά θα ήταν ανιχνεύσιμες. Πλέον δεν είναι ανιχνεύσιμες. Ίσως και να μην υπάρχουν. Κι αν υπάρχουν, δεν είναι απ΄αυτές που θα έχεις να τις θυμάσαι. Δεν είναι Zoolander, δεν είναι Tropic Thunder, δεν είναι Bad Neighbors.
Η προσπάθεια μας να βρούμε 5 πολύ καλές κωμωδίες στο 2019 απέβη πρακτικώς άκαρπη, γι΄αυτό γίναμε πιο ελαστικοί στα στάνταρ μας. Δύο-τρεις βρίσκεις. Πέντε όχι. Το ότι βρήκαμε, μπορείτε να το αποκαλέσετε και ικανότητα. Χωρίς να περιαυτολογούμε ή να παίρνουμε απόσταση απ΄αυτό
Booksmart
Το Booksmart ήταν απρόσμενο. Δεν προμήνυε τίποτα για μια τόσο καλή κωμωδία. Δεν τη λες αριστούργημα, αλλά είναι άρτια. Η Ολίβια Γουάιλντ έδωσε καλά πρώτα δείγματα σκηνοθετικής δουλειάς με δύο νεαρές κοπέλες στους κεντρικούς ρόλους και το Booksmart θα λέγαμε πως κράτησε όρθιο ένα ολόκληρο είδος μέσα στο 2019.
Long Shot
Ο Σεθ Ρόγκεν πήγε προς τα μέτρα της Σαρλίζ Θερόν αντί να την φέρει στα δικά του κι επειδή η Σαρλίζ έχει ένα πιο διακριτικό κωμικό ταλέντο και δεν είναι το δυνατό της σημείο, το Long Shot δεν ξέφυγε από τους περιορισμούς που θέτει το στοιχείο του ρομάντσου ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες. Κάποια στοιχεία του πάντως τα διατήρησε ο Ρόγκεν και προσέδωσε το αστείο στην ταινία.
Murder Mystery
Μπορεί αυτή η ταινία να έχει και την έννοια του μυστηρίου, να μην είναι δηλαδή σαν το Grown Ups ή το Just Go With It, αλλά με Άνταμ Σάντλερ και Άνιστον δεν γίνεται να μην είναι κωμωδία. Δεν έχει βέβαια τους μανιερισμούς του Σάντλερ σε μεγάλο βαθμό, κι αυτό είναι ίσως που την καθιστά μια αρκετά καλή κωμική ταινία μυστηρίου.
Murder Mystery: Επιτέλους ο Άνταμ Σάντλερ σε μια καλή ταινία μετά από καιρό
Always Be My Maybe
Η Άλι Γουόνγκ και ο Ράνταλ Παρκ δεν έγραψαν το σενάριο για μια κωμωδία που δεν θα προλαβαίνεις να σταματήσεις το γέλιο. Το Always Be My Maybe όμως ενέταξε κοινωνικά χαρακτηριστικά των Κορεατών της Αμερικής στο σενάριο σε ένα context που τα μετέτρεπε σε αστεία, σε φαρσοειδή. Κι η σοβαρότητα με την οποία τοποθετούσαν αυτή τη φάρσα στη ζωή τους οι πρωταγωνιστές, έκανε την ταινία ακόμα πιο αστεία. Αυτό είναι ένα πολύ όμορφο μείγμα κωμωδίας.
Always Be My Maybe: Μια ιδιόρρυθμα πολύ καλή κωμωδία από το Netflix
Shazam
Σας ξάφνιασε; Αν ναι, κακώς. Κι αυτό γιατί μπορεί ο ήρωας να είναι στην κατηγορία action, μπορεί να μιλάμε για superhero μυθολογία, αλλά η ταινία, όπως έγινε, είχε ένα κυρίαρχο στοιχείο. Την κωμωδία. Αν την κρίνεις ως action ταινία, παίρνει μετά βίας τη βάση. Αν την κρίνεις ως κωμωδία, παίρνει άνετο 7.5-8. Αυτός είναι άλλωστε κι ο Ζάκαρι Λιβάι. Ένας λιγότερο δημοφιλής Νταξ Σέπαρντ.