Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως είναι το νέο Queen’s Gambit του Netflix. Όχι, δεν έχει κάποια σχέση με επιτραπέζια παιχνίδια. Το Squid Game είναι μια κατηγορία μόνο του σε επίπεδο περιεχομένου.
Ο παραλληλισμός με το Γκαμπί γίνεται γιατί κάτι μας λέει πως όπως με αυτή τη σειρά, ο κόσμος άρχισε να ψάχνει τα πάντα για το σκάκι και να ασχολείται περισσότερο, με το Squid Game μπορεί να δούμε άνετα κόσμο να δοκιμάζει τα πιο αθώα ή και τα πιο επικίνδυνα παιχνίδια αλάνας που αποτελούν την βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η σειρά.
Με 8.3 στο IMDB, 100% στο Rotten Tomatoes και πρωτιά σε όλες τις αγορές που υπάρχει το Netflix, το Squid Game ήρθε για να τα σαρώσει όλα. Με τον τρόπο που το έκαναν το Casa de Papel, το Dark, το Lupin, το Queen’s Gambit. Βλέπετε ένα μοτίβο σε αυτά; Το κάθε ένα αποτέλεσε την πόρτα που άνοιξε το μονοπάτι για την εδραίωση της πλατφόρμας σε μια νέα αγορά και τη δημιουργία στούντιο.
Η Νότιος Κορέα βρίσκεται εδώ και 2 χρόνια στα πολύ πάνω της, ελέω Μπονγκ Τζουν-Χο και Parasite και έχει γίνει ίσως το μεγαλύτερο trend στην παγκόσμια μυθοπλασία. Όπως το έκανε η K-Pop, έτσι φαίνεται να το κάνει και η K-μυθοπλασία.
Το Squid Game είναι κατά πολλούς η σειρά της χρονιάς για το Netflix. Δεν απέχει από την πραγματικότητα αυτό το… θέσφατο.
Όπως ένα καλαμάρι, αν το πιέσεις, θα βγάλει το ζουμί του από την τρύπα που έχει από κάτω, έτσι κι εδώ βλέπουμε ανθρώπους-καλαμάρια που γίνονται «τροφή» στις ορέξεις ενός mastermind που θέλει να παίξει με τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ναι, έχουμε ακόμα έναν παραλληλισμό: κορεάτικο Black Mirror.
Όλοι βέβαια το αποκαλούν Hunger Games, κάτι που επίσης δεν πέφτει μακριά από την αλήθεια. Στο Squid Game βλέπουμε τη μίζερη ζωή του Σέονγκ Τζι-Χουν, ο οποίος χρωστάει κοντά 500 εκατομμύρια γουόν σε τοκογλύφους και στο κράτος, ζει με τη μάνα του, της ζητάει χαρτζιλίκι, είναι τζογαδόρος και συνεχίζει να ζει για να μπορεί να βλέπει την κόρη του.
Ένα βράδυ, αφού έχει υπογράψει στον τοκογλύφο του ότι εντός ενός μήνα θα αποποιηθεί των οργάνων του σώματος του, εφόσον δεν έχει λεφτά να τον ξεπληρώσει, ο Σέονγκ γίνεται στόχος ενός μέλους μιας άγνωστης ομάδας που στρατολογεί κόσμο για παιχνίδια επιβίωσης. Όλοι όσοι στρατολογούνται, βρίσκονται σε αδιέξοδο και χρωστάνε ως και 1.5 δισ. γουόν. Σε ευρώ μιλάμε για κάτι παραπάνω από 1 εκατομμύριο.
Το Squid Game είναι μια καλλιτεχνική κατάθεση της κορεάτικης pop κουλτούρας
456 άνθρωποι συγκεντρώνονται σε ένα κρυφό στρατόπεδο. Καλυμμένο από ψηλά, πρόκειται για ένα μέρος-αστακό. Κανείς τους δεν γνωρίζει πως πήγε εκεί. Κανείς δε γνωρίζει πώς θα επιστρέψει.
Σύντομα θα μάθουν ότι υπάρχει και μια υπόθεση. Κανείς δε γνωρίζει ΑΝ θα επιστρέψει. Αυτό γιατί η παρουσία τους εκεί έχει έναν στόχο: να συμμετάσχουν σε 6 αγωνίσματα, με τον last man standing να κερδίζει τα χρήματα που χρωστάει για να κάνει μια νέα αρχή.
Οι υπόλοιποι; Πεθαίνουν φυσικά. Και πεθαίνουν κατά ριπάς από το πρώτο κιόλας αγώνισμα. Όλα τα αγωνίσματα είναι παιδικά παιχνίδια και η σκληρή αλήθεια αποκαλύπτεται στα Αγαλματάκια Ακούνητα, Αμίλητα, Αγέλαστα που στη Νότιο Κορέα έχει την εκδοχή του Red Light, Green Light. Κουνιέσαι έστω και λίγο όταν πουν για κόκκινο; Κόκκινος θα γίνεις από το αίμα σου, αφού περιμετρικά έχουν στηθεί πυροβόλα όπλα.
Η αιχμαλωσία των συμμετεχόντων μπορεί να λήξει μόνο αν το συμφωνήσουν όλοι. Πολύ γρήγορα θα δημιουργηθούν μικρότερες ομάδες που θα κοντραριστούν, θα υπάρξουν έριδες και πρόκειται για μια προσομοίωση των πρώτων σταδίων της κοινωνικής ανάπτυξης των ανθρώπων. Έχει δηλαδή η σειρά του Netflix τόσα πολλά επίπεδα ανάγνωσης που τα συνειδητοποιείς όσο δεν τη βλέπεις. Γιατί όσο βλέπεις, τα μάτια είναι ορθάνοιχτα στην πλοκή.
Το Squid Game καταφέρνει σε 9 επεισόδια να γεμίσει τον θεατή και με ουσία αφήγησης, αλλά και με εικόνες. Το γραφιστικό και τα εφέ του βασίζονται αρκετά σε video game αντίληψη και περίοπτη θέση έχουν τα σύμβολα από τα κουμπιά του χειριστηρίου του Playstation. Το 6ο επεισόδιο για παράδειγμα, είναι ένας κινηματογραφικός οργασμός.
Μόνο μην αρχίσει κανένας να τα δοκιμάζει με την παρέα του αυτά τα παιχνίδια…