Για το The Black Phone είχαν γραφτεί αρκετά θριαμβευτικά από τις προβολές της ταινίας σε φεστιβάλ και αίθουσες στις ΗΠΑ το 2021 και μας είχε πάει την περιέργεια στο ύψιστο σημείο.
Το ψυχολογικό θρίλερ/horror του Σκοτ Ντέρικσον κουβαλούσε επαίνους και δάφνες ποιότητας από την πρεμιέρα του σε ένα φεστιβάλ του Τέξας όπου είχε πρωτοπροβληθεί και όταν έφτασε, τον Ιούνιο του 2022 στην Ελλάδα, προκάλεσε τεράστια αίσθηση.
Τώρα ανέβηκε στο Netflix και με το καλημέρα έγινε το νέο Νο1 στη λίστα με τις πιο δημοφιλείς ταινίες της πλατφόρμας.
Στο The Black Phone έχουμε μια ιστορία φτιαγμένη πάνω στους λεγόμενους μύθους που γιγαντώνονται από στόμα σε στόμα κι από την προσθήκη που κάνει ο κάθε ένας, νιώθοντας ένας παραμυθάς.
Ο Ίθαν Χοκ υποδύεται τον Αρπαχτή, έναν τύπο που βάφεται στο πρόσωπο για να προσεγγίζει ως μάγος τα μικρά αγόρια και θυμίζει κάτι από τους κρίπι serial killers που το ζουν πνευματικά και πρωτόγονα και κυκλοφορούν σε δάση με κέρατα ελαφιού κάνοντας θυσίες.
Ο Αρπαχτής έχει ήδη αρπάξει 5 αγόρια και τα έχει σκοτώσει, όταν φτάνει η σειρά του Φίνι. Ο Φίνι είναι ένα αγόρι που μεγαλώνει με την μάχιμη και πιο δυναμική αδερφή του, δίχως μητέρα, με τον μπαμπά τους να είναι μέθυσος και να τους καταπιέζει και να τους χτυπάει με τη ζώνη.
Στο σχολείο ο Φίνι δέχεται μπούλινγκ και βία από μια παρέα τριών αγοριών, αλλά για ένα διάστημα τον προστάτευε ο Ρόμπιν Αρεγιάνο, ένας πιτσιρικάς από το Μεξικό με τρομερά κροσέ. Όταν όμως ο Ρόμπιν γίνεται το 5ο θύμα του Αρπαχτή, ο Φίνι μένει έκθετος απέναντι στους νταήδες του.
Σε αντίθεση με τα άλλα 5 παιδιά που είχαν δυναμισμό και ήταν alpha males για την ηλικία τους, ο Φίνι είναι φοβικός. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που εξασφαλίζει ενδεχομένως την απομάκρυνσή του από την άμεση δολοφονία του όταν τον απαγάγει ο Αρπαχτής.
Ο Αρπαχτής έχει σκοτώσει τους άλλους 5 μέσα σε δύο 24ωρα γιατί γίνονται Άτακτα Αγόρια και τον εξωθούν. Ο Φίνι όμως μένει σιωπηλός, δεν εκμεταλλεύεται καταστάσεις. Εν μέρει γιατί προσπαθεί να αντιληφθεί τι γίνεται, αλλά κυρίως γιατί έχει ένα χάρισμα.
Εδώ μπαίνει το Black Phone. Ένα μαύρο, παλιό τηλέφωνο στον τοίχο του υπογείου όπου κρατείται αιχμάλωτος, είναι το μέσο της σωτηρίας του. Παρόλο που είναι εκτός λειτουργίας, ένα βράδυ χτυπάει κανονικά και τον σοκάρει.
Ο Φίνι φαίνεται πως έχει ένα χάρισμα. Ένα χάρισμα που κληρονόμησε μάλλον από τη μητέρα του και έχει και η αδερφή του. Η μαμά τους πέθανε εξαιτίας αυτού, η αδερφή του Γκουέν το αποδέχεται και το κάνει κτήμα της.
Η Γκουέν βλέπει στα όνειρα της τις απαγωγές και ψάχνει μέσα από κει να βρει το πού πάει ο Αρπαχτής τα θύματα του. Ο Φίνι από τη μεριά του μπορεί να συνομιλήσει με τα νεκρά αγόρια που προηγήθηκαν. Πάντοτε μέσα από το ακουστικό.
Τα βλέπει και μπροστά του κάποια στιγμή, αλλά δεν μπορούν να του μιλήσουν. Μόνο μέσω του τηλεφώνου μπορεί να πάρει πληροφορίες για το τι τους συνέβη, αλλά και για το πώς μπορεί με όσα έχει στο υπόγειο, να δραπετεύσει ή να σώσει γενικά τον εαυτό του.
Κάθε μέρα του τηλεφωνεί και ένας από τους 5. Ο Φίνι έχει αντέξει περισσότερο απ΄όλους γιατί δεν έχει προκαλέσει τον Αρπαχτή που αφήνει επίτηδες ξεκλείδωτη την πόρτα και περιμένει με τη ζώνη στο ισόγειο για να δείρει αλύπητα όποιον παραβεί τους κανόνες.
Ο Ρόμπιν είναι αυτός που ακόμα και ως νεκρός θα προσφέρει την πολυτιμότερη βοήθεια στον Φίνι. Θα τον κάνει να βγει από το καβούκι του και να πιστέψει στον εαυτό του, να υπερασπιστεί ο ίδιος τη ζωή του. Και στο τέλος, όλα όσα του είπαν οι νεκροί, τα χρησιμοποιεί.
Το Black Phone έχει πολλές και σημαντικές ανατροπές, έχει έναν βλοσυρό Ίθαν Χοκ που μιλάει λίγο σχετικά με τη σημασία του ρόλου του, αλλά είναι τόσο τρομερός στην ερμηνεία του, στην εξωλεκτική του στάση, που δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Καταφέρνει να κάνει αυτή τη φαινομενικά τραβηγμένη και αστεία μάσκα που φοράει, ως αναγκαίο στοιχείο της περσόνας του.
Τα δύο παιδιά, ο Φίνι και η Γκουέν, είναι καταπληκτικοί στους ρόλους τους, ειδικά η πιτσιρίκα, η Μαντελάιν ΜακΓκρο, η Γκουέν δηλαδή, που συνδυάζει το χιούμορ με τον φόβο και τον πόνο που φέρει, σωματικό και ψυχικό.
Όσο κι αν ψάξεις, δε θα βρεις κάτι να προσάψεις στην ταινία. Το The Black Phone σε κρατάει αφοσιωμένο απόλυτα, δεν προβαίνει σε σκηνές με υπερβολικό horror, σου έχει δείξει σχετικά νωρίς όλα τα δεδομένα και από ένα σημείο κι έπειτα είναι μια ταινία επιβίωσης. Ξεφεύγει δηλαδή από το είδος του και αυτό του βγαίνει σε πολύ καλό.
Είναι μια ολοκληρωμένη ταινία από κάθε άποψη. Και επίσης, είναι κυριολεκτικά ολοκληρωμένη, καθώς αρχίζει με μια ευχάριστη διάθεση, με τις κλασικές αμερικανιές που έχουν τέτοια θρίλερ, και κλείνει με ηρεμία, γιατί η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Απλώς, ο Φίνι είναι τώρα πια ο Φιν. Και οι νταήδες του τον κοιτάζουν με θαυμασμό και φόβο.