Μια κλοπή ενός φορτηγού γεμάτο εκρηκτικές ύλες κάπου στο Μπρούκλιν- τρέχα γύρευε δηλαδή. Πέντε σεσημασμένοι κακοποιοί που συλλαμβάνονται βραδιάτικα ως ύποπτοι και μεταφέρονται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για αναγνώριση.
Για την ακρίβεια, τέσσερις σεσημασμένοι κακοποιοί και ένας πρώην αστυνομικός, διεφθαρμένος την εποχή που ήταν στο τμήμα. Πλέον ορκίζεται πως είναι νόμιμος αλλά κανείς δεν τον πιστεύει. Μάλλον ορθώς.
Όσοι ξέρουν πως λειτουργούν αυτές οι καταστάσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν πως η υπόθεση είναι παρωδία. Ποτέ δεν βάζεις πέντε αληθινούς κακοποιούς στο ίδιο κελί. Συνήθως, στις διαδικασίες αναγνώρισης υπόπτων, υπάρχει ένας ένοχος και άλλοι τρεις-τέσσερις τυχαίοι τύποι που το αστυνομικό τμήμα έχει πληρώσει για να υποκρίνονται τους ένοχους και να ολοκληρωθεί η διαδικασία της σύλληψης. Αλλά αυτό ποτέ…
Ποτέ δεν μπαίνουν στο ίδιο κελί τόσοι πολλοί συνήθεις ύποπτοι. Ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει; Ίσως από το πουθενά να συγκροτηθεί μια πολύ επικίνδυνη συμμορία…
Ο Μπράιαν Σίνγκερ μπορεί να μην έγινε ποτέ ο σπουδαίος σκηνoθέτης που φαινόταν πως θα γίνει στις αρχές της καριέρας του. Το μεγάλο μπαμ που έκανε όμως το 1995 με τους «Συνήθεις Ύποπτους» ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί.
Η ταινία εκείνη έκανε πρεμιέρα στο σινεμά σε μια χρονιά που έμεινε στην ιστορία ως η πιο δημιουργική του Hollywood για την δεκαετία του ’90. Ο ανταγωνισμός ήταν άλλου επιπέδου.
Δημιουργίες που άφησαν εποχή όπως το «Heat», το «Seven», το «12 Πίθηκοι», το «Βraveheart» και μερικές ακόμα ταινιάρες προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες του πλανήτη εκείνη τη χρονιά. Το low budget φιλμ του Σίνγκερ θα ήταν, λογικά, ένας κομπάρσος σε όλη αυτή τη φουρνιά ταινιών.
Όμως με τέτοιο σενάριο, τέτοια ατμόσφαιρα, τέτοια μουσικάρα, τέτοια ασύλληπτη ανατροπή στο φινάλε του και τέτοιες ερμηνειάρες δεν πρέπει να θεωρείται έκπληξη το γεγονός ότι σήμερα, αν γινόταν ένα γκάλοπ για το ποια ήταν η καλύτερη ταινία εκείνης της χρονιάς, το «Συνήθεις Ύποπτοι» θα τις κόντραρε στα ίσια όλες.
Ο Κέβιν Σπέισι δεν ήταν τόσο γνωστός ηθοποιός ακόμα. Αυτός ήταν και ο λόγος που η παρουσία του στους «Συνήθεις Υπόπτους» πέρασε λίγο στα ψιλά: ο Βέρμπαλ Κιντ, ο χαρακτήρας που υποδυόταν ο Σπέισι, ήταν απλά ένας από τους πέντε «συνήθεις υπόπτους» του τίτλου, ένας από τους πέντε αυτής της άτυπης εγκληματικής συμμορίας που συγκροτήθηκε εκείνο το βράδυ σε ένα κελί του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης. Μάλιστα, ήταν και ο πιο ιδιαίτερος από όλους: ο Βέρμπαλ Κιντ ήταν κουτσός και ως εκ τούτου ο πιο αδύναμος της συμμορίας.
Ήταν εκείνος που αναγκαστικά πρόσφερε τις υπηρεσίες του εγκεφαλικά στην ομάδα. Και όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, εφόσον υστερούσε σε σωματικό επίπεδο, το νοητικό του επίπεδο ήταν το πιο εξελιγμένο μέσα στην συμμορία. Φυσικά, δεν ήταν ο ίδιος ο αρχηγός της αλλά ο Κίτον, δηλαδή ο πάλαι ποτέ διεφθαρμένος αστυνομικός που είχε και τις κατάλληλες άκρες για δικτυώσει αυτή την ad hoc εγκληματική παρέα.
Το όνομα «Κάιζερ Σόζε» θα στοιχειώσει την συμμορία αυτών των 5 «υπόπτων». Ένας θρυλικός εγκληματίας, ακόμα και η ύπαρξη του οποίου αμφισβητείται, οριακά ένας αστικός μύθος του υποκόσμου θα εμπλακεί με αυτούς τους μικροεγκληματίες που όσο επικίνδυνοι και αν είναι, αποτελούν πολύ μικρά ψάρια μπροστά σε αυτόν τύπο. Θα καταφέρει αυτή η παρέα να ελιχθεί και να γλυτώσει από τα δόντια του Κάιζερ Σόζε ή μήπως είναι νομοτελειακή η καταστροφή τους;
Παίζοντας διαρκώς με την τεχνική του flash back και των διαφορετικών οπτικών γωνιών όσον αφορά την αφήγηση, οι «Συνήθεις Ύποπτοι» είναι η επιτομή του νεο-νουάρ με ολόκληρη την πλοκή να «χτίζεται» από το πρώτο λεπτό προς εξυπηρέτηση μιας μεγάλης ανατροπής. Μιας ανατροπής που αναβαθμίζει καθοριστικά όλη την ταινία και την μετουσιώνει σε all time classic του είδους της.
Όποιος δεν την έχει δει, είναι έτσι κι αλλιώς απαράδεκτος: 23 χρόνια μετά το «Συνήθεις Ύποπτοι» είναι μια από τις πιο must see ταινίες των 90s και αναμφισβήτητα μια από τις πιο επιδραστικές του είδους της. Σήμερα μπορεί να μοιάζει λίγο παρωχημένη- ίσως και να μας περνούσε από το μυαλό ότι μάλλον κάτι παίζει με το περπάτημα του Βέρμπαλ. Αλλά αυτό έχει να κάνει με τις άπειρες αντιγραφές που ακολούθησαν…
Και αυτό είναι το ζήτημα: οι «Συνήθεις Ύποπτοι» ξεκίνησαν μια ολόκληρη σχολή στο θέμα των plot twists. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Και αν μοιάζουν σήμερα ξεπερασμένοι, είναι επειδή όλες οι ταινίες που τους ξεπέρασαν «γεννήθηκαν» από αυτούς.