Το βράδυ της Παρασκευής (14/06), για το συναυλιακό κοινό της Αθήνας ο προορισμός θα είναι νομοτελειακός: έπειτα από περίπου πέντε χρόνια μακριά από μέρη μας, οι Archive έρχονται και πάλι στην Ελλάδα και το δεδομένα φανατικό κοινό τους ήδη προετοιμάζεται για αυτή την συνάντηση που θα γίνει στο Floyd (και όχι στο θέατρο του Λυκαβηττού όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί). Ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του κοινού αυτής της συναυλίας ωστόσο θα έχει τα μάτια του στραμμένα και στην support μπάντα της βραδιάς: όσο ασυνήθιστο και αν μοιάζει, αυτή η τελευταία φαίνεται πως έχει τόση δυναμική αυτό τον καιρό που μόνο λίγοι δεν είναι εκείνοι που θα την δουν και θα την ακούσουν με προσοχή προτού ανέβουν στη σκηνή οι Archive.
Ο λόγος για τους Sugar For The Pill, ένα συγκρότημα που έσκασε σαν κομήτης ανάμεσά μας εκείνο τον περίεργο πρώτο χρόνο της πανδημίας και με τις κιθαριστικές μελωδίες του που παντρεύουν το Shoegaze, την Dream Pop και… λίγο από Post Punk αποτέλεσαν ένα αισιόδοξο σάουντρακ διαφυγής από την μαυρίλα των ημερών.
Vana Rose στα φωνητικά, Ηλίας Κωστακόπουλος και Σπύρος Μητροκώστας στις κιθάρες, Στέφανος Μανoύσης στο μπάσο και τα πλήκτρα και Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος στα τύμπανα: αυτοί είναι οι Sugar For The Pill και το εξαιρετικό Wanderlust είναι το άλμπουμ-ντεμπούτο τους.
Λίγο πριν την πολυαναμενόμενη παρουσία τους στη συναυλία των Archive, το Menshouse.gr τα είπε με τους Sugar For The Pill:
Οι Sugar For The Pill είναι ένα συγκρότημα που εμφανίστηκε ανάμεσά μας μέσα στις πρώτες μέρες του κορωνοϊού, σε μια συνθήκη που η πανδημία ήταν κάτι πολύ καινούριο, η καραντίνα ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και ένα σωρό κόσμος το είχε ρίξει στη μουσική, τις ταινίες, τα διαβάσματα κτλ για να την παλέψει. Ήταν τυχαία η εμφανισή σας σε αυτή τη συνθήκη ή η δική σας «απάντηση» σε αυτή; Και σε κάθε περίπτωση, πως πιστεύετε πως επηρρέασε η συλλογική ψυχολογία της πανδημίας το τρόπο που σας αντιλήφθηκε το κοινό που σας άκουσε;
Δημιουργηθήκαμε μέσα σε αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη, από την ανάγκη μας να πάρουμε λίγες ανάσες ζωής και αισιοδοξίας. Είχε μαζευτεί αρκετό υλικό από όλους και είπαμε πως ήταν ένας ακόμη σοβαρός λόγος να αποτραβηχτούμε από τα σπίτια μας. Το αλμπουμ κυκλοφόρησε μετά την πανδημία και το κοινό σίγουρα διψούσε για νέα ακούσματα και πολλές συναυλίες. Η μπάντα μας συμμετείχε στο Release Athens Festival το πρώτο μεγάλο φεστιβάλ που έγινε μετά την πανδημία και η αποδοχή του κόσμου ήταν συγκλονιστική.
Αποτελείτε επί της ουσίας την μετεξέλιξη μιας άλλης μπάντας, των Skinner Box. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στο να αλλάξετε όνομα αντί να συνεχίσετε κάτω από την ίδια ταυτότητα; Έχουμε δει άλλωστε πολλές μπάντες στο παρελθόν να μπαίνουν σε μια νέα ηχητική εποχή κρατώντας ωστόσο την αρχική τους ονομασία. Στο δικό σας μυαλό τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στο να δημιουργήσετε τους Sugar For The Pill;
Θεωρούμε ότι έκλεισε ένας κύκλος με τους Skinner Box. Ήταν μια πιο σκοτεινή περίοδος τόσο μουσικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Πήραμε πολλά μέσα από αυτό το project και πάνω από όλα ωριμάσαμε μουσικά. Προστέθηκαν δυο νέα μέλη στη σύνθεση, επομένως οφείλαμε στους εαυτούς μας και ένα νέα όνομα, στο δρόμο μας προς το φως πλέον…
Από την εποχή των Skinner Box σε αυτή των Sugar For The Pill πως θεωρείται πως η κατάσταση για τον ευρύτερο εναλλακτικό ήχο στην Ελλάδα έχει αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; Ως προς τη μαζικότητα του κοινού, το ενδιαφέρον για τα ακούσματα που εσείς «υπηρετείτε», την προοπτική της σκηνής εν γένει, έχετε νιώσει αλλαγές και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
H αλήθεια είναι πως δεν πέρασε και πολύ καιρός από τότε. Θεωρούμε όμως πως έχουν γίνει αλλαγές προς το καλύτερο. Σχετικά με τους διοργανωτές βλέπουμε μια μεγαλύτερη διάθεση να δίνουν βήμα σε νέες αγγλόφωνες μπάντες να συμμετέχουν στα μεγάλα φεστιβάλ της Ελλάδας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, όσοι έχουν ξεφύγει από τις έτοιμες playlists, είναι πιο open στο να αναπαράγουν μουσική indie καλλιτεχνών. Aν και το indie κοινό στην Ελλάδα δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλο, πλεον νιώθουμε ότι στηρίζει περισσότερο τις μπάντες, αγοράζει βινύλια, merch, ωστόσο υπάρχει ακόμη πολύ δρόμος ώστε να φτάσουμε την κουλτούρα άλλων χωρών ως προς το κομμάτι των συναυλιών. Ένα πρόσφατο παράδειγμα, παίξαμε στη Νέα Υόρκη πριν λίγους μήνες και το φεστιβάλ ξεκινούσε από το πρωί και ο κόσμος ήταν εκεί, κάτι που στην Ελλάδα δεν θα γινόταν.
Είναι μια από τις πιο στάνταρ ερωτήσεις όταν μιλάει κανείς με ένα ελληνικό συγκρότημα αλλά δεν γίνεται να μην γίνει και πάλι: είναι εφικτό μια μπάντα του είδους σας να βιοπορίζεται από τη μουσική της στο ελληνικό περιβάλλον;
Όπως προαναφέραμε στην Ελλάδα τα πράγματα είναι κάπως περιορισμένα για μια αγγλόφωνη μπάντα. Είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Ιδίως αν περάσεις τα σύνορα τα ποσά είναι διαφορετικά. Όσο μεγαλώνει η δυναμική της μπάντας, τόσο μεγαλύτερη διαπραγματευτική ικανότητα έχεις. Το 2024 για εμάς ξεκίνησε με περιοδείες εκτός Ελλάδας και έχουμε εικόνα πλέον.
Είναι προφανές από το όνομά σας πως μια από τις βασικές σας επιρροές είναι οι Slowdive. Ποιες άλλες μπάντες ή καλλιτέχνες σας έχουν επηρρεάσει με τόσο καθοριστικό τρόπο;
Η ενασχόλησή μας με τη μουσική μάς δίνει την δυνατότητα να ερχόμαστε πολύ κοντά στους μουσικούς μας «ήρωες». Είχαμε την τιμή να παίξουμε με τους Ride και να τους γνωρίσουμε σε προσωπικό επίπεδο. Οι Ride αποτελούν μια από τις βασικές μας επιρροές. Άλλες μπάντες που θαυμάζουμε και έχουμε επιρροές , είναι οι My Bloody Valentine , Cocteau Twins, Lush, Interpol, Editors και αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες.
Τον προηγούμενο Φεβρουάριο πραγματοποιήσατε τέσσερις εμφανίσεις στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης στα πλαίσια του «The New Colossus Festival». Πείτε μας μερικά λόγια για αυτή την εμπειρία. Πώς είναι να παίζεις μπροστά στο κοινό της Νέας Υόρκης;
Ήταν μοναδική εμπειρία. Παίξαμε σε ιστορικές σκηνές στο Lower East Side του Manhattan ακριβώς εκεί που χτυπά ο παλμός της Shoegaze Indie σκηνής. Οι διοργανωτές μας τίμησαν με την πρόσκληση τους και μας έβαλαν Headliners στο Shoegaze show. Tο κοινό ένθερμο, και ήταν άκρως συγκινητικό να βλέπεις να γνωρίζουν και να τραγουδούν τους στίχους σου, κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της γης. Ήταν μεγάλη πρόκληση για εμάς, πρωτόγνωρες συνθήκες με μεγάλες απαιτήσεις, αφού όλες οι μπάντες ήταν υψηλού επιπέδου. Προσαρμοστήκαμε άμεσα στις νέες συνθήκες και ανταποκριθήκαμε με το παραπάνω όπως άρμοζε στις περιστάσεις. Ήταν αρκετά εξαντλητικό αλλά όταν συνειδητοποιούσες, που βρίσκεσαι και ότι η μουσική σου έχει ταξιδέψει μαζί σου, κάθε κούραση έμοιαζε μικρή μπροστά σε αυτό που ζούσαμε.
Σε μερικές μέρες πρόκειται να ανοίξετε την συναυλία των Archive στο Floyd. Πείτε μας μερικά λόγια για το πως περιμένετε να είναι αυτή η βραδιά και για το πως νιώθετε που θα ανοίξετε ένα συγκρότημα τόσο αγαπημένο στο ελληνικό κοινό.
Είναι μεγάλη τιμή για εμάς που θα παίξουμε με αυτή την μπάντα. Τους θαυμάζουμε πολύ. Μας κάλεσαν να τους ακολουθήσουμε και στο show της Θεσσαλονίκηςν και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γι’αυτό, γιατί προφανώς κάτι ιδιαίτερο άκουσαν σε εμάς και μας ξεχώρισαν. Η βραδιά θα είναι σίγουρα μοναδική. Ανυπομονούμε να παρουσιάσουμε κάποια νέα κομμάτια μας από το επερχόμενο άλμπουμ.
Έχετε μοιραστεί τη σκηνή με τον Nick Cave και τους Mogway αλλά και με τους Ride. Μιλήσατε μαζί με όλους αυτούς στα παρασκήνια, υπήρξε κάποια αλληλεπίδραση; Και αν ναι, τι έχετε να μας μεταφέρετε από αυτό;
Είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε τους Ride, τους Fontaines DC και τους Drab Majesty. Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποιες στιγμές σίγουρα θα ήταν ότι με τους Ride ήρθαμε πολύ κοντά, αφού περάσαμε αρκετή ώρα στα παρασκήνια, μας τίμησαν και ήρθαν νωρίτερα στο venue να μας ακούσουν. Μιλήσαμε για μουσική , τους δώσαμε τον Wanderlust, o Andy Bell συγκινήθηκε όταν του είπαμε ότι είναι ένας από τους λόγους που παίζουμε Shoegaze. Μας είπαν πως ξεχώρισαν το “Falling Back To You” από το debut album μας και λίγο αργότερα το πόσταραν στα social τους. Από την άλλη οι Fontaines DC , το νέο αίμα της indie post punk ήταν και αυτοί απίστευτα προσιτοί και υποστηρικτικοί . Ανέβηκαν στο πλάι της σκηνής όσο παίζαμε στο Release Athens Festival και λίγο αργότερα μας αγκάλιαζαν και πίναμε μπύρες στα παρασκήνια μιλώντας για αρκετή ώρα. Οι Drab Majesty είχαν απίστευτο χιούμορ, μοιραστήκαμε πολλές από τις εμπειριές του touring και βέβαια μας συμβούλεψαν και εκείνοι και μας μίλησαν για τους φίλους τους ,τους Slowdive και πως έιναι να συνεργάζεσαι με τη Rachel…
Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας μετά το «Wanderlust» με το οποίο μας συστηθήκατε; Να περιμένουμε άμεσα μια νέα δουλειά; Και να υποθέσουμε πως το Shoegaze με λίγο από Dream Pop και Post Punk θα συνεχίσει να αποτελεί το πλέγμα ήχων που σας χαρακτηρίζει;
To δεύτερό μας άλμπουμ έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Σκοπός μας ήταν να κάνουμε την υπέρβαση και να μην γράψουμε άλλο ένα «Wanderlust». Νομίζουμε πως το πετύχαμε. Έχουμε δουλέψει άπειρες ώρες και οι συνθέσεις μας είναι πιο ώριμες. Ασταμάτητα δουλεύουν και οι συνεργάτες μας επίσης. Υπολογίζουμε στις αρχές του νέου έτους να κυκλοφορήσει και ανυπομονούμε πολύ να το μοιραστούμε με όλους. Υπάρχουν πολλές εκπλήξεις που δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμες αλλά σίγουρα να περιμένετε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ πιο dreamy και πιο shoegaze αυτή τη φορά.