Τα τελευταία χρόνια για έναν φίλαθλο των Lakers είναι βασανιστικά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι βρισκόμαστε στην ίδια μοίρα με τους Sixers που πέρσι πήγαν να κάνουν ρεκόρ 0-82, αλλά τελικά κατάφεραν και το κράτησαν στο 10-72. Φέτος μάλιστα οι συμπαθείς λόγω Ρόκι Μπαλμπόα Sixers έκαναν και 2 νίκες παραπάνω από εμάς. Μέχρι το 2015 υπήρχε ένα νόημα για να βλέπουμε την ομάδα και ήταν ο Κόμπε Μπράιαντ. Τότε ο Κόμπε τραυματίστηκε, επέστρεψε την περασμένη σεζόν για το αντίο και οι Lakers έγιναν ένας περιφερόμενος θίασος, χτισμένος για να πετυχαίνει 30άρες ο θρύλος. Όλες οι ομάδες που σημαδεύονται από έναν παίχτη το παθαίνουν αυτό.
Το 2012 ήταν η τελευταία σεζόν που οι Λιμνάνθρωποι κατάφεραν να έχουν θετικό πρόσημο. Από τότε όχι απλά θετικό πρόσημο δεν έχουν, αλλά οι νίκες μετά βίας έφτασαν τις 27 το 2014. Φυσικά ούτε λόγος για play off. Αυτό άλλωστε είναι το βασικό ζητούμενο για μια από τις ομάδες-μύθους του NBA. Εδώ και 4 χρόνια μια άλλη ομάδα, λίγο πιο βόρεια από το Λος Άντζελες, κρατάει τα σκήπτρα.
Από πέρσι, ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Ρομπ Πελίνκα προσπαθούν να ορίσουν ξανά τη μοίρα των LAL και να την φέρουν σε μια κατ΄αρχήν κανονικότητα. Οι λίγες νίκες ως γνωστόν έχουν το καλό ότι σε φέρνουν ψηλά στα draft picks και οι Ντ΄Άντζελο Ράσελ, Γιούλιους Ράντλ και Μπράντον Ίνγκραμ αποτελούν μια πολύ ελπιδοφόρα τριάδα.
Τα ίδια βέβαια λέγαμε και για τον Νικ Γιανγκ, αλλά κατέληξε ένας ψωνισμένος κλαρινοκάγκουρας. 13.2 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ και 1 ασίστ ανά παιχνίδι τα κατορθώματα του τη σεζόν που τελείωσε. 15.6, 3.5 και 4.8 τα αντίστοιχα του Ράσελ. 9.4 και 4 ριμπάουντ του Ίνγκραμ, που όμως στο δεύτερο μισό της σεζόν πήγε λίγο πάνω από το 15 στους πόντους και κοντά στα 7 στα ριμπάουντ. Στην πρώτη του χρονιά στο NBA. Αν σε όλους αυτούς προσθέσουμε τον Λάρι Νανς Τζ., τον Κόρι Μπρούερ και τον Λούολ Ντενγκ, τότε υπάρχει μια καλή βάση. Άντε να βάλω και τον Τιμοφέι Μοζγκόφ γιατί ξέρει να κάνει ωραία μπάρμπεκιου.
Τα σπουδαία για τους Lakers έρχονται από δω και πέρα. Πρώτα και κύρια με τον Πολ Τζορτζ. Η στιγμή που θα μπορούσε να κάνει κάτι σπουδαίο με τους Pacers πέρασε. Ήταν το 2014 στους τελικούς της Ανατολής. Είναι γέννημα-θρέμμα του Λος Άντζελες, η μαμά του ζει εκεί και προσφάτως βρέθηκε καλεσμένος στον Τζίμι Κίμελ. Όταν η κουβέντα πήγε εκεί γύρω, το γέλιο και οι απαντήσεις του είπαν πολλά. Περισσότερα από τα λόγια.
Ως βοήθεια για τους Lakers ήρθε αυτή η προσθήκη του Designated Player Extention που έφερε το NBA τον περασμένο Δεκέμβριο. Σύμφωνα με αυτό, ένας παίχτης που αναδεικνύεται μέλος της καλύτερης 5άδας ή ο καλύτερος αμυντικός σε μια από τις 3 τελευταίες σεζόν ή ο MVP αυτής ή της προηγούμενης, μπορεί να πάρει επέκταση στο συμβόλαιο του με την ομάδα που είναι. Ακόμα κι αν είναι free agent. Όπως ο Κάρι το επόμενο καλοκαίρι. Ο Τζορτζ δεν ανήκει σε καμία από τις κατηγορίες, οπότε το καλοκαίρι του 2018 θα μπορεί να υπογράψει όπου θέλει.
Κι αν γίνει νωρίτερα; Ήδη οι Lakers κοιτάζουν τον Λόνζο Μπολ για το No2 draft pick τους. Μαζί με την άλλη πιτσιρικαρία χτίζουν κάτι πολύ νεανικό. Αυτό σημαίνει ότι λογικά και το τέλος της επόμενης regular season θα τους βρει εκτός play off. Το ερώτημα είναι με πόσες νίκες; Γιατί αν έχουν κάνει 40 νίκες π.χ. τότε μιλάμε για μια σημείωση προόδου. Σταδιακής κιόλας.
Όπερ μεταφράζεται ως εξής. Ο Πολ Τζορτζ πιθανότατα να εξαντλήσει το συμβόλαιο με τους Pacers και να επιλέξει του χρόνου να έρθει σε μια πιο ψημένη ομάδα που θα συμπληρώνει τριετία παίζοντας μαζί. Και πάλι όμως: είναι κίνητρο για τον Τζορτζ που είναι 27 να έρθει να παίξει σε μια ομάδα με 5 παίχτες κάτω των 23 το 2018; Μπορεί όχι. Γι΄αυτό η σπίθα ανάβει ακόμα περισσότερο με όσα γράφει στο CBS Sports ο Ματ Μουρ. Ότι δηλαδή οι Lakers κοιτάζουν ένα περίπλοκο trade με τους Χιούστον που θα περιλαμβάνει τον Ράσελ, με σκοπό να ανοίξουν χώρο για μια ακόμα μεγάλη κίνηση: τον Ράσελ Γουέστμπρουκ. Ο RW μπορεί να έχει το DPE και οι Thunder να του κάνουν επέκταση, αλλά αυτό δεν θεωρείται και απόλυτα σίγουρο. Ιδίως από τη μεριά του Γουέστμπρουκ. Όλα τα παραπάνω είναι ερωτηματικά που καλείται να σβήσει σιγά σιγά ο Λουκ Γουόλτον που προσωπικά τον πιστεύω πολύ.
Grosso modo αυτό θα είναι το μέλλον των Lakers και των αφισιονάδος τους. Ημών, υμών και τούτων. Ένα βλέμμα στο μέλλον. Με την ελπίδα ότι θα ηχήσει και πάλι το Hit the Road Jack στο Staples Center!