Το τηλέφωνο χτυπάει μια, δυο, τρεις φορές- δεν το σηκώνει. Έξω είναι χαρά θεού, το ρολόι δείχνει 2 το μεσημέρι, οπότε οι ψύλλοι βρίσκουν εύκολα το δρόμο για τ’ αυτιά σου και μπαίνουν εκεί, μέχρι που αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Αναρωτιέσαι «Μα τι στο καλό κάνει τέτοια ώρα και δεν απαντά;». Έπειτα ακούγεται μια νυσταγμένη φωνή- ουπς, ξέχασες πως εκεί είναι Καλιφόρνια κι έχουν 4 τα ξημερώματα.
Δεν πτοείσαι και τον παίρνεις μονότερμα: του παρουσιάζεις τα (τρομακτικά είναι η αλήθεια) νούμερα αναφορικά με την Ελλάδα της κρίσης, του λες το προφανές για τις σχέσεις εξ αποστάσεως κι εν συνεχεία του εξηγείς πως με τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια σ’ έχουν… γκαστρώσει σε μεταφορικό μονάχα επίπεδο. Στο τέλος, βγαίνει η Δήμητρα Παπαδοπούλου από μέσα σου και του φωνάζεις «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;».
Η Δημοκρατική Ευθύνη, μιμούμενη τον γνωστό ταχυδρόμο που «χτυπάει» πάντα δυο φορές, επιστρέφει μετά το μεθυστικό πρώτο σποτάκι της κι έχοντας ως κύριο «όπλο» στη φαρέτρα της το μαύρο χιούμορ περιγράφει τη σημερινή κατάσταση της νέας γενιάς και των βασικών προβλημάτων της χώρας μας, τα οποία άπτονται της ίδιας της ύπαρξής της: υπογεννητικότητα και brain drain (μετανάστευση των νέων).
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε σε μπακαλίστικα γαλλικά «Κες κε σε “Δημοκρατική Ευθύνη”;», μάθετε πως πρόκειται για ένα κόμμα που ιδρύθηκε από περισσότερους από 1500 καινούργιους στην πολιτική, και κατά βάση νέους, ανθρώπους (σήμερα είναι ήδη περισσότεροι από 3.200), ενώ στηρίζεται πολύ ενεργά- χωρίς να διεκδικεί θέσεις ο ίδιος- από τον Αλέκο Παπαδόπουλο.
Λίγο πριν το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος, λοιπόν, το οποίο θα γίνει στις 1 και 2 Απριλίου στο ξενοδοχείο «Μετροπόλιταν», η Δημοκρατική Ευθύνη συνεχίζει τον προσυνεδριακό της διάλογο και το άνοιγμά της στην κοινωνία και τη νέα γενιά.
Αν θέλετε, επομένως, να μάθετε για ποιο λόγο το ψέμα θ’ αφήσει τον επιθανάτιο ρόγχο του την πιο «ακατάλληλη» ημερομηνία (την Πρωταπριλιά…), τότε απλά δείτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε:
